7 สิ่งที่คุณจะได้จากการไปเที่ยวต่างแดน

20150525_7ThingsFromTraveling

หากคุณได้อ่านยูโรมโนสาเร่ของผมทั้ง 14 ตอน คงพอจะรู้ว่าผมเพิ่งไปเที่ยวยุโรปมา

ผมเชื่อว่า การไปเที่ยวต่างประเทศ นอกจากได้พักผ่อนและได้ไปเยือนสถานที่ที่เราอยากไปแล้ว ยังมีผลพลอยได้อีกหลายข้อ จึงขอรวบรวมเท่าที่คิดได้มาไว้ ณ ตรงนี้นะครับ

1. ได้ฝึกการวางแผน
การเตรียมตัวไปเที่ยวนี่ต้องใช้พลังงานเยอะมากนะครับ เผลอๆ เยอะกว่าตอนทำงานอีก เพราะมันมีหลายปัจจัยที่ต้องจัดระเบียบให้สอดคล้องกัน เช่นต้องรู้ก่อนว่าอยากจะเที่ยวที่ไหน จากนั้นก็ต้องเช็คกับสถานฑูตประเทศนั้นๆ ก่อนว่าจำเป็นต้องใช้เอกสารอะไรบ้างในการขอวีซ่า (บางประเทศอย่างอังกฤษบอกว่าไม่ควรจองตั๋วเครื่องบินก่อน แต่ประเทศอย่างสวิตเซอร์แลนด์ต้องมีเอกสารละเอียดขนาดที่ว่าแต่ละคืนจะอยู่ที่ไหนเลยทีเดียว) จากนั้นก็ต้องจองที่พัก (ผมใช้บริการ airbnb.com นะครับ ใครไม่เคยลองขอแนะนำ!) จองตั๋วรถไฟระหว่างเมือง หรือจองรถยนต์ ต้องไปทำใบขับขี่อินเตอร์ ต้องเผื่อเวลาทำวีซ่า ต้องแลกเงินเตรียมไว้ ต้องจัดกระเป๋าเดินทาง (แฟนผมเก่งมาก เราไปเที่ยวกัน 18 วัน จัดกระเป๋าแค่ใบเดียว น้ำหนัก 18 กิโลเท่านั้น)

2. ได้แก้ปัญหาเฉพาะหน้า
ต่อให้วางแผนมาดีแค่ไหน ก็จะมีหลายเรื่องที่ไม่เป็นไปตามแผนเสมอ เช่นการเที่ยวบางที่ใช้เวลามากกว่าที่คิด หรือสภาพอากาศไม่เป็นดั่งใจ หรือคนร่วมทางไม่สบาย ซึ่งปัญหาเหล่านี้จะนำพาความเครียดมาให้ แต่ขณะเดียวกันมันก็ทำให้ทริปนั้นสนุกและน่าจดจำ

3. ได้เห็นความเป็นไปได้ใหม่ๆ ในเรื่องธรรมดา
ผมว่านี่อาจเป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ผมชอบไปเดินทางต่างถิ่น เพราะมันทำให้เราก้าวออกจากความเคยชินเดิมๆ และได้เรียนรู้ว่า มันมีมากกว่าหนึ่งวิธีนะเฟ้ย

ขอยกตัวอย่างเรื่องที่บ้านเขากับบ้านเราก็มีเหมือนกัน แต่ใช้วิธีการต่างกันนะครับ

3.1 การตรวจกระเป๋าที่สนามบิน – ที่เมืองไทยเราต้องเอากระเป๋าที่เราจะถือขึ้นเครื่องเข้าเครื่องเอ๊กซ์เรย์ก่อน แล้วจึงค่อยเดินผ่านตรวจคนเข้าเมืองแล้วเดินไปที่ประตูขึ้นเครื่อง (Gate) ด้วยขั้นตอนแบบนี้ทำให้เราต้องทิ้งน้ำไปทั้งขวด (แล้วมาเสียเงิน ซื้อน้ำแพงๆ ด้านในแทน) แต่ที่สนามบินปราก เขาเอาเครื่องเอ๊กซ์เรย์มาไว้ที่ประตูขึ้นเครื่องเลย

3.2 การติดราคาหนังสือ – ราคาหนังสือในเมืองไทยจะพิมพ์ไว้บนปกหน้าหรือปกหลัง ราคาหนังสือในปราก จะใช้ดินสอเขียนเอาไว้บนหน้าสุดท้ายของเล่มนั้นๆ

3.3 การเดินทาง – เมืองไทยใช้วิธีตรวจตั๋วก่อนแล้วถึงจะขึ้นรถบัส/รถไฟฟ้าได้ ที่สวิตเซอร์แลนด์ซื้อตั๋วแล้วขึ้นได้เลย และนานๆ ทีถึงจะมีพนักงานตรวจตั๋วขึ้นมาบนรถเพื่อตรวจและปรับคนที่ไม่ได้ซื้อตั๋ว

3.4 การแม็กกระดาษ – ที่เมืองไทยเราจะเย็บแม็กเป็นแนวเฉียงเหมือนเป็นรูปสามเหลี่ยมกับมุมกระดาษ ที่ฝรั่งเศษจะเย็บแม็กเป็นแนวนอนขนานกับเส้นขอบกระดาษ

4. ได้เล่นมือถือน้อยลง
เวลาไปเที่ยวผมมักไม่ได้ซื้อ sim card ของที่นั้นๆ ทำให้เวลาออกนอกบ้านจะใช้มือถือไว้สำหรับถ่ายรูปและไว้ดูแผนที่ Google Maps ที่เซฟ Offline Map มาไว้แล้วเท่านั้น

พอก้มมองมือถือน้อยลง ก็เลยได้เงยหน้ามองสิ่งรอบๆ ตัวมากขึ้น ได้อยู่กับปัจจุบันมากขึ้น ได้คุยกับคนที่นั่งใกล้ๆ เรามากขึ้น

5. ได้มีเวลาอยู่กับตัวเอง
ช่วงท่องเที่ยวเราจะมีเวลาว่างสองสามชั่วโมงติดต่อกัน ทั้งช่วงที่นั่งรอเครื่องบิน และช่วงที่เดินทางในรถไฟหรือรถบัส ยิ่งถ้าเราไม่มีมือถือให้เล่นด้วยแล้ว เราจะมีเวลาได้ครุ่นคิดสิ่งที่เราไม่เคยมีเวลาได้คิด และได้มีเวลาทำความเข้าใจกับหลายๆ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางในครั้งนี้

