เคยมีคนถาม Naval Ravikant เจ้าของ AngelList ที่ลงทุนในสตาร์ตอัพอย่าง Twitter และ Uber ว่า อะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคนหนุ่มสาว

นี่คือคำตอบของ Naval ครับ

“จงใช้เวลาให้มากขึ้นในการตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ ในช่วงเริ่มต้นชีวิตการทำงาน มีเรื่องใหญ่สามเรื่องที่คุณต้องตัดสินใจ นั่นก็คือ จะอยู่ที่ไหน จะคบกับใคร และจะทำงานอะไร

เราใช้เวลาน้อยมากในการตัดสินใจว่าจะคบกับใคร เราใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับการทำงาน แต่เราก็ใช้เวลาน้อยเหลือเกินที่จะไตร่ตรองว่าจะทำงานแบบไหน การเลือกว่าจะอยู่เมืองไหนนั้นสำคัญมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตได้เลย แต่เราก็ไม่ได้ให้เวลากับการเลือกถิ่นฐานมากนัก

ถ้าเราจะอยู่เมืองใดเมืองหนึ่งสักสิบปี ถ้าเราจะทำงานที่ใดสักห้าปี และถ้าเราจะคบกับใครเป็นสิบปี เราควรจะใช้เวลา 1-2 ปีเพื่อตัดสินใจเรื่องเหล่านี้ เพราะมันจะส่งผลกระทบกับชีวิตเราอย่างมหาศาล”

---

มันทำให้ผมนึกถึงอีกบทสัมภาษณ์หนึ่งที่คุณจิรเดช โอภาสพันธ์วงศ์ สัมภาษณ์พี่ภิญโญ ไตรสุริยธรรมา ลงใน The Cloud:

Q: ถ้าความกล้าหาญไม่ใช่การขี่มอเตอร์ไซค์รอบโลก ความกล้าหาญแสดงออกผ่านอะไรได้บ้าง?

A:ความกล้าหาญสูงสุดของมนุษยชาติคือคุณต้องกล้าตั้งคำถามที่ยากที่สุดกับตัวเอง แล้วก็ต้องกล้าตั้งคำถามที่ยากที่สุดกับสังคม

เพราะว่าถ้าคุณไม่ตั้งคำถามที่ยากที่สุดกับตัวเอง คุณจะไปไม่ถึงแก่นของตัวเองว่าความกลัวของคุณคืออะไร ความต้องการสูงสุดของคุณคืออะไร ความมุ่งมาดปรารถนาสูงสุดของคุณคืออะไร

ถ้าคุณไม่กล้าตั้งคำถามที่ลึกที่สุดไปที่ตัวเอง คุณจะไปต่อไม่ได้ เพราะคุณยังไม่รู้จักตัวเอง คุณไม่กล้าเผชิญหน้ากับตัวเอง แล้วคุณก็จะอยู่ในคำถามกลางๆ เช่น กูจะย้ายงานดีมั้ย กูจะอยู่บริษัทนี้หรือบริษัทนั้น

คำถามมันกลางมาก มันไม่ได้ไปถึงแก่นที่ลึกที่สุดว่าตกลงกูเกิดมาเพื่ออะไร อะไรคือสิ่งสำคัญสูงสุดของชีวิตกู กูทำอะไรได้ดีที่สุดในชีวิต ถ้ากูจะตายในวันรุ่งขึ้นกูจะทำอะไรฝากไว้ในโลกนี้ ซึ่งคุณภาพของคำถามต่างกันคุณภาพของคำตอบก็ต่างกัน

---

เราอยู่ในยุคที่สิ่งล่อตาล่อใจหรือ distractions นั้นมากมายจนเราไม่มีเวลาหรือสติที่จะหยุดถามคำถามเหล่านี้

วันนี้วันหยุด ลองใช้มันกับคำถามสำคัญดูก็ดีนะครับ