วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

เหตุเกิดในประเทศจีนเมื่อ 300 ปีที่แล้ว

“อาเหลียง” เป็นข้าราชการที่มีภารกิจต้องเดินทางไปยังเมืองเจิ้งโจวด้วยเรือโดยสาร เขามีสัมภาระและเอกสารมากมาย มีเด็กรับใช้คอยติดตาม

กว่าเรือจะจอดเทียบท่าพระอาทิตย์ก็คล้อยลงต่ำ เขายังต้องเดินเท้าอีกกว่า 10 ลี้ถึงจะถึงทางเข้าเมือง อาเหลียงจึงเอ่ยถามนายท้ายเรือว่า

“พวกข้าจะไปทันก่อนประตูเมืองปิดหรือไม่?”

นายท้ายเรือเหลือบมองไปที่สัมภาระแล้วตอบว่า

“ถ้าไม่รีบก็น่าจะทันอยู่นะ”

อาเหลียงงงเล็กน้อยกับคำตอบแต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรต่อ รีบลงจากเรือแล้วออกเดินทันที

ฟ้ายิ่งมืดลงเท่าใด อาเหลียงยิ่งร้อนรนขึ้นเท่านั้น เขาและเด็กรับใช้จึงเปลี่ยนจากเดินมาเป็นวิ่งเหยาะๆ และจากวิ่งเหยาะๆ มาเป็นวิ่งด้วยความเร็ว

ปรากฎว่าเด็กรับใช้สะดุดล้ม สัมภาระเทกระจาด เอกสารนับร้อยแผ่นปลิวว่อน ต้องเสียเวลาอยู่นานกว่าจะเก็บเอกสารหมด

เมื่ออาเหลียงเดินทางถึงเจิ้งโจว ประตูเมืองก็ปิดเสียแล้ว อาเหลียงจึงรำพันขึ้นมา

“นายท้ายหมายความว่าอย่างนี้นี่เอง”

---

ดัดแปลงจากเรื่องจริงในประวัติศาสตร์ จากหนังสือ The 48 Laws of Power by Robert Greene