6. ได้รู้จักเพื่อนใหม่
ตอนที่ผมไปพักที่แมนเชสเตอร์ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าสนใจมาก เธอชื่อแคริสติโอน่า เป็นแม่ของเจ้าของบ้านที่ผมไปพักด้วย แคริสตี้ (ชื่อเล่นของแคริสติโอน่า) เป็นชาวอังกฤษที่มีเชื้อสายสก๊อตทิชและแอฟริกัน อายุของเธอน่าจะราวๆ 50 นิดๆ ตอนที่ผมไปนั้น แคริสตี้เพิ่งกลับมาจากการเที่ยวแบบ backpack ที่อินเดียคนเดียวนาน 6 เดือน เขาบอกว่าตอนนี้เขาไม่มีบ้านแล้ว แต่กลับมาอังกฤษเพื่อมาทำงานเก็บเงิน แล้วเดือนสิงหาคมก็จะออกเดินทางอีก (คราวนี้อาจจะไปเนปาล)

นอกจากจะเป็นนักเดินทางตัวยงแล้ว เธอยังรู้จักวิธีการใช้พลังเรกิบำบัดอีกด้วย เธอเรียนศาสตร์นี้มา 18 ปีแล้ว และเก่งถึงขั้นเป็นเรกิมาสเตอร์ คือสอนคนอื่นได้ด้วย เสียดายที่ผมมีเวลาน้อยไปนิดไม่อย่างนั้นคงจะขอเรียนเรกิขั้นพื้นฐานไปแล้ว!

7. ได้เห็นคุณค่าของเมืองไทยมากขึ้น
ผมว่าคนที่เคยไปอยู่เมืองนอกนานๆ หลายคน จะมีข้อสรุปหนึ่งที่คล้ายๆ กันคือ “เมืองไทยนี่โคตรเจ๋งเลย” คนที่ไปเที่ยวเมืองนอกนี่อย่างน้อยๆ ต้องคิดถึงอาหารไทย เพราะมันหลากหลายและไม่เลี่ยนเหมือนอาหารฝรั่ง แต่เมืองไทยมีอะไรมากกว่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องข้าวของที่ราคาไม่แพง ร้านค้าเปิดทุกวันไม่เว้นวันเสาร์อาทิตย์ อากาศอาจจะร้อนบ้างแต่ก็ยังดีกว่าหนาวจนไม่อยากอาบน้ำ ฯลฯ

คนไทยหลายคนอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นกับสวิตเซอร์แลนด์ แต่เชื่อมั้ยครับว่าคนสวิสกับคนญี่ปุ่นก็ชอบเมืองไทยมากๆ เช่นกัน อย่างที่สวิตเซอร์แลนด์นี่ต่อให้ประเทศเขาจะสวยแค่ไหน เขาก็ไม่มีทะเล (ลองดูในแผนที่ได้) เคยมีคนสวิสคนนึงที่ผมรู้จักแปะรูปภาพชายหาดของเมืองไทยไว้ในห้องนอนของเขาด้วยซ้ำ

—–

ผมเชื่อว่าการเดินทางที่ดีคือการเดินทางที่บังคับให้เราก้าวออกจากโลกเดิมๆ และความเคยชินเดิมๆ เพราะมันจะทำให้เราได้เติบโต

ผมจึงขอจบบทความนี้ด้วยคำพูดประโยคหนึ่งในหนังเรื่อง The Curious Case of Benjamin Button ครับ

“It’s a funny thing coming home. Nothing changes. Everything looks the same, feels the same, even smells the same. You realize what’s changed, is you.”

“การได้กลับบ้านเป็นเรื่องแปลกดีเหมือนกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ทุกอย่างดูเหมือนเดิม ความรู้สึกก็เหมือนเดิม แม้กระทั่งกลิ่นก็ยังกลิ่นเดิม แล้วคุณจึงได้ตระหนักว่า สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปก็คือตัวคุณเอง”

ยูโรมโนสาเร่ตอนที่ 14

5 เรื่องเล่าจากเมืองแมนเชสเตอร์

แมนเชสเตอร์คือเมืองสุดท้ายสำหรับการเดินทางไปยุโรปของเราครั้งนี้ครับ

เหตุผลหลักก็คือการไปดูบอลที่สนามโอลด์แทรฟฟอร์ดระหว่างแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด กับ อาร์เซนอล ซึ่งเรื่องนี้ผมจะนำมาเล่าวันหลังครับ

วันนี้ขอเพียงนำความประทับใจเรื่องอื่นๆ จากแมนเชสเตอร์มาเล่าให้ฟังกันก่อน
1. เจอคนดังที่สนามบิน
อังกฤษเป็นเมืองเดียวในยุโรปที่ผมต้องกรอกใบคนเข้าเมือง เพราะที่สวิสกับเชคไม่ต้องกรอก ที่ฝรั่งเศสนี่ผมนั่งรถไฟเข้าไปเลยไม่ต้องกรอก แต่ถ้านั่งเครื่องบินไปก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

กรอกใบคนเข้าเมืองเสร็จไปต่อคิว จึงเห็นคนไทยกลุ่มหนึ่งประมาณเกือบ 20 คน ส่วนใหญ่เป็นชายฉกรรจ์ พอมองไปตรงกลางกลุ่มก็เห็นคุณกนก รัตน์วงศ์สกุล สงสัยพาคนกลุ่มนี้มาดูบอล ซึ่งไม่น่าจะเป็นแมนยูฯ เพราะคุณกนกเชียร์ทีมเอฟเวอร์ตัน (เมื่อกี้เข้าไปดู Fan page  จึงเห็นว่ามาในโครงการของเบียร์ช้างซึ่งเป็นหนึ่งในสปอนเซอร์หลักของเอฟเวอร์ตัน)

ระหว่างต่อแถวก็เจอคนเอเชียหัวดำเยอะมากๆ อายุราวๆ 25-40 ปีซะเยอะ ดูหน้าตาไม่น่าจะเป็นประเภทอยากเดินเที่ยวชมเมืองแมนเชสเตอร์

ตอนเจอเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง เขาก็ถามว่าเรามาทำอะไร เราก็ตอบไปว่ามาดูแมนยูฯ คร้บ ส่วนแถวข้างๆ คนนึงตอบว่ามาดูบอลลิเวอร์พูล ส่วนอีกคนตอบว่ามาดูคริสตัล พาเลซ

