ทำงานมา 22 ปี เจอสัจธรรมอะไรในการทำงานหรือในชีวิตของคนทำธุรกิจนี้ไหม
คุณเมฆ: สิ่งที่จะเทียบเท่ากับสัจธรรมในชีวิตเลยก็คือ การที่เราพบว่าไม่มีอะไรที่ทำได้ 100% จริงๆ โดยเฉพาะสำหรับงานประเภทนี้ คือคุณต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่างานอีเวนต์หรืองานครีเอทีฟนี่จะได้ให้ได้ 100% มันไม่มีหรอก มันต้องมีปัจจัยอะไรสักอย่างที่ทำให้ไอเดียของเราไปไม่สุดเสมอ ซึ่งมันจะเกิดขึ้นระหว่างทางทั้งนั้น เพราะฉะนั้นเราก็ทำใจไว้ว่า เอาสัก 80-90% นี่แหละ โอเคแล้ว ก็ถือว่าสุดๆ แล้วสำหรับงานประเภทนี้

แล้วไม่เสียดายหรือที่ไม่ได้  100%
คุณเมฆ: ไม่เสียดาย เพราะ 80-90% ของเรามันคือ 150% ของคนอื่น สแตนดาร์ดของเราอยู่ตรงนี้ เพราะเวลาเราตั้งเป้ามันคือ 200% ถ้าถูกลดลงมาเราก็ยังเกิน 100% อยู่

– เกรียงไกร กาญจนะโภคิน

a day BULLETIN issue 200, 18-24 May 2012
สัมภาษณ์: วิไลรัตน์ เอมเอี่ยม, อาทิตย อาศิรวาท
ถ่ายภาพ: กฤตธกร สุทธิกิตติบุตร

อ่านคำพูดนี้แล้วก็ทำให้ผมได้นั่งนึกถึงความแตกต่างระหว่างชีวิตวัยเรียนและวัยทำงาน

ตอนเราเป็นนักเรียน พ่อแม่จ่ายตังค์ให้เราได้ไปเรียน

ตอนเราทำงาน บริษัทจ่ายตังค์ให้เราได้ไปเรียน

ตอนเราเป็นนักเรียน อาจารย์จะสอนบทเรียนก่อน แล้วให้เราทำข้อสอบทีหลัง

ตอนเราทำงาน เรามักต้องทำข้อสอบก่อน แล้วถึงจะได้บทเรียนทีหลัง

ตอนเราเป็นนักเรียน ทุกคนจะได้ข้อสอบเหมือนกันหมด และนักเรียนที่เรียนเก่งมากๆ ก็จะทำได้ 100 คะแนนเต็ม

ตอนเราทำงาน แต่ละคนจะได้ข้อสอบแตกต่างกันไป และคนที่ทำงานเก่งมากๆ จะนิยาม “100 คะแนนเต็ม” ของตนเองแตกต่างจากคนอื่น

การตั้งมาตรฐานให้สูง จน 100% ของเราเท่ากับ 200% ของคนอื่นนั้นย่อมทำให้เราเหนื่อยกว่าแน่นอน

แต่มันก็เป็นทางเดียวที่จะช่วยให้เราได้เติบโตในหน้าที่การงาน

ที่สำคัญกว่านั้น การตั้งมาตรฐานให้สูง จะทำให้ทำงานสนุกขึ้นเยอะ เพราะเราจะได้ใช้ความสามารถและความคิดสร้างสรรค์ของเราอย่างเต็มที่

แต่แม้ว่าเราจะทำเต็มที่แล้ว ก็ต้องเผื่อใจไว้ก่อนเลยว่ามันจะไม่ออกมาเพอร์เฟ็กต์หรอก เพราะโลกไม่ได้เป็นไปตามใจเรา แต่เป็นไปตามเหตุปัจจัยอีกร้อยพันที่เราคุมไม่ได้

ใช้ชีวิตเกินร้อยให้เป็นนิสัย และปล่อยวางกับผลลัพธ์

จะได้ทั้ง สุข สนุก และ สำเร็จครับ

ขอบคุณบทสัมภาษณ์จาก a day BULLETIN issue 200, 18-24 May 2012

อ่านตอนใหม่ๆ ได้ทุกวันที่ Facebook Page Anontawong’s Musings (กดไลค์แล้วเลือก See First หรือ Get Notifications ก็จะไม่พลาดตอนใหม่ครับ)

อ่านตอนเก่าๆ ได้ที่ https://anontawong.com/archives/

ดาวน์โหลดอีบุ๊ค “เกิดใหม่”