ช่วงเดือนที่ผ่านมา มีเรื่องเล็กๆ ที่ทำให้ผมรำคาญใจอยู่สามเรื่อง

เรื่องแรกคือตรงทางขึ้นบันไดบ้านนั้นหลอดไฟขาด ไมใช่ดวงที่สำคัญมาก เพราะตรงกลางบันไดและตรงชั้นสองก็มีไฟเหมือนกัน แต่พอจะเปิดทีไรก็หงุดหงิดใจเล็กๆ ที่มันไม่ติด

เรื่องที่สอง คือประตูห้องนอนมีเสียงอ๊อดแอ๊ดนิดๆ ตอนปิดประตู เสียงเบามากแต่ก็ได้ยินทุกครั้ง และทำให้ต้องคอยพะวงเวลาตื่นเช้ามืดว่าถ้าเราเดินออกจากห้องจะทำให้ลูกหรือภรรยาตื่นด้วยรึเปล่า

เรื่องที่สาม ตัวสแกนนิ้วบนแล็ปท็อปของผมมันเวิร์คบ้างไม่เวิร์คบ้าง หลายครั้งเลยต้องกรอก PIN เพื่อเข้าเครื่องแทน

แต่ละเรื่องเป็นเรื่องเล็กทั้งนั้น ผมก็เลยบอกตัวเองมาหลายสัปดาห์ว่าเอาไว้ก่อนก็ได้

แต่ผมก็ได้พบกับความเข้าใจใหม่ว่า เรื่องเล็กที่เกิดขึ้นทุกวันมันก็เป็นเรื่องใหญ่ได้เหมือนกัน เพราะมันเป็นต้นตอของความหงุดหงิด แถมมันยังคอยตอกย้ำตัวเองด้วยว่าเรื่องแค่นี้ทำไมไม่จัดการให้มันเรียบร้อย

ถ้าเรื่องเล็กๆ ยังทำให้ถูกต้องไม่ได้ จะทำเรื่องใหญ่ถูกต้องได้ยังไง

กลางสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นวันหยุด ผมก็เลยถือโอกาสเปลี่ยนหลอดไฟและหาน้ำมันหล่อลื่นมาหยอดบานพับประตู

ส่วนตัวสแกนนิ้วผมก็เพิ่งยกเลิกและทำการสแกนนิ้วใหม่เมื่อกี้นี้เลย คราวนี้สแกนปุ๊ปผ่านปั๊ป ไม่ต้องมานั่งกรอก PIN อีกต่อไป

สิ่งใดทำให้เรารำคาญใจอยู่ทุกวัน จงจัดการมันให้เรียบร้อย

เพราะเรื่องเล็กๆ ที่เกิดขึ้นทุกวัน รวมๆ กันแล้วก็เป็นเรื่องใหญ่ได้เหมือนกันครับ