คนบินจากทั่วลงมาลงที่เมืองแมนเชสเตอร์เพื่อมาดูบอลกันเยอะจริงๆ
2. การเดินทางด้วยรถบัส
เรานั่งแท๊กซี่คันสีดำเข้าที่พัก ค่าแท๊กซี่ 18.6 ปอนด์ หรือราวๆ 930 บาท ซึ่งก็ถือว่าเป็นราคาที่โอเค โชคดีที่สนามบินแมนเชสเตอร์อยู่ไม่ห่างจากตัวเมืองมากนัก 25 นาทีก็ถึงแล้ว

ManchesterTaxi

เราคุยกับ Jon ซึ่งเป็นเจ้าของบ้าน เขาก็แนะนำว่าถ้าจะเดินทางไปไหนก็ควรจะซื้อตั๋ว DayRider ราคา 3.9 ปอนด์ ซึ่งจะทำให้ขึ้นรถบัสได้ทั้งวัน (ดีกว่าซื้อตั๋วทีละเที่ยวเพราะราคา 2 ปอนด์) หรือจะซื้อตั๋ว MegaRider ราคา 13.5 ปอนด์ ที่นั่งได้หนึ่งสัปดาห์ก็อาจจะคุ้มแม้เราจะอยู่ที่นี่แค่สามวันกว่าๆ ก็ตาม เพราะมันสามารถใช้นั่งรถบัสไปสนามบินได้ด้วย

สุดท้ายเราก็เลยซื้อ MegaRider โดยซื้อจากคนขับรถเลย เพื่อจะได้ไม่ต้องมากังวลเรื่องซื้อตั๋วอีกต่อไป และเผื่อว่าจะใช้รถบัสเดินทางไปสนามบินในวันสุดท้ายด้วย

แต่ปรากฏว่ามีข้อมูลอย่างหนึ่งทีจอนไม่ได้บอกกับเรา…

เราเดินทางถึง Piccadilly Gardens ซึ่งเป็นชุมสายของรถบัสที่นี่ (แถมมีชิงช้าสวรรค์น้อยๆ หน้าตาคล้ายๆ London Eye ด้วย แต่ไม่เห็นว่ามันเปิดเลยนะ) จากนั้นเราก็เดินหาร้านอาหารเวียดนาม (เพราะแฟนอยากกินเฝอ) ซึ่งดูใน Tripadvisor แล้วมันต้องเดินออกไปนอกเมืองพอสมควร

ปรากฏว่าพอไปถึงแล้วร้านดันปิด คือเปิดแค่ช่วงเที่ยงกับช่วงเย็น (เราไปถึงประมาณสี่โมงเย็น เขาเปิดอีกทีตอนห้าโมงครึ่ง) เราเลยตัดสินใจจะกลับเข้ามาในเมืองอีกครั้งจึงเดินไปรอที่ป้ายรถเมล์ พอรถผ่านมา รถจอด ประตูเปิด ผมชูตั๋ว MegaRider แต่คนขับรถกลับส่ายหน้าบอกว่าใช้ไม่ได้ เราก็เลยงงเลย ต้องรอรถสายอื่นแทน

20150520_205755

มารู้ทีหลังว่า ในแมนเชสเตอร์มี Bus Operator หลายเจ้า บัตรที่เราซื้อนั้นใช้ได้เฉพาะกับ StageCoach และ MagicBus เท่านั้น ส่วนเจ้าอื่นๆ อีก 3-4 เจ้า (หรืออาจมากกว่านั้น) ใช้บัตรนี้ไม่ได้!

เที่ยวมาตั้งหลายที่ก็เพิ่งเคยเจอ Day Pass ที่ใช้ได้กับรถบัสแค่บางคันนี่แหละ

(แต่หลังจากอยู่ไปสามวัน StageCoach ก็น่าจะเป็นเจ้าที่มีเครือข่ายรถเยอะที่สุดนะครับ เพราะฉะนั้นก็อาจจะคุ้มที่สุดแล้ว)

3. คนดำที่นี่มีฐานะกว่าคนดำที่ปารีส
อย่างที่ได้เล่าไปเมื่อตอนที่ 6 ว่า ที่ฝรั่งเศสมีคนดำเยอะกว่าที่คิด

ที่อังกฤษก็เช่นกันครับ แต่ความแตกต่างที่ชัดเจนคือคนดำที่แมนเชสเตอร์ดูมีฐานะและมีอนาคตกว่าคนดำที่ปารีสอย่างเห็นได้ชัด

อยู่ที่ปารีส คนดำที่เราพบเห็นมักจะเป็นชายวัยกลางคนขึ้นไป ราวกับว่าเขาย้่ายมาที่นี่เพื่อที่จะมาหางานทำ แต่เท่าที่เห็นคนเหล่านี้มักจะทำงานประเภทขายของพวงกุญแจหอไอเฟลหรือของชำร่วยเล็กๆ น้อยๆ ตามสถานที่ท่องเที่ยวซะมากกว่า

ขณะที่ที่แมนเชสเตอร์ คนดำมีทุกเพศทุกวัย ตั้งแต่เด็กจนโต แถมอยู่กันอย่างมีฐานะด้วย พวกเราเคยเจอคนดำขับบีเอ็มซิ่งไปมาอยู่สองสามหน

4. เกลื่อนกลาดกว่าที่คิด

แฟนผมถึงกับอดอุทานไม่ได้ว่า “นี่หรือเมืองผู้ดี”

เพราะทิ้งขยะกันในที่สาธารณะกันไม่น้อย ที่เห็นชัดๆ คือบนทางเดินและในรถบัส เอารูปมาฝากให้ดูกันนะครับ

  Manchester_Rubbish
(เศษขยะใกล้ๆ อู่รถบัส)

Manchester_RubbishBread(ทิ้งขนมปังปอนด์ไว้ในรถบัส!)

