“A man who lacks purpose distracts himself with pleasure.”
-Anonymous

เมื่อชีวิตไร้ทิศทาง เราจะรู้สึกอ้างว้างท่ามกลางความวุ่นวาย

เมื่อทำงานเสร็จตามหน้าที่ เมื่อมีเวลาว่าง เราจะรู้สึกโหลงๆ โหวงๆ เหมือนมีอะไรขาดหายไป เหมือนควรจะมีความสุขแต่ดันไม่มี

เมื่อไม่อาจทานทนกับรอยรั่วในใจ เราจึงทำอะไรเพื่อหลบหลีกความรู้สึกนั้น

อาจจะเป็นการนอนไถฟีด อาจจะดูเน็ตฟลิกซ์ทีเดียว 10 ตอน อาจเข้าเว็บกดเอฟของแบบกระหน่ำ

สิ่งที่ได้เดี๋ยวนั้นคือความเพลิดเพลิน แต่เมื่อจบกิจกรรมความรู้สึกว่างเปล่าก็ยังกลับมาหลอกหลอน

Charles Kingsley เคยกล่าวไว้ว่า

“We act as though comfort and luxury were the chief requirements of life, when all that we need to make us happy is something to be enthusiastic about.”

การจะได้มาซึ่งความสุข บางทีเราไม่ได้ต้องการของหรูดูแพง เราแค่ต้องการบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกมีไฟ

และหนึ่งในวิธีจุดไฟ คือการหาจุดมุ่งหมายของตัวเองให้เจอ

จุดมุ่งหมายนั้นคล้ายดาวเหนือ ที่ทำให้เรารู้ว่ากำลังมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง เราไม่รู้หรอกว่าจะไปถึงเมื่อไหร่ หรือจะแม้กระทั่งจะไปถึงหรือไม่ แต่อย่างน้อยที่สุดมันทำให้เราไม่สะเปะสะปะทั้งทางกายและทางใจ

ใครสักคนเคยพูดเอาไว้ เมื่อเรารูู้ว่าเรากำลังไปไหน เราจะไม่กลัว

เมื่อเราไม่กลัว เราก็ไม่ต้องหลบหลีก เราไม่ต้องวิ่งหาความสุขชั่วครั้งชั่วคราว (pleasures)

หากเรารู้สึกว่าที่ผ่านมาเราปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับกองกิเลสมากเกินไป ความผิดอาจไม่ใช่มือถือหรือเน็ตฟลิกซ์ แต่มันคือตัวเราที่ไม่เคยหยุดคุยกับตัวเอง

หาจุดมุ่งหมายของเราให้เจอ อย่างน้อยก็สักหนึ่งอย่าง

แล้วอะไรที่เคยทำให้เราหลงทางจะไม่อาจทำร้ายเราได้อีกต่อไป