สังเกตตัวเองมาหลายครั้งแล้วว่า เวลาที่เสียไปตอนกลางคืนหนึ่งนาที จะมีค่าเท่ากับเวลาในตอนเช้าสองนาที

ผมเชื่อว่าคนส่วนใหญ่มีนาฬิกาชีวิตที่กำหนดว่า เวลาที่ดีที่สุดสำหรับการเข้านอนคือสี่ทุ่ม อย่างมากไม่เกินห้าทุ่ม

ถ้าเข้านอนช้ากว่านี้ การหลับของเราจะด้อยประสิทธิภาพลง

นอนสี่ทุ่มตื่นตีห้า กับ นอนเที่ยงคืนตื่นเจ็ดโมง เวลานอนอาจเท่ากัน แต่นอนสี่ทุ่มนั้นหลับเต็มอิ่มกว่ากันเยอะ

เมื่อได้พักผ่อนอย่างมีคุณภาพ พลังงานเราก็เต็มปรี่ สามารถทำงานให้เสร็จโดยใช้เวลาน้อยกว่าวันที่เราได้พักผ่อนมาไม่เต็มที่

(1 นาที ที่ทำงานหลังจากได้พักผ่อนเพียงพอ เท่ากับ 2 นาทีที่ทำงานหลังจากได้พักผ่อนไม่เพียงพอ)

ยิ่งไปกว่านั้น พอเราตื่นเช้า ก็ไม่ต้องฝ่ารถติด ไม่ต้องเสียสุขภาพจิต ประหยัดเวลาและประหยัดอารมณ์ไปได้เยอะเลย

(1 นาทีที่ใช้สำหรับการเดินทางช่วง 6 โมงเช้า ได้ระยะทางเท่ากับการเดินทาง 2 นาทีช่วง 7 โมงเช้า)

เมื่อตระหนักว่า 1 นาทีในแต่ละช่วงของวันมีคุณค่าไม่เท่ากัน

เราอาจจะใช้เวลาที่มีอย่างจำกัดได้อย่างมีสติยิ่งขึ้นครับ

—–

ป.ล. บางคนอาจเป็น “คนกลางคืน” โดยธรรมชาติอยู่แล้ว ดังนั้นสถานการณ์ก็อาจจะกลับกัน คือนอนดึกแล้วได้น้ำได้เนื้อกว่าครับ

—–

อ่านตอนเก่าๆ ได้ที่ https://anontawong.com/archives/

อ่านตอนใหม่ๆ ได้ทุกวันที่ Facebook Page Anontawong’s Musings (ที่ปุ่มไลค์จะมี drop down menu ให้เลือกได้ว่าอยากจะให้มี notifications หรืออยากเห็นโพสต์จากเพจนี้อยู่ต้นๆ ฟีดรึเปล่าครับ)

ดาวน์โหลดอีบุ๊ค “เกิดใหม่”

—–

ขอบคุณภาพจาก Pixabay.com