คุณค่าของสิ่งต่างๆ อาจดูได้จากร่องรอยแห่งความรู้สึกที่มันได้ทิ้งไว้กับเรา

หนังสือบางเล่มที่เราโปรดปราน เราอาจจะจำเนื้อหาแทบไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่เรารู้ว่ามันได้ทิ้งอะไรบางอย่างไว้ให้เรา

หนังสือ คิดจะไปดวงจันทร์ อย่าหยุดแค่ปากซอย ของพี่แท็ป รวิศ หาญอุตสาหะ และหนังสือ มองไกลบนไหล่ยักษ์ ของพี่บอย วิสูตร แสงอรุณเลิศ ทำให้ผมตัดสินใจเขียนบล็อกอย่างจริงจัง

หนังสือ The Life-Changing Magic of Tidying Up ของ Marie Kondo ทำให้ผมลุกขึ้นมาจัดบ้าน

หนังสือ Why We Sleep ของ Matthew Walker ทำให้ผม prioritize การนอนขึ้นมาเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกๆ ของชีวิต

หนังสือแต่ละเล่ม ใช้เวลาอ่านไม่กี่วัน แต่มันอาจทิ้งร่องรอยไว้กับเราได้ชั่วชีวิต

เช่นเดียวกับเพลงบางเพลง คำบางคำ และคนบางคน

แม้จะผ่านพ้นไปเนิ่นนาน แต่ร่องรอยแห่งความรู้สึกนั้นไม่เคยจากเราไปไหนเลย