5. Chai ไม่อร่อยเลย
ผมได้รู้จักเครื่องดื่มที่ชื่อว่า Chai ตอนที่เล่นเกมเกมหนึ่งใน Lumosity เมื่อหลายปีที่แล้ว แต่ก็ไม่เคยรู้ว่ารสชาติมันเป็นยังไง

จนวันสุดท้ายก่อนกลับ เราแวะไปนั่งร้านกาแฟ Costa Coffee (ที่เดี๋ยวนี้ก็มีสาขาในไทยแล้ว) แล้วเห็นว่ามี Chai ขายพอดี โดยระบุว่าเป็น specialty menu ของอังกฤษ ก็เลยจัดแก้วขนาดกลางมา เพราะแพงกว่าแก้วเล็กแค่ 20 เพนนี

หน้าตามันคล้ายช็อคโกแล็ต แต่รสชาติมันไม่ใช่เลย รlมันหวานๆ เหมือนกินนมผสมกับขิงและอะไรซ่าๆ ก็ไม่รู้ กินได้แค่สองสามอึกก็ไม่ไหวแล้ว แบ่งให้แฟนกินอึกเดียวคุณเธอก็ขอบาย สุดท้ายเลยเหลือทิ้งเพียบ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าจะกินอะไรที่ไม่เคยกิน ให้สั่งไซส์เล็กก็พอ

20150516_201343

—–

เป็นอันจบเรื่องราวในแมนเชสเตอร์นะครับ ขอติดเรื่องที่เยือนโอลด์แทรฟฟอร์ดไว้ก่อนเพราะต้องใช้พลังงานในการเขียนพอสมควร

และบัดนี้ ผมได้กลับถึงเมืองไทยแล้ว จึงขอยุติซีรี่ส์ “ยูโรมโนสาเร่” ไว้แต่เพียงเท่านี้

แต่จะยังเขียนบล็อกอยู่ทุกวันนะครับ ฝาก anontawong.com ไว้ในอ้อมใจของทุกคนต่อไปนะครับ

ยูโรมโนสาเร่ ตอนที่ 13

5 เรื่องเล่าจากปราสาทปราก

วันสุดท้ายที่ปราก เราได้ไปร่วมทัวร์ Prague Castle ซึ่งแม้จะเป็นบริษัทเดียวกับทัวร์ฟรีเที่ยวเมืองปรากจากตอนที่แล้ว แต่คราวนี้เป็นแบบคิดตังค์คนละ 300 คราวน์ (ประมาณสี่ร้อยบาท)

ไกด์ของเราชื่อฟิลิป (เขียนว่า Filip) เป็นเด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่าๆ แต่เป็นไกด์ที่พูดเก่งมาก เวลาฟังเขาพูดเหมือนฟังนักการเมืองเจนโลกปราศรัยกันเลยทีเดียว แนะนำครับคนนี้

20150514_144005  และนี่คือห้าเรื่องที่ได้เรียนรู้จากการเดินชมปราสาทปรากครับ

1. ความยิ่งใหญ่ของปราสาทปราก

ปราสาทปราก หรือ Prague Castle นั้นคือปราสาทที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีพื้นที่ 7.28 เฮกเตอร์ หรือเท่ากับสนามบอล 11.3 สนาม และอยู่มานานถึง 1130 ปี (เห็นความสอดคล้องของตัวเลขมั้ยครับ?)

ด้วยความที่ประเทศนี้ผ่านสงครามมานักต่อนัก เมื่อปี ค.ศ.1541 ปราสาทปรากก็ถูกเผาจนเสียหายไปเสียส่วนใหญ่ ต้องใช้เวลาอีกกว่าหลายร้อยปีในการค่อยๆ ซ่อมแซมปรับปรุงตามแต่กำลังทรัพย์ที่ตัวเองมี

แต่ฟิลิปก็บอกว่า

“Maybe the fire was not a bad thing because it gave us a chance to do things even better. We learned that things will work out at the end”

“การถูกไฟไหม้อาจจะไม่ใช่เรื่องแย่เพราะมันเปิดโอกาสให้เราได้ทำหลายๆ อย่างให้ดีขึ้น พวกเราได้เรียนรู้ว่าสุดท้ายแล้วทุกอย่างจะออกมาโอเค”

#เมืองไทยก็เช่นกัน

2. ไม่มีใครสนใจเรา

ฟิลิปบอกว่า จริงๆ แล้วปราสาทนี้ไม่มีอะไรหรอก ออกจะน่าเบื่อด้วยซ้ำ เพราะไม่มีใครแคร์ประเทศเล็กๆ อย่างเรา จะไปเที่ยวที่ไหนถ้าเค้ารู้ว่าเป็นคนเชคก็ไม่มีใครสนใจ

แต่เขาก็ชอบความเป็นประเทศเล็กๆ ที่ไม่มีใครแคร์นี้นะครับ เพราะมันทำให้ประเทศของเขาไม่ค่อยมีปัญหากับใคร และทำให้มีโอกาสได้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข ไม่เหมือนคนอเมริกันที่บางทีเวลาไปเที่ยวต้องแกล้งบอกว่าเป็นคนแคนาดาเพราะรู้ว่าคนไม่ชอบอเมริกาเยอะ

อีกสิ่งหนึ่งที่บ่งบอกความเป็นคนเชคได้ดีคือคนเชคจะมีความขี้เล่นและ “ลูกบ้า” อยู่ในตัว ซึ่งคุณจะเห็นได้ทั่วไปในสิ่งก่อสร้างต่างๆ

เช่นพอเข้าประตูปราสาทเข้าไปเราจะเจอสวนที่มีต้นซากุระจากญี่ปุ่น แถมยังมีจุดที่คนไปยืนตะโกนชื่อตัวเองแล้วได้ยินเสียงสะท้อนอย่างชัดเจน ท้้งๆ ที่มันเป็นแค่สวนต้นไม้ ไม่ใช่เวทีการแสดงหรืออะไรทั้งสิ้น การมีอะไรที่ดูผิดที่ผิดทางนี่แหละที่เป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของคนเชค

20150514_151846
3. คุณลุงชูป้าย

ตอนเราจะเข้าปราสาท เราได้พบคุณลุงคนนี้

20150514_152726
ฟิลิปอธิบายให้ฟังว่า ระบบยุติธรรมของเชคนั้นชักช้าและล้าหลังมาก เคยมีนักเทนนิสอาชีคนหนึ่งยื่นฟ้องหย่าตั้งแต่ปี 1985 แต่กว่าจะหย่าสำเร็จก็ปี 2005!

