หยุดยาวนี้ ผมเพิ่งได้เริ่มอ่านหนังสือเรื่อง The War of Art: Winning the Inner Creative Battle ของ Steven Pressfield

หนังสือเล่มนี้ว่าด้วยเรื่องปัญหาที่ศิลปินทุกคนต้องเจอ

ศิลปินในที่นี้ไม่จำเป็นต้องหมายถึงแค่จิตกรหรือนักดนตรีนะครับ

ถ้าคุณทำอะไรก็ตามที่มีความหมาย และสร้างผลกระทบ คุณก็ถือว่าเป็นศิลปินแล้ว (อ่านเพิ่มเติมตอน ทุกคนคือศิลปิน)

คนที่กำลังสร้างธุรกิจของตนเองก็เป็นศิลปิน

คนที่กำลังจะหาทางลดน้ำหนักก็ใช่

คนที่ตั้งเป้าว่าจะลงแข่งมาราธอนก็ใช่อีกเช่นกัน

หรือแม้กระทั่งบล็อกเกอร์อย่างผมก็เป็นศิลปิน (อะแฮ่ม!)

ศิลปินทุกคนต้องเจอ Resistance หรือ “แรงต้าน” ด้วยกันทั้งนั้น

ไม่ว่าจะเป็นแรงต้านที่มาจากภายในหรือภายนอก

แรงต้านจากภายนอกก็เช่นหรือคำพูดของคนรอบตัว หรือหน้าที่อื่นๆ ที่ดึงเวลาและพลังงานของเราไป

แต่แรงต้านที่หนักหนากว่ามาก คือแรงต้านที่มาจากภายใน

ไม่ว่าจะเป็นความขี้เกียจหรือความกลัวว่าจะทำออกมาได้ไม่ดี

The War of Art บอกว่า แทนที่จะมองแรงต้านเหล่านี้เป็นศัตรูที่น่าเกรงขามหรือเป็นอะไรที่เราต้องหลีกเลี่ยง เราควรจะใช้แรงต้านเป็นเครื่องนำทาง

หลักการง่ายๆ ก็คือ ยิ่งแรงต้านมากเท่าไหร่ แสดงว่าทิศทางที่เรากำลังมุ่งไปนั้นยิ่งสอดคล้องกับสิ่งที่หัวใจเราเรียกร้องมากขึ้นเท่านั้น

ในทางกลับกัน สิ่งที่ไม่ได้มีคุณค่ากับเราอย่างแท้จริงก็จะไม่มีแรงต้านเลย

นั่งเขียนบล็อก 30 นาที กับนั่งส่องเฟซบุ๊ค 30 นาที อย่างหลังแรงต้านน้อยกว่ากันเยอะ

ดังนั้น ถ้าเราอยากจะเติบโต และอยากมีชีวิตที่เราพอใจ วิธีการที่ชัวร์ที่สุด คือเมื่อเรารู้สึกว่ากิจกรรมใดมีแรงต้าน จงทำกิจกรรมนั้นซะ!

เพราะน้ำไหลลงสู่ที่ต่ำเสมอ ถ้าอยากจะไปให้ถึงยอดเขา ก็ต้องว่ายทวนน้ำเป็นธรรมดา

เหนื่อยกว่าแน่นอน และก็ไม่รู้ว่าจะถึงเป้าหมายเมื่อไหร่ด้วย สิ่งเดียวที่รู้ก็คือ ถ้าปล่อยตัวเองให้ไหลไปตามน้ำ ยังไงก็ไปไม่ถึงยอดเขาแน่ๆ

เพราะฉะนั้นอย่ากลัวเกรงแรงต้าน สบตากับมันแล้วเดินเข้าไปหามันเลย

ใช้แรงต้านเป็นเข็มทิศ แล้วชีวิตจะไม่หลงทางครับ

—–

อ่านตอนเก่าๆ ได้ที่ https://anontawong.com/archives/

อ่านตอนใหม่ๆ ได้ทุกวันที่ Facebook Page Anontawong’s Musings (ที่ปุ่มไลค์จะมี drop down menu ให้เลือกได้ว่าอยากจะให้มี notifications หรืออยากเห็นโพสต์จากเพจนี้อยู่ต้นๆ ฟีดรึเปล่าครับ)

ดาวน์โหลดอีบุ๊ค “เกิดใหม่”

ขอบคุณภาพจาก Pixabay.com