วันนี้ ขณะขึ้นรถไฟฟ้า ยืนพิงประตูอ่านหนังสือเรื่อง The Icarus Deception จู่ๆ ก็มีเสียงตามสายมาว่า สวัสดีครับ ผู้โดยสายชาวฝรั่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็เลยพูดว่า “สวัสดีครับ” ตอบ เราก็งงๆ นิดนึงว่า ทำไมจู่ๆ ถึงทักมา

ซักแป๊บ ก็มีเสียง “สวัสดีครับ” อีกรอบ และตามมาด้วย “สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ” ก็เลยมองหาต้นทางของเสียง จึงรู้ว่า ตรงเสาข้างประตู มีปุ่ม Emergency Call อยู่ ตอนที่ยืนพิงประตูคงจะเผลอไปโดนปุ่ม เราก็ได้แต่ ตอบไปว่า “ไม่มีีครับ ไม่มีครับ ขอโทษทีครับ”  โดยก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเจ้าของเสียง (ซึ่งคงเป็นคนเดียวกับคนที่ขับรถ) จะได้ยินรึเปล่า เพราะไม่แน่ใจว่าต้องกดปุ่มแล้วค่อยพูดหรือไม่ 

ก็เป็นความรู้ว่า ถ้าจะยืนพิงอะไรในรถไฟฟ้า โปรดดูให้ดีก่อนนะ!

While I was commuting to workg in the BTS this morning, I leaned agains the wall of the train near the train door while reading The Icarus Deception. Then I heard a voice “Sawadee crub” coming through a central speaker somewhere. A farang standing next to me said “Sawadee crub” back.   I smiled to myself admiring the new greeting service.

Not long, another Sawaddee crub came again, and then again with another phrase “How can I help you?”  Puzzled, I looked around, and found a tiny speaker with an emergency button under it. I must have accidentally pushed the button while I was leaning.  All I could utter out was “Oh, nothing, nothing, my apologies”.  Not even sure if the guy heard me as I may have to push the button to speak back.  

Anyway, the morale of this story is to make sure you look around before leaning on something in the public transport!