วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

เศรษฐีคนหนึ่งกำลังเตรียมตัวใส่บาตร ขอทานผอมโซคนหนึ่งรี่เข้ามาขอข้าวกินสักจาน

“ได้ๆ แต่รอฉันทำบุญก่อน แล้วจะทำทานให้เจ้า”

ขอทานจึงยืนรออยู่ตรงนั้น ครู่ใหญ่พระบิณฑบาตก็มาถึง เศรษฐีใส่บาตรเสร็จขอทานจึงขยับตัวจะตามเศรษฐีเข้าในบ้าน เศรษฐีรีบบอกว่า

“เดี๋ยวนะ เจ้ารออีกแป๊บเดียวให้ฉันกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลก่อน”

ขอทานจึงรออยู่ที่เดิม เศรษฐีตรงไปที่ศาลพระภูมิเริ่มอธิษฐานจิตขอโน่นขอนี่ ขอให้ร่ำรวย ขอให้มีเงินปลีกเงินปึก ขอให้มีตึกมีปราสาทใหญ่โตเท่านั้นเท่านี้ มีช้างม้าวัวควายไร่นาสาโท ตายไปให้ไปเกิดบนสวรรค์มีเทพบุตรนางฟ้าห้าร้อยหกร้อยเป็นบริวาร

เวลาผ่านไปนานแสนนาน เศรษฐีอธิษฐานไม่จบสักที ได้แต่ขอให้รวยๆๆ อยู่นั่นเอง

ขอทานจึงลุกขึ้น เศรษฐีเห็นเข้าจึงหยุดอธิษฐานหันมากล่าวกับขอทานว่า

“เดี๋ยวซิ จวนจบแล้ว เดี๋ยวข้าจะให้ทาน เจ้าจะรีบไปไหนเล่า”

ขอทานหันหลังกลับมาตอบว่า

“ข้าคงไม่ต้องรับทานจากท่านแล้ว ท่านจนกว่าข้าซะอีก เห็นท่านต้องการโน่นต้องการนี่มากมายจาระไนไม่หมด ส่วนข้าต้องการแค่ข้าวจานเดียว ไปขอที่ไหนก็ได้”

---

ขอบคุณนิทานจากเพจเซน: ใครคือขอทาน