วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานที่สร้างจากเรื่องจริงกันนะครับ

สุภาพสตรีคนหนึ่งชื่อว่าซินเธีย (Cynthia) เล่าให้ผมฟังถึงตอนที่เธอกับพ่อเคยไปเที่ยวด้วยกันในซานฟรานซิสโก

ซินเธียซึ่งตอนนั้นอายุ 12 เตรียมการเรื่องการ “ออกเดต” กับพ่อมานานหลายเดือนและจัดตารางเอาไว้แบบละเอียดยิบ

ซินเธียจะลงไปรอพ่อที่หลังห้องระหว่างที่พ่อกำลังจะบรรยายเสร็จ และรีบออกไปจากห้องประชุมด้วยกันก่อนที่ใครจะเข้ามาทักทายพ่อของเธอ แล้วพวกเขาจะนั่งรถแทรมไปไชน่าทาวน์ กินอาหารจีนซึ่งเป็นของโปรดของทั้งคู่ ซื้อของฝาก เดินเล่น แล้วหาหนังดูซักเรื่อง พอจบแล้วก็จะนั่งแท๊กซี่กลับโรงแรม กระโดดลงสระน้ำ (พ่อของเธอขึ้นชื่อเรื่องแอบว่ายน้ำหลังสระปิด) พอว่ายเสร็จแล้วก็จะสั่งไอติมฮ็อตฟัดจ์ซันเดย์มาทานในห้องแล้วนั่งดูทีวีด้วยกันจนดึกดื่น พ่อและซินเธียคุยแผนการนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าและซินเธียก็ตื่นเต้นกับมันมาก

ในวันจริง ทุกอย่างเริ่มต้นได้สวย ซินเธียลงไปรอพ่อที่ห้องประชุมตอนชั่วโมงสุดท้าย พ่อลงจากเวทีแล้วรีบปรี่มาหาซินเธีย แต่พอตอนที่ทั้งสองกำลังจะออกจากห้องประชุม เพื่อนสมัยมหาลัยของพ่อก็เดินเข้ามาทัก เป็นเวลาหลายสิบปีแล้วที่พวกเขาไม่ได้เจอกัน ซินเธียยืนมองพ่อและเพื่อนกอดกันอย่างดีใจ

เพื่อนของพ่อพูดว่า

“ผมดีใจมากเลยนะที่ตอนนี้คุณมาช่วยงานให้บริษัทผมด้วย ผมอยากจะชวนคุณและซินเธียไปกินร้านอาหารทะเลร้านโปรดของผมและภรรยาคืนนี้!”

พ่อของซินเธียตอบว่า

“บ๊อบ ผมดีใจมากเลยที่เราได้เจอกันอีก อาหารทะเลฟังดูน่ากินมากเลย!”

หัวใจของซินเธียหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ความฝันของเธอที่จะได้นั่งรถแทรมและกินไอติมฮ็อตฟัดจ์ซันเดย์จางหายไปอย่างรวดเร็ว ซินเธียเกลียดอาหารทะเล และนึกออกเลยว่าการต้องนั่งฟังผู้ใหญ่คุยกันทั้งคืนนั้นจะน่าเบื่อแค่ไหน

แต่แล้วพ่อของเธอก็พูดต่อ

“แต่คืนนี้คงไม่ได้ เพราะซินเธียกับผมมีนัดกันแล้ว จริงมั้ย?” พ่อกะพริบตาข้างหนึ่งให้ซินเธียแล้วรีบคว้าแขนของเธอวิ่งออกจากห้องประชุม และสร้างค่ำคืนในซานฟรานที่ซินเธียไม่มีวันลืม

พ่อของซินเธียคือ Stephen R. Covey ผู้เขียนหนังสือ The Seven Habits of Highly Effective People ซินเธียเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังหลังจากพ่อของเธอเสียไปได้ไม่กี่สัปดาห์ การตัดสินใจคราวนั้นของสตีเฟนทำให้ความสัมพันธ์ทั้งคู่แนบแน่นยาวนาน

“เพราะพ่อทำให้ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนสำคัญที่สุด” ซินเธียบอกกับผมอย่างนั้น

---

ขอบคุณนิทานที่สร้างจากเรื่องจริงจากหนังสือ Essentialism by Greg McKeown