วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

ชายคนหนึ่งได้หนังสือน่าสนใจมาจากร้านหนังสือเก่า

หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า “อัคนีมายา” ซึ่งเป็นตำนานเล่าขานเกี่ยวกับหินก้อนหนึ่งที่เมื่อเอาไปแตะกับโลหะอะไรก็ตาม โลหะนั้นจะกลายเป็นทองคำ

ตำนานเล่าว่าอัคนีมายานี้อยู่ที่ชายฝั่งทะเลดำ หน้าตาของอัคนีมายานั้นเหมือนกับก้อนกรวดทั่วไป เพียงแต่ว่าอัคนีมายาจะอุ่นกว่ากรวดธรรมดา

ชายคนนั้นจึงตัดสินใจขายทรัพย์สินทุกอย่างและออกเดินทางไปทะเลดำเพื่อที่จะตามหาอัคนีมายาให้จงได้

วิธีการของชายคนนั้นก็คือเดินไปตามชายฝั่ง หยิบก้อนกรวดขึ้นมา ถ้าก้อนกรวดเย็น เขาก็จะขว้างมันลงทะเลเพื่อที่จะได้ไม่ต้องหยิบซ้ำอีก

จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ที่ชายคนนี้เดินบนหาดทรายทะเลดำ หยิบก้อนกรวดขึ้นมา เพียงเพื่อที่จะพบว่ามันเย็นแล้วก็โยนมันลงทะเล

หลายปีผ่านไป ในเช้าวันหนึ่ง ชายคนเดิมหยิบกรวดขึ้นมาพบว่ากรวดก้อนนี้อุ่น!

แล้วเขาก็โยนกรวดก้อนนั้นลงทะเลไป…

เพราะเขาโยนกรวดลงทะเลเสียจนเคยชิน เขาจึงโยนอัคนีมายาทิ้งโดยไม่รู้ตัว ช่างเป็นชายที่น่าสงสารเสียนี่กระไร

“ความไว้ใจ” ก็เหมือนอัคนีมายา นานๆ ทีที่เราจะเจอใครซักคนที่เราจะเชื่อจนหมดใจ ยากเหลือเกินที่จะเจอใครที่มีความอบอุ่นโอบอ้อมอารี เพราะธรรมดาเราจะเจอแต่ก้อนกรวดที่หน้าตาเหมือนอัคนีมายา แต่ก็เพียงแค่เหมือนเท่านั้น ปีแล้วปีเล่าที่เราหยิบก้อนกรวดขึ้นมา พบว่ามันเย็น แล้วโยนมันลงทะเลเพราะไม่อยากหยิบซ้ำอีก

และในวันหนึ่ง เมื่ออัคนีมายามาอยู่ในมือเรา เราก็เผลอโยนมันทิ้งไปโดยไม่รู้ตัว

---

ขอบคุณนิทานจาก Osho Stories: Just out of habit

facebook.com/anontawongblog
anontawong.com/archives
Download eBook – เกิดใหม่

ขอบคุณภาพจาก Pixabay.com