ในปี 2019 Karl Pillemer ผู้เขียนหนังสือ 30 Lessons for Living: Tried and True Advice from the Wisest Americans ได้สัมภาษณ์ชาวอเมริกันที่อายุเกิน 65 ปีว่ามีเรื่องอะไรที่พวกเขาเสียดายหรือเสียใจมากที่สุดบ้าง

นี่คือ 8 ข้อที่คนรุ่นปู่รุ่นย่าเสียดายมากที่สุดครับ

1. เลือกคู่ชีวิตผิด – การเลือกคู่ครองคือหนี่งในการตัดสินใจที่สำคัญที่สุดในชีวิตคนเรา คนชราหลายคนมองย้อนกลับไปแล้วรู้สึกว่าตัวเองควรใส่ใจเรื่องการเลือกคู่มากกว่านี้ โดยเฉพาะการแต่งงานครั้งแรก ถ้าต้องอยู่กับคนที่ไม่ใช่ สู้อยู่เป็นโสดยังจะดีเสียกว่า
2. ห่างเหินกับคนในครอบครัว – หลายคนเสียใจที่ทะเลาะกับลูกแล้วต่างฝ่ายต่างไม่ยอมลงให้กัน สุดท้ายก็เลยไม่ได้คุยและไม่ได้ติดต่อกันอีก การเอาชนะกันในวันนั้นมันไม่คุ้มค่ากันเลยกับสิ่งที่ขาดหายไปในวันนี้
3. ปากหนัก – ไม่ยอมบอกความรู้สึกที่เรามีต่อคู่ชีวิต พ่อแม่ หรือใครก็ตามที่เป็นคนสำคัญของเรา ดังนั้นอย่ามัวแต่รีรอ รู้สึกอย่างไรก็จงพูดออกไปในวันที่เขายังอยู่
4. ได้ท่องเที่ยวไม่พอ – หลายคนรอให้เกษียณก่อนแล้วค่อยเที่ยว แต่ถึงตอนนั้นสุขภาพก็ไม่เอื้ออำนวยแล้ว ถ้าต้องเลือกระหว่างทำชุดครัวใหม่กับไปเที่ยว ให้เลือกไปเที่ยวจะดีกว่า
5. กังวลเกินเหตุ – ชีวิตนั้นสั้นเกินกว่าจะมานั่งกังวลหรือบ่นนั่นบ่นนี่ โดยเฉพาะในเรื่องที่เราควบคุมอะไรไม่ได้ กี่วันกี่เดือนกี่ปีแล้วที่เราเสียไปกับการกังวลโดยเปล่าประโยชน์
6. ไม่ซื่อสัตย์ – คำโกหกที่เคยให้ไว้กับคนอื่นจะกลับมาหลอกหลอนเราในวัยชรา ดังนั้นเราควรจะทำอะไรด้วยความซื่อตรงให้มากที่สุด ไม่ต้องทำเพราะเหตุผลทางศีลธรรมก็ได้ แค่ทำเพื่อที่เราจะไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลัง
7. ไม่ยอมเสี่ยงเรื่องการงาน – หลายคนเสียใจที่วันนั้นไม่กล้าออกจาก comfort zone ไปลองทำอะไรใหม่ๆ เราควรจะหัด say yes ให้บ่อยขึ้น เพราะเราจะเสียใจกับงานที่เราไม่ได้ลองมากกว่าเสียใจกับงานที่ได้ลองแล้วล้มเหลว
8. ไม่ดูแลสุขภาพ – บางคนชอบสูบบุหรี่ บางคนไม่ชอบออกกำลังกาย แล้วก็พูดกับตัวเองว่า จะตายเร็วขึ้นซักปีสองปีจะเป็นอะไรไป แต่ความจริงก็คือเราจะไม่ได้ตายเร็วขึ้น เพราะการแพทย์สมัยใหม่จะทำให้เราอยู่ได้ยาวนานแต่ต้องทรมานกับโรคเรื้อรังที่กินเวลาเป็นสิบๆ ปี

เราไม่รู้หรอกว่าอนาคตเทคโนโลยีและ AI จะทำให้ชีวิตคนเราเปลี่ยนไปแค่ไหน

สิ่งที่เราพอจะเดาได้ คือต่อให้โลกเปลี่ยนไป แต่มนุษย์เราก็ยังเหมือนเดิม

การที่เรารู้ว่าคนชราเสียใจเรื่องอะไร ก็เหมือนเราได้นั่งไทม์แมชชีนไปดูอนาคต แล้วได้กลับมายังโลกปัจจุบันเพื่อจะทำอะไรบางอย่างเพื่อเปลี่ยนแปลงอนาคตนั้น

อย่าทำอะไรในวันนี้ที่จะทำให้ตัวเราในอีก 30 ปีเสียใจและเสียดายเลยนะครับ

ขอบคุณเนื้อหาส่วนแรกจาก Today: How to live life without major regrets: 8 lessons from older Americans

การเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่งของมนุษย์ เพราะเราเป็นสัตว์สังคมมาแต่ไหนแต่ไร

เมื่อก่อนหน้านี้ยังไม่เท่าไหร่ เพราะเราแค่เปรียบเทียบตัวเองกับคนที่เราเจอกันในชีวิตจริง อาจจะเป็นคนในหมู่บ้าน คนที่โรงเรียน หรือคนที่บริษัท

แต่พอเรามีโซเชียลมีเดีย ตัวเปรียบเทียบของเราก็มากขึ้นเป็นพันเป็นหมื่นเท่า

ไม่ว่าเราจะจะสวยเท่าไหร่ มันจะมีคนที่สวยกว่าเราเสมอ ไม่ว่าเราจะรวยเท่าไหร่ มันจะมีคนที่รวยกว่าเราเสมอ

ซึ่งมันก็เป็นความจริงที่เรารู้กันอยู่แล้วในเชิงนามธรรม แต่เมื่อโดนตอกย้ำในเชิงรูปธรรมบนหน้าฟีดอยู่ทุกวันก็ย่อมตอกย้ำว่าเรายังดีไม่พอ เรายังสำเร็จไม่พอ

เมื่อบวกกับแรงของทุนนิยมที่เชียร์ให้เราจับจ่าย เราจึงกลายเป็นผู้บริโภคชั้นดี ที่จะยอมควักเงินและควักพลังชีวิตเพื่อผลักดันและดึงดันให้ชีวิตฉันต้องดีขึ้นกว่านี้เรื่อยไป

แต่เรากำลังเล่นเกมที่ไม่มีวันชนะ ความรู้สึกพึงพอใจอย่างแท้จริงไม่อาจเกิดขึ้นได้ด้วยการการเปรียบเทียบกับคนอื่น

เปรียบเทียบคนที่สูงกว่าเราก็อาจอิจฉาหรือถอนใจ เปรียบเทียบกับคนที่ต่ำกว่าเราก็มีโอกาสอัตตาพองโต

“The greatest killer of happiness is comparison.”
-Shane Parrish

ไม่เปรียบเทียบเลยคงไม่ได้ แต่เปรียบเทียบตลอดไปก็ลำบาก

เปรียบเทียบน้อยก็สุขมาก เปรียบเทียบมากก็สุขน้อยครับ