วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

นกสองพี่น้องอาศัยอยู่ในรังเดียวกัน

วันหนึ่งมีรูเล็กๆ เกิดขึ้น นกตัวพี่คิดว่า

“น้องชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ”

และนกตัวน้องก็คิดว่า

“พี่ชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ”

เวลาผ่านไปปรากฏว่าไม่มีใครซ่อมแซมรัง และรูโหว่นั้นก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ นกตัวพี่ก็คิดว่า

“คราวนี้น้องชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร”

และนกตัวน้องก็คิดว่า

“คราวนี้พี่ชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร”

เมื่อฤดูหนาวมาถึง ลมทิศตะวันออกเฉียงเหนือก็พัดครวญครางและเกร็ดหิมะก็ตกลงมาอย่างหนาแน่น

นกทั้งสองพี่น้องกอดกันอยู่ในรังที่เสียหาย แล้วนกก็ร้องออกมาว่า

“หนาวเหลือเกิน! หนาวเหลือเกิน!”

นกตัวพี่คิดว่าน้องชายของมันคงไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันจึงคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ

นกตัวน้องคิดว่า พี่ชายของมันไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันเลยคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ

แต่นกทั้งสองก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอดกันแน่นๆ ลมก็เริ่มพัดแรงขึ้นทุกที ในที่สุดรังของนกก็ถูกลมพัดลงมากองอยู่บนพื้นดิน และนกทั้งสองก็ต้องสิ้นใจตายเพราะความหนาวเหน็บที่แสนทรมาน

คนในองค์กรของเราเป็นเหมือนนกสองตัวนี้รึเปล่านะ

---

ขอบคุณนิทานจากเพจ นิทานสอนใจ เรื่องนกกาสองพี่น้อง