สำหรับคุณลุงคนที่มาชูป้ายนี้ เคยมีหนี้ก้อนเล็กๆ อยู่ก้อนหนึ่ง แต่ทางเจ้าหน้าที่ธนาคารมีการใส่ข้อมูลผิดพลาดในระบบ ทำให้โดนคิดดอกเบี้ยทบต้นถึง 103 ปี อันเป็นเหตุให้คุณลุงคนนี้โดนยึดบ้าน คุณลุงได้ทำการร้องเรียนแล้วแต่เรื่องก็ยังไม่คืบหน้า เลยมายืนถือป้ายประท้วงที่นี่เพื่อป่าวประกาศให้ชาวโลกรู้ว่ากระบวนการยุติธรรมของที่นี่มันล่าช้าแค่ไหน

ฟิลิปบอกว่า นี่ก็เป็นปีที่ 5 แล้วที่คุณลุงมายืนชูป้ายที่นี่ทุกวัน

4. มหาวิหารนักบุญไวตัส (St. Vitus Cathedral)
Saint Vitrus Cathedral เป็นโบสถ์ที่สำคัญที่สุดของเชค รีพับบลิค เริ่มก่อสร้างเมื่อปี 1344 โดยกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเชคคือ Charles IV (ซึ่งเป็นผู้ก่อสร้าง Charles Bridge ซึ่งเป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่ทุกคนที่มาเที่ยวปรากต้องมาเยือน)

แม้กระนั้นพระเจ้าชาลส์ก็เสด็จสวรรคตเสียก่อนที่โบสถ์จะสร้างเสร็จ มิหนำซ้ำโบสถ์ยังเป็นอาคารหนึ่งที่ถูกเปลวเพลิงในปี 1541 แผดเผาจนพังไปไม่น้อย ต้องใช้เวลาอีกหลายร้อยปีกว่าจะบูรณาการและก่อสร้างจนเสร็จสมบูรณ์เมื่อปี 1929 รวมใช้เวลาในการสร้างทั้งหมดถึง 585 ปี

สิ่งที่น่าสนใจสำหรับผมมีสามประการ

4.1 ประชากรส่วนใหญ่หรือ 75% ของเชคไม่นับถือศาสนาอะไรเลย (ฟิลิปบอกว่า We are one of the most godless nations in the world) เพราะฉะนั้นโบสถ์นี้อาจจะไม่ได้มีความหมายมากนักในเชิงจิตวิญญาณ แต่มันสำคัญเพราะว่ามันเป็นอาคารประวัติศาสตร์ที่บรรพบุรุษของพวกเขาร่วมแรงร่วมใจกันสร้างขึ้นมาหลายยุคหลายสมัย และมหาวิหารนี้ก็เป็นที่ฝังศพของบุคคลสำคัญของเชคหลายท่านด้วยกัน

4.2 จุดเด่นของ Cathedral หลายๆ แห่งคือ Stained Glass Window ซึ่งมักจะบ่งบอกเรื่องราวในคัมภีร์ไบเบิล

มหาวิหารเซนต์ไวตัสก็มีกระจกสีเช่นกัน แต่การก่อสร้างกระจกสีนี้ต้องใช้เงินไม่น้อย ทางการเลยใช้วิธีหา “สปอนเซอร์”

Stained Glass Window บานนึงจึงมีตราประจำตระกูล (Coat of Arms) ของตระกูล Schwarzenberg ซึ่งเป็นผู้บริจาคเงินก่อสร้างกระจกสีบานนี้

แต่ที่ฮาคือมีกระจกสีอีกบานนึงซึ่งชื่อสปอนเซอร์ไม่ได้เป็นตราประจำตระกูล แต่เป็นประโยคคำพูดว่า “บริษัทประกันภัยแห่งแรกในเชค”!

4.3 ด้านหน้าของมหาวิหาร จะเห็นว่ามีบางส่วนที่ยังสร้างไม่ครบถ้วนตามแบบ เพราะเงินหมดเสียก่อน แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะมีรูปแกะสลักสี่รูปที่เพิ่มขึ้นมาทั้งๆ ที่ตอนแรกไม่ได้อยู่ในแบบ แถมรูปแกะสลักสี่รูปนี้ดันไม่ใช่รูปของนักบุญหรือเทพอะไรทั้งนั้น แต่เป็นผู้ชายใส่สูทผูกไทด์สี่คนครับ (ในรูปจะเห็นแค่สองคน เพราะอีกสองคนอยู่อีกฝั่งนึง)

ผู้ชายสี่คนนี้คือสถาปนิกที่ได้รับการว่าจ้างให้มาออกแบบโบสถ์ ที่แสบก็คือ เงินหมดทำตามแบบได้ไม่ครบ แต่ดันแกะสลักรูปตัวเองไว้หน้าโบสถ์ซะอย่างนั้น

20150514_160814_Marked
5. ติดไฟให้ปราสาทปราก

เมื่อตอนที่เชคผ่านพ้นการปกครองของคอมมิวนิสต์ในปี 1990 ก็มีการระดมสมองกันว่าจะเฉลิมฉลองอย่างไรดีให้มัน “สุดเหวี่ยง” และ “ไม่เป็นคอมมิวนิสต์” แบบสุดๆ

ทางการปรากก็เลยเชิญวง Rolling Stones จากอเมริกามาเล่นคอนเสิร์ตซะเลย

จำได้มั้ยครับว่าในยูโรมโนสาเร่ตอน 11 คนเชคขายของเก่งแค่ไหน?

หลังจากเล่นคอนเสิร์ตครั้งแรกไปแล้ว Rolling Stones ก็กลับมาเล่นอีกหลายครั้ง จนปี 1995 หลังจบคอนเสิร์ต ประธานาธิบดี Havel ของเชคก็พา Mick Jagger นักร้องนำวง Rolling Stones ไปดื่มเบียร์กันในผับ

แล้ว Havel ก็บอกกับ Mick ว่า เนี่ย ปราสาทปรากของเราสวยงามมาก แต่ก็น่าเสียดายนะที่ตอนกลางคืนมันมืดจนมองไม่เห็นปราสาทเลย

Rolling Stones ก็เลยตัดสินใจใช้เงิน 32,000 ดอลล่าร์เพื่อประดับไฟให้ปราสาทปรากเสียใหม่ จนแจ่มไฉไลอย่างที่เห็นในปัจจุบันครับ

20150514_212001

—–

เป็นอันจบเรื่องราวจากเชครีพับลิคนะครับ

พรุ่งนี้จะมาต่อเรื่องเมืองแมนเชสเตอร์ซึ่งจะเป็นตอนสุดท้ายครับ

ยูโรมโนสาเร่ ตอนที่ 12

5 เรื่องเล่าเกี่ยวจากการร่วม Free Tour ในเมืองปราก

ตามที่ได้เกริ่นไปเมื่อตอนที่แล้วว่าผมรู้เรื่องปรากน้อยมาก จึงตัดสินใจเข้าร่วม Free Walking Tour รอบเมืองปราก

