สมัยผมทำงานอยู่ที่ตึกอื้อจื่อเหลียง จะมีร้านหนังสือนายอินทร์ร้านเล็กๆ ที่ผมมักจะแวะไปตอนพักเที่ยง

วันหนึ่งก็ไปเจอหนังสือชื่อ “ทัพพีไม่รู้รสแกง“*  ซึ่งเป็นการ์ตูนภาพสี่สีเกี่ยวกับเรื่องราวคำสอนของพระพุทธเจ้า

สุดท้ายแล้ว ถึงผมจะไม่ได้ซื้อหนังสือเล่มนี้มา แต่ชื่อปกหนังสือก็ติดหัวผมมาจนทุกวันนี้

ทัพพีไม่รู้รสแกง หมายถึงการที่ทัพพีไม่มีทางรู้รสชาติแกง แม้ว่าจะโดนจุ่มลงไปในน้ำแกงกี่สิบกี่ร้อยครั้ง

ในบริบทของหนังสือ มันหมายถึงคนพาลที่แม้จะได้นั่งใกล้บัณฑิตตลอดชีวิต เขาก็ย่อมไม่รู้แจ้งธรรม

แต่ทัพพีไม่รู้รสแกงนั้นมีอยู่ในทุกที่

สามีที่ไม่เห็นคุณค่าของภรรยา

ลูกที่ลืมนึกถึงพ่อแม่

คนทำงานที่มองไม่เห็นว่าบริษัทที่คุณทำอยู่มันเจ๋งแค่ไหน

ลูกน้องที่ได้ทำงานกับเจ้านายที่เก่งมาก แต่กลับไม่ได้ใช้โอกาสนี้ในการพัฒนาตัวเอง

หรือแม้กระทั่งองค์กรที่มีคนเก่งๆ อยู่ในมือ แต่กลับใช้คนไม่เป็น

ทัพพีไม่รู้รสแกง ก็เหมือนนกไม่เห็นฟ้า ปลาไม่เห็นน้ำ

ใกล้กันเสียจนเราลืมมองเห็นคุณค่า

และเสียโอกาสดีๆ ในชีวิตไปมากมายครับ

---

* หนังสือ ทัพพีไม่รู้รสแกง เขียนโดยชัยวุฒิ สุทธิบุตร,สมชาย สุริยาสถาพร,ศิวชัย เดชะ,ภาษิต จันทรสมาน, และวลัยนุช ปานะรังษี