แน่นอนว่าการมีรายได้ที่เพียงพอ และมีสุขภาพที่แข็งแรงนั้นเป็นพื้นฐานของชีวิตที่ดี

แต่หลังจากนั้นแล้ว สิ่งที่จะกำหนดว่าชีวิตเราดีหรือร้าย ไม่ใช่เงินในกระเป๋า แต่เป็นความสัมพันธ์ที่เรามีกับคนรอบข้าง และความสัมพันธ์ที่เรามีกับเสียงในหัวของตัวเอง

แม้จะได้ทำงานบริษัทใหญ่โต แต่ถ้าเล่นเกมการเมืองกับคนไปทั่ว ชีวิตการทำงานคงเหมือนอยู่ในสนามรบตลอดเวลา ต้องมาคอยระแวงว่าจะโดนจัดการเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

แม้จะมีทรัพย์สินเงินทองมากมาย แต่ถ้ายังอยากได้มากกว่านี้ ใจและกายก็ดิ้นรนไม่สิ้นสุด จนอาจทำร้ายคนข้างๆ และคนข้างล่าง

เพราะน้อยคนนักที่จะเห็นสิ่งต่างๆ อย่างที่มันเป็น พวกเราเกือบทุกคนเห็นสิ่งต่างๆ อย่างที่เราเป็นทั้งนั้น

เมื่อเราถูกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราก็บอกว่ามันถูก เมื่อเราไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราก็บอกว่ามันผิด

แต่ทุกสิ่งในโลกนั้นมันกลางๆ ไม่มีอะไรผิด ไม่มีอะไรถูก มีแต่ใจเราเท่านั้นที่เข้าไปตัดสิน

หากแก้ข้างนอกมาเยอะแล้วแต่ยังว้าวุ่นเหมือนเดิม ก็ลองหันกลับมาแก้ข้างในดูบ้าง

เพราะคุณภาพชีวิตขึ้นอยู่กับคุณภาพนิสัยใจคอของเรามากกว่าสิ่งอื่นใดครับ