ผมว่าเป็นโมเดลธุรกิจที่น่าสนใจนะครับ คือจะมีไกด์พาคุณเดินชมเมืองปรากถึงสามชั่วโมงเต็ม แล้วตอนท้ายคุณจะให้ทิปเขาเท่าไหร่ก็เท่านั้น ซึ่งถ้ามองในมุมหนึ่งก็แสดงว่าไกด์ต้องพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้สุดฝีมือเพื่อที่จะให้ลูกทัวร์พอใจ และตบรางวัลให้ในตอนท้าย

และนี่คือห้าเรื่องราวที่ได้เรียนรู้จากไกด์ชื่อ Pavel ในวันนั้นครับ

1. เหตุที่ปราก (เคย) รุ่งเรือง

ปรากเคยเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรโบฮีเมีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ “จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์” (ชื่อยาวจัง แปลมาจาก Holy Roman Empire) และด้วยความที่เป็นเมืองหลวงในยุโรปตอนกลาง ที่มีพรมแดนตะวันตกติดกับราชอาณาจักรบาวาเรีย (Bavaria) หรือเยอรมันในปัจจุบัน และตอนใต้ก็ไม่ไกลจากกรุงโรมแห่งอิตาลี เมืองปราก (หรือที่ชาวเชคเรียกว่า “ปราฮา Praha”) จึงเป็นเหมือน interchange station อย่างสยามที่มีผู้คนสัญจรไปมามากมาย

ในช่วงศตวรรษที่ 14 ใครที่มาพักที่เมืองปรากจะต้องสำแดงทรัพย์สินทุกอย่างที่ตนมีและ “พัก” ของเอาไว้กับเจ้าหน้าที่รัฐถึง 3 วัน เพื่อทำการตรวจสอบและเก็บภาษีก่อนจะเดินทางออกจากปรากไปได้ และนี่คือเหตุผลที่ปรากเฟื่องฟูมากจนมีเงินสร้างอาคารใหญ่ๆ อย่างที่ผมเล่าไปในตอนที่แล้ว

2. ประเทศที่ไม่เคยอยู่ได้เกิน 20 ปี

เราคิดว่าเมืองไทยตกอยู่ในวิกฤติการเมืองมานาน แต่ถ้าเทียบกับสาธารณรัฐเช็ก นี่ของเราดูจิ๊บจ๊อยไปเลย

ลุงพาเวลเล่าให้ฟังว่าในช่วงหนึ่งศตวรรษที่ผ่านมา ดินแดนแห่งนี้ได้พบกับ “การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่” ถึงสี่ห้าครั้ง

เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในระดับเปลี่ยนแปลงการปกครอง เปลี่ยนแปลงชื่อประเทศ เลยทีเดียว

เราคนไทยคงเคยชินกับชื่อเชคโกสโลวาเกีย (Czechoslovakia) แต่ประเทศนี้จบสิ้นไปตั้งแต่ปี 1993 เมื่อเกิดการแยกออกเป็นสองประเทศคือสาธารณรัฐเชค (Czech Republic) และประเทศสโลวาเกีย (Slovakia) และสาธารณรัฐเชคก็อยู่อย่างมีสเถียรภาพมา 22 ปีแล้ว ซึ่งถือเป็น “สถิติใหม่” เพราะในรอบหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมายังไม่เคยอยู่เย็นเป็นสุขได้เกิน 20 ปีเลยสักครั้ง

ลองเข้าไปดูประวัติศาสตร์ของประเทศนี้ใน  Wikipedia ก็จะเห็น “ยุค” ต่างๆ ดังนี้ครับ

The First Republic (1918–1938)
The Second Republic (1938–1939)
Second World War (นาซีเข้าปกครอง)
The Third Republic (1945–1948) and the Communist takeover (1948)
The Communist era (1948–1989)
Democratic Czechoslovakia (1989–1992)

3. Astronomical Clock นาฬิกาดาราศาสตร์

ถ้าไปปารีสต้องไปหอคอยไอเฟลและดูรูปโมนาลิซ่า คนที่มาเที่ยวเมืองปรากก็ต้องมาดูนาฬิกาดาราศาสตร์ เดินข้ามสะพาน Charles Bridge และเที่ยวชม the Jewish Quarter

นาฬิกาดาราศาสตร์โด่งดังมากเนื่องจากมันมีอายุถึง 605 ปี หน้าตาของมันคืออย่างนี้ครับ

(ภาพจาก Wikipedia)

ลองสังเกตดีๆ จะเห็นว่าด้านในจะมีรูปภาพของสัตว์ 12 ราศีอยู่ ส่วนวงกลมขาวๆ ที่อยู่รอบๆ วงกลมสีทอง จะมีชื่อของเซนต์ (Saint) จำนวนทั้งหมด 365 องค์ ซึ่งก็คือชื่อของเซนต์ประจำวันนั้นๆ โดยเขามีแม้กระทั่ง App ที่เอาไว้บอกด้วยว่า เซนต์ประจำวันนี้ชื่อว่าอะไร (ผมพยายามหาข้อมูลในเน็ตแล้วหาไม่เจอ)

ความเจ๋งอีกอย่างคือนาฬิกาดาราศาสตร์นี้คือ เวลาครบหนึ่งชั่วโมงตัวตุ๊กตาทั้งสี่ตัวนี้ก็จะเต้นระบำ และด้านบน (ซึ่งในรูปนี้มองไม่เห็น) ก็จะมีหุ่น 12 สาวกของพระเยซู (12 Apostles) วนออกมาให้ประชาชนยลโฉม

นี่ถือเป็นของ “ล้ำสมัย” อย่างที่สุดในปี 1410 เพราะไม่เคยมีใครสร้างนาฬิกาที่มีลูกเล่นอย่างนี้มาก่อน

ไกด์พาเวลเล่าให้ฟังว่า เจ้าครองเมืองปรากในสมัยนั้นชื่นชมนาฬิกานี้มากจนสั่งให้จับตัวคนสร้างนาฬิกานี้มาแล้วทำการควักลูกตาออกทั้งสองข้างและตัดลิ้นเขาซะ!

เพื่อ!!!???

เหตุผลก็คือเพื่อไม่ให้คนสร้างนาฬิกาเรือนนี้ไปสร้างนาฬิกาให้ที่อื่นได้อีกต่อไป

เรื่องราวยังไม่จบแค่นี้ แต่จะเล่าหมดก็กระไรอยู่ เหลือ “ช่องว่าง” ไว้บ้าง เพื่อให้คุณผู้อ่านไปเติมเอาเองตอนไปเยือนเมืองนี้ดีกว่านะครับ!

4. The Jewish Quarter

นี่คือเขตนึงในเมืองปรากที่คนยิวเคยอยู่มาก่อน

ชาวยิวที่เคยอยู่ในละแวกนี้ในสมัยก่อนนั้น ถูกสังคมประณามว่าเป็นคนสังหารพระเยซู จึงโดนรังเกียจและโดนบังคับให้อยู่ในพื้นที่จำกัด (ซึ่งตอนนี้เรียกว่า The Jewish Quarter) โดยบนเสื้อก็จะมีปักดาวสีเหลืองเพื่อให้คนอื่นรู้ว่านี่คือชาวยิว

นอกจากนั้นชาวยิวยังถูกกีดกันจากอาชีพเกือบทุกอย่าง  หนึ่งในอาชีพที่ชาวยิวได้รับอนุญาตให้ทำได้คือ การให้ยืมเงินและคิดดอกเบี้ยเพราะชาวคริสเตียนสมัยนั้นมองว่านี่เป็นอาชีพที่ต่ำเกินไปสำหรับ “คริสเตียนที่ดี”

การกดขี่ชาวยิวนี้ยืนระยะยาวนานถึง 500 ปี

5. อย่าแลกเงินสุ่มสี่สุ่มห้า

ก่อนจะมาที่นี่ “พี่โม” ซึ่งเป็นพี่ที่ออฟฟิศก็เตือนว่าอย่าไปแลกเงินกับคนตามถนนทีเดินมาถามว่าจะแลกตังค์รึเปล่า (พี่เขาเคยพลาดมาแล้ว วิ่งไปแลกตังค์ยูโรเป็นเงินคราวน์เพื่อจะมาซื้อของ พอกลับมาถึงร้านเจ้าของร้านก็ดุเลยว่าคราวหลังอย่าทำอย่างนี้ เพราะเรตเขาแพงมาก)

กรณีพี่โมยังถือว่าโชคดี เพราะไกด์บอกว่ามันมีพวกที่หนักกว่านั้น คือพวกที่อาศัยว่าคนส่วนใหญ่ไม่เคยเห็นเงินคราวน์มาก่อน แถมอ่านภาษาเชคไม่ออกอีก เวลาเอาเงินยูโรหรือดอล่าร์มาแลก แทนที่จะให้เป็นเงินคราวน์ กลับเอาเงินรูเบิลของรัสเซียหรือเงินสกุลอื่นที่หน้าตาแปลกๆ มาให้แทน  มีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งเอาเงิน 100 Euro ไปแลก ปรากฏว่าเงินที่ได้กลับมามีมูลค่าแค่ 0.5 Euro เท่านั้น!

จุดแลกเงินที่ดีคือร้านที่ชื่อว่า eXchange ซึ่งอยู่ตรง Kafka Square ครับ ผมลองไปแลกดูแล้วก็ได้เรตดีจริงๆ แถมบริการยังรวดเร็วด้วย

????

อ้อ ขอเตือนอีกอย่าง เพราะผมพลาดมาแล้ว เวลาไปถึงสนามบินปราก จะเจอโต๊ะแลกเงินของ Travelex ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเจ้าใหญ่ในยุโรป ทุกอย่างโปร่งใสน่าเชื่อถือก็จริง แต่ spread (ความต่างระหว่างราคาซื้อกับราคาขาย) ของเขาโหดมาก

นี่คือราคาของ 1 Euro ต่อเงินคราวน์ครับ

Buy 23.5984
Sell 29.2236

โชคดีที่ผมซื้อ buy back option เอาไว้ (ทำให้สามารถขายเงินคราวน์คืนได้ในราคา 23.5984 แทนที่จะเป็นราคา 29.2236) จึงเอาเงินยูโรที่เหลือไปแลกเป็นเงินคราวน์กับ eXchange ในเรต 27 กว่าๆ แล้วมาขายคืน Travelex ทำให้ไม่ขาดทุนเกินไปนัก

อ้อ ส่วนใครคิดจะทำกำไรด้วยวิธีนี้ก็อย่าหวังนะครับ เพราะ buy back option จะมีระบุไว้เลยว่าจะขายคืนได้ไม่เกินจำนวนเงินที่เราซื้อไป

——

พรุ่งนี้จะมาต่อเรื่องปรากกันอีกซักตอนนะครับ

ยูโรมโนสาเร่ ตอนที่ 11

5 เรื่องประทับใจจากปราก

การเที่ยวยุโรปครั้งนี้ พวกเราได้มาอยู่ปราก ซึ่งเป็นเมืองหลวงของ Czech Republic ถึงสี่คืน

ผมไม่เคยเที่ยวประเทศนี้มาก่อน ก็เลยได้พบเรื่องแปลกใหม่พอสมควร

และนี่คือห้าความประทับใจที่มีกับเมืองปรากครับ

1. อลังการกว่าที่คิด
ต้องยอมรับก่อนว่า ก่อนมาเที่ยวปรากไม่ได้ศึกษามาก่อนเลยว่าที่นี่มีอะไรดีบ้าง แค่ได้ยินมาว่าบ้านเมืองเขาสวยดี แต่เห็นเป็นยุโรปตะวันออก คงไม่มีอะไรมาก ก็เลยกะว่ามาถึงแล้วค่อยศึกษาข้อมูลแล้วกัน

มาถึงแค่วันแรกก็อึ้งแล้วครับ เพราะตอนนั่งแท๊กซี่จากสนามบินไปที่พัก ก็บังเอิญผ่านอาคารหนึ่งที่ใหญ่โตมโหฬารมาก (มารู้ทีหลังว่าเป็น Prague National Museum ) ดูยิ่งใหญ่กว่าอาคารที่ผมพบเห็นในปารีสซะอีด จนทำให้ผมมองปรากใหม่ไปเลยว่า  เมืองนี้มีของมากกว่าที่คิด

วันถัดมา พอศึกษาข้อมูลมากขึ้น ถึงได้รู้ว่า ปราสาทที่ใหญ่ที่สุดในโลกก็อยู่ในเมืองนี้เช่นกัน!

image

2. ค่าครองชีพแพงกว่าไทยนิดเดียว
สกุลเงินของเชครีพับลิค เรียกว่าเงินคราวน์

1 คราวน์แลกได้ประมาณ 1.40 บาท
ราคาข้าวของของที่นี่แทบจะเป็นตัวเลขเดียวกับเมืองไทยเลย เช่นโยเกิร์ตถ้วยละ 10 คราวน์  แอปเปิลกิโลละ 40 คราวน์  สเต๊กในร้านอาหารจานละ 120 คราวน์

หลังจากอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตนในสวิสกับฝรั่งเศสมาเกือบสิบวัน พอมาเห็นค่าครองชีพในปราก ก็เลยรู้สึก “รวย” ขึ้นมาทันที

image

3. แต่คุณภาพชีวิตเหมือนยุโรปตะวันตก
ค่าครองชีพของปรากต่ำคล้ายกับยุโรปตะวันออกอีกหลายประเทศ แต่สิ่งที่น่าสนใจคือคุณภาพชีวิตแทบไม่ต่างจากยุโรปตะวันตกเลย  เจ้าของบ้านที่ผมไปอยู่ด้วยออกจากบ้านไปทำงานตอนแปดโมงเช้า ค่ำๆ ก็ไปดื่มกินกับเพื่อน กับถึงบ้านพักซักครู่ ก็ออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งตอนสี่ทุ่ม

เรื่องสาธารณูปโภคก็โอเค ตอนแรกผมนึกว่าปรากจะมีแค่รถบัสกับรถราง  แต่ปรากฏว่าเขามีรถไฟใต้ดินด้วย และมีถึงสามสายแน่ะ แถมรถไฟใต้ดินของเขาก็ดูดีมีชาติตระกูลกว่าของปารีสด้วยซ้ำไป

4. บ้านเมืองดูมีชีวิตชีวา
ที่สวิสเป็นระเบียบเรียบร้อยแต่ก็น่าเบื่อเหมือนกัน เพราะสองทุ่มร้านรวงก็ปิดหมดแล้

ปารีสนี่สี่ห้าทุ่มก็ยังคึกคัก แต่ไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่

ปรากเหมือนเป็นส่วนผสมที่ลงตัว ตอนกลางคืนก็คึกคัก แต่ก็เป็นระเบียบเรียบร้อยและดูปลอดภัย

5. ขายของเก่งมาก
ตั้งแต่ที่สนามบิน ผมแลกเงินยูโรเป็นเงินคราวน์  220 ยูโร เจ้าหน้าที่ก็ถามว่าไม่แลก 400 ยูโรไปเลยล่ะ จะได้ไม่คิดค่าธรรมเนียม ผมก็ใจแข็งไม่แลกเพิ่มเพราะเรตของเขาแพงพอสมควร

เจ้าหน้าที่ก็ถามอีกว่า ซื้อ buy back option มั้ย อีกแค่ 3.6 ยูโร ถ้ามีเงินเหลือจะได้ขายคืนที่เรตนี้ได้ ผมก็เลยตัดสินใจซื้อ option นี้และแลกเงินเพิ่มด้วย

ยังไม่พอ ยังนำเสนอซิมการ์ดให้เราซื้ออีก ซึ่งผมก็ปฏิเสธไป

วันถัดมา เราไปร่วม Free Tour ที่ไกด์จะพาเราไปเดินชมเมืองปราก โดยระบุว่าไกด์เหล่านี้มีรายได้ทางเดียวคือกาTips จากลูกค้า แต่เขาก็มีวิธีการมใช้จิตวิทยากับลูกค้า จนกลายเป็นว่าพอตอนจบทัวร์แล้ว ลูกค้าก็ควักเงินให้ในตัวเลขที่ใกล้เคียงกับทัวร์แบบจ่ายตังค์
ผมว่านี่ก็เป็นโมเดลธุรกิจที่น่าสนใจ ไว้ผมจะมาลงรายละเอียดเพิ่มในอนาคตนะครับ

อีกเหตุการณ์หนึ่ง ระหว่างอยู่ในฟรีทัวร์ เราได้รับใบปลิวโฆษณาคอนเสิร์ตเพลงคลาสสิค ไกด์ทัวร์ก็บอกว่าถ้าเราสนใจ เขามีบัตรที่ใช้เป็นส่วนลดได้ 100 คราวน์ เราก็เลยขอเขามาสองใบ

พอจะเดินเข้าไปในอาคารเพื่อที่จะซื้อตั๋ว ก็เจอคนแจกใบปลิวอีกคนที่พยายามจะแจกใบปลิวให้เรา พอผมบอกว่ากะจะไปดูอยู่แล้ว แต่อยากรู้ราคาค่าตั๋วก่อน เขาก็หยุดแจกใบปลิว แล้วพาเราเดินเข้าอาคารและส่งเราถึงเคาท์เตอร์ขายบัตรเลย (กลัวเราจะหาไม่เจอหรือไง?)

คนขายตั๋วก็พยายามจะให้เราซื้อตั๋วให้ได้ (ตั๋วมีราคา 1100, 900 และ 700 คราวน์) บอกว่าจะยอมลดราคาพิเศษให้ 100 คราวน์เลย

พอเราโชว์บัตรลดราคา 100 คราวน์ที่ได้จากทัวร์ไกด์มา คุณเธอก็เขินนิดๆ แล้วบอกว่า โอ้ มีบัตรนี้อยู่แล้วก็ดีเลย ขอบัตรด้วยนะ เพราะจะต้องจดชื่อไกด์ที่ให้บัตรนี้มา (สงสัยคงมีค่าตอบแทนให้ไกด์คนนี้ด้วย)

ผมบอกไปว่าเรายังไม่แน่ใจว่าจะซื้อตั๋วคอนเสิร์ตวันไหน เพราะเราต้องไปเช็คตั๋วรถทัวร์ไป Cesky Krumlov ก่อนว่าพรุ่งนี้ (วันพุธ) ยังมีที่รึเปล่า ถ้ามีก็จะไปเที่ยว Cesky Krumlov วันพุธ แล้ววันพฤหัสค่อยมาดูคอนเสิร์ต แต่ถ้าตั๋วรถทัวร์วันพุธไม่มีแล้ว ก็ต้องไปเที่ยว  Cesky Krumlov วันพฤหัส แล้วเปลี่ยนมาดูอนเสิร์ตวันพุธแทน

คุณเธอก็ยังกลัวเราจะหลุดมือ  จึงเสนอกับเราว่า เอางี้สิ เดี๋ยวฉันจองที่ดีๆ สำหรับคอนเสิร์ตวันพฤหัสฯ ก่อน แล้