วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

ชายผู้ตระหนี่ถี่เหนียวคนหนึ่งแอบเอาทองทั้งหมดของเขาไปฝังไว้ในสวนโดยไม่ให้ใครรู้

ทุกๆ วันเขาจะไปที่หลุมแห่งนั้น ขุดทองขึ้นมาเชยชมตรวจสอบว่าสมบัติของเขายังอยู่ครบถ้วน

จนมาวันหนึ่ง โจรมาเห็นเขากำลังกลบทองลงหลุม จึงซุ่มรอจนเขากลับไปแล้วและขุดทุกอย่างขึ้นมาแล้วหนีไป

เมื่อชายผู้ฝังทองกลับมาที่หลุมในวันต่อมาและพบว่าไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย เขาก็ร้องห่มร้องไห้แทบสิ้นสติ นั่งคุกเข่าทึ้งผมตัวเองอยู่อย่างนั้น

เพื่อนบ้านเดินผ่านมาเห็น จึงเอ่ยถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“ทองของผม! ทองของผม! มีคนขโมยทองของผมไปหมดเลย!”

“ทองของคุณเหรอ? แล้วเอามาฝังไว้ในหลุมนี้ทำไม? ทำไมไม่เก็บไว้ที่บ้านจะได้เอาไปซื้อของได้สะดวก?”

“ซื้อของงั้นเหรอ?! จะบ้าหรือเปล่า ผมไม่มีทางแตะต้องทองเหล่านั้นเด็ดขาด ไม่เคยจะคิดเอามันไปใช้เลยด้วยซ้ำ”

เพื่อนบ้านจึงหยิบหินก้อนใหญ่โยนลงไปในหลุม

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ฝังหินก้อนนี้แทนก็ได้ มีค่าเท่ากันนั่นแหละ”

—–

ขอบคุณนิทานอีสป: The Miser