ฉันไม่เคยมีลูกและตอนนี้ก็อายุ 70 กว่าปีแล้ว

เมื่อหลายสิบปีที่แล้วตอนที่ฉันต้องตัดสินใจว่าจะมีลูกดีหรือไม่ ฉันไปคุยกับเพื่อนหลายคนที่มีลูก ฉันถามพวกเธอว่าชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง และหลังจากได้คุยแล้วฉันก็เข้าใจว่าการจะมีชีวิตที่ดีและน่าสนใจไปพร้อมๆ กับการมีลูกนั้นเป็นสิ่งเป็นไปได้

แต่จะด้วยโชคชะตาหรืออะไรก็ตาม บางอย่างในชีวิตสมรสของเราทำให้ฉันไม่สามารถมีบุตรได้

และเท่าที่ผ่านมาฉันก็มีอายุที่ยืนยาว น่าสนใจ และไร้บุตร

ฉันยังจำคำพูดหนึ่งของเพื่อนสาวฉันได้ดี

“มิเชล จริงๆ แล้วเธอแค่ต้องการจะมีเรื่องให้เสียดายน้อยที่สุด (avoid regret) และถ้าเธอไม่มีลูก เธอจะมีเรื่องให้ต้องเสียดายอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ฉันก็มีลูกสาวที่น่ารัก 2 คน และฉันการันตีได้เลยว่าตอนที่พวกเราแก่ตัว บัญชีเรื่องที่ฉันเสียดายนั้นจะยาวเป็นหางว่าวกว่าเธอ เพราะสิ่งที่เธอจะได้ทำเพราะเธอไม่มีลูกนั้นย่อมเยอะกว่าสิ่งที่ฉันจะได้ทำเพราะว่าฉันมี”

ตอนนี้พวกเราแก่กว่าเดิมมาก แต่เราก็ยังคุยกันเป็นประจำ ชีวิตของเพื่อนคนนี้ต่างจากชีวิตของฉัน เธอมีสมาชิกครอบครัวเยอะกว่า ส่วนฉันก็มีเพื่อนฝูง ฉันได้เดินทาง และฉันก็ได้เขียนหนังสือ ฉันไม่เคยรู้สึกเหงาเลยเพราะว่าฉันยุ่งเกินกว่าจะเหงา

ฉันเคยแอบคิดว่าตัวเองน่าจะมีลูกบ้างรึเปล่าน่ะเหรอ? มันก็เหมือนกับการแอบคิดว่าฉันน่าจะตัวสูงกว่านี้นั่นแหละ บางทีฉันก็คิด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันตัวสูงขึ้น มันเป็นแค่เรื่องเพ้อฝันฉันเลยไม่อยากใส่ใจมันเท่าไหร่ ฉันอยากใส่ใจแต่เรื่องดีๆ ในชีวิต ซึ่งฉันก็มีมากเกินพอ

ที่แน่ๆ คือฉันไม่รู้สึกเหงาเลยแม้แต่น้อย

---

ขอบคุณเนื้อหาจาก Quora: Michelle Gaugy’s answer to Will child-free people get lonely in old age without kids?