อันนี้ไม่ได้พูดในเชิงตามหาความฝันหรือตอบคำถามว่าตัวเองต้องการอะไรนะครับ

แต่เป็นการทำความรู้จักกับความรู้เนื้อรู้ตัวตั้งแต่นาทีแรกที่เรารู้สึกตัวตอนเช้า

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช เคยได้แนะนำเอาไว้:

“จิตที่มีสมาธิ ถ้าพวกเราไม่มี เราไปสังเกตตอนที่เราตื่นนอน ตอนที่ตื่นนอนยังไม่ได้ทันคิดเรื่องงาน ตรงนั้นล่ะพอจะมีสมาธิอยู่บ้าง ฉะนั้นเวลาตื่นนอนเป็นเวลาสำคัญ เป็นนาทีทองของชีวิตเรา ตื่นนอนขึ้นมา อย่านอนบิดขี้เกียจ ฟุ้งซ่านอะไรไปเรื่อยๆ ตื่นนอนก็ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้เนื้อรู้ตัว รู้สึกกายรู้สึกใจไป จิตมันจะมีสมาธิขึ้นมา”

ใครไม่เคย อยากให้ลอง เมื่อเราตื่นให้ลองสังเกตตัวเองว่ารู้สึกอย่างไร สุข เศร้า เฉยๆ กังวล ตื่นเต้น พลังงานเป็นบวกหรือเป็นลบ ร่างกายเราแต่ละส่วนเป็นอย่างไรบ้าง

ลองดูว่าสิ่งที่เราเรียกว่า “ใจ” ของตัวเองนั้นอยู่ตรงไหน มันคือที่ที่ความรู้สึกและศูนย์กลางของเราดำรงอยู่ ลองดูเล่นๆ ไม่มีคำตอบถูกผิด

เมื่อนอนดูความรู้เนื้อรู้ตัวได้สักครู่ จึงค่อยลุกขึ้นมาทำกิจวัตรและภารกิจประจำวันของเรา

หากเราหาใจให้เจอทุกเช้าจนเป็นนิสัย ใจเราจะนิ่งขึ้น ไม่กระเพื่อมไปกับสิ่งเร้าต่างๆ ที่ไหลเข้ามาตลอดทั้งวันครับ