ผมว่าพวกเราไม่น้อยเป็นโรคนี้กัน

กลัวว่าถ้าทำอะไรลงไปแล้วเค้าจะไม่ชอบเราหรือเอาเราไปพูดในทางเสียๆ หายๆ

เราก็เลยพยายามจะ please ทุกคน และ say yes ไปเสียทุกเรื่อง ไม่กล้าขัดอกขัดใจอะไรใคร

หรือเมื่อเราเจอลูกน้องหรือเพื่อนร่วมงานที่สร้างความเดือดร้อน เราก็เลือกที่จะอะลุ่มอล่วยและอ้อมค้อมเพราะไม่อยากทำร้ายน้ำใจเขา แต่การทำอย่างนี้ก็เท่ากับเราทำร้ายน้ำใจคนอื่นๆ อยู่ดี

เมื่อเราพยายามจะเอาใจทุกคน เราจะสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง แล้วคนที่เราเอาใจก็มักจะมองไม่เห็นคุณค่าเพราะได้มันมาง่ายเกินไป

เมื่อใดที่เราตระหนักได้ว่าการเอาใจทุกคนนั้นไม่ใช่หนทางที่ฉลาดนัก เมื่อนั้นเราก็พร้อมจะที่เลือกเดินอีกทางหนึ่ง

ทางที่ต้องอาศัยความกล้า กล้าที่จะถูกเกลียดเหมือนชื่อหนังสือขายดี

เมื่อเรากล้าที่จะถูกเกลียด เราจะทำสิ่งที่สอดคล้องกับตัวตนของเราและหลักการของเรามากขึ้น ทุกการตัดสินใจล้วนมาจากฐานความคิดที่มั่นคงแข็งแรงไม่โอนเอนอ่อนไหวไปตามกระแสหรือความคิดของคนอื่น

และเมื่อเราทำอย่างนั้น เราอาจจะแปลกใจที่ได้พบว่าเราไม่ได้ถูกเกลียดมากอย่างที่เราเคยกลัว

อาจจะไม่ popular ก็จริง แต่ก็เป็นที่ยอมรับ

อาจจะมีคนไม่ชอบใจบ้างก็จริง แต่เขาก็เคารพในการตัดสินใจของเรา

ระหว่างความนิยมกับความเคารพ เป็นผมผมเลือกความเคารพนะครับ

เพราะชีวิตไม่ใช่การประกวดนางงามมิตรภาพ เราไม่จำเป็นต้องทำตัวให้ทุกคนรักก็ได้

—–

“ช้างกูอยู่ไหน” หนังสือเล่มใหม่ของผมที่ว่าด้วยการค้นหาสิ่งที่สำคัญกับเราอย่างแท้จริง มีขายที่ whatisitpress.com ครับ อ่านรายละเอียดได้ที่ bit.ly/eitrfacebook และอ่านรีวิวได้ที่นี่ครับ bit.ly/eitrreportingengineer