สมองคนเรานั้นออกแบบมาให้เราขี้เกียจ

เพราะสมัยดึกดำบรรพ์อาหารเป็นของหายาก ตื่นมาเช้านี้เราไม่รู้เลยว่าจะล่าสัตว์อะไรได้ สมองจึงสั่งให้ร่างกายต้องประหยัดพลังงานให้มากที่สุด

หนึ่งในวิธีการประหยัดพลังงานก็คือเราไม่ต้องคิดไกล เอาแค่ตรงหน้าให้รอด เอาแค่วันนี้ให้รอดก็พอ

มาสมัยนี้อาหารนั้นหาง่าย เราจึงไม่จำเป็นต้องกักตุนพลังงานอีกต่อไป แต่สมองมนุษย์เราก็ยังมีโครงสร้างพื้นฐานไม่ต่างอะไรกับยุคหิน

บ่อยครั้งเราจึงทำอะไรโดยไม่ได้คิดถึงอนาคต เอาความสะดวกสบายเป็นที่ตั้ง เอาความสนุก ความสาแก่ใจเป็นที่ตั้ง

ซึ่งนั่นย่อมนำพามาซึ่งนิสัยไม่ดี ที่แม้จะไม่ได้ส่งผลเสียทันที แต่จะกลับมาทำร้ายเราในอีก 10-20 ปีข้างหน้า

ดังนั้น เราต้องฝืนธรรมชาติของสมอง และหัดคิดให้ไกลขึ้นอีกนิด ไม่ใช่วันพรุ่งนี้ ไม่ใช่แค่เดือนหน้า ไม่ใช่แค่ปีหน้า แต่ให้คิดยาวๆ ว่าสิ่งที่เรากำลังจะทำต่อไปนี้มันจะส่งผลอะไรในอีก 10 ปีข้างหน้าบ้าง

เมื่อเรามองอะไรด้วย time scale ระดับทศวรรษ เราจะไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่น เราจะไม่ใจร้อน เราจะเป็นคนที่รอได้

เพราะเราตระหนักว่าสิ่งดีๆ นั้นใช้เวลาเสมอครับ

---

ขอบคุณประกายความคิดจาก Brain Food: Avoiding Bad Behavior