วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

บ่ายแก่ๆ วันหนึ่ง หญิงชราท่าทางงกๆ เงิ่นๆ เดินเข้าไปที่เคาท์เตอร์ธนาคาร ยื่นบัตรให้และบอกว่า

“ฉันอยากจะถอนเงิน $100 จ๊ะ”

“ถ้าถอนไม่เกิน $100 ยายต้องไปกดตู้ ATM นะคะ”

“…ทำไมล่ะ?”

“ก็มันเป็นกฎของที่นี่อ่ะค่ะ ถ้าไม่มีธุระเพิ่มเติมยายก็ช่วยขยับหน่อยนะคะ มีลูกค้าต่อคิวอีกหลายคน”

หญิงชรานิ่งไปสักครู่ แล้วยื่นการ์ดกลับไปให้เจ้าหน้าที่อีกครั้ง

“งั้นฉันขอถอนเงินทั้งหมดในบัญชี”

เจ้าหน้าที่รับการ์ดมารูดอย่างไม่สบอารมณ์ แต่เมื่อเห็นยอดในบัญชีก็ตกใจ และพูดกับหญิงชราด้วยเสียงสอง

“คุณยายมีเงินในบัญชีเกือบ $700,000 เกรงว่าทางสาขาจะเหลือเงินสดไม่พอ คุณยายเข้ามาทำธุรกรรมพรุ่งนี้ได้มั้ยคะ เดี๋ยวหนูทำนัดให้”

“แล้ววันนี้หนูให้ถอนได้เท่าไหร่”

“ไม่เกิน $10,000 ได้มั้ยคะ”

“ได้ งั้นฉันขอถอน $10,000”

เจ้าหน้าที่จึงทำเรื่องถอนเงิน เดินไปห้องด้านหลัง หยิบปึกธนบัตร $100 หนึ่งร้อยใบเข้าเครื่องนับแล้วยื่นให้หญิงชรา

คุณยายดึงแบงค์จากปึกมาหนึ่งใบเอาใส่กระเป๋า แล้วยื่นปึกธนบัตรที่เหลือคืนให้เจ้าหน้าที่

“ฉันขอฝากเงิน $9,900”

---

ขอบคุณนิทานจาก Quora: Richard Strachan’s post in The Greatest Stories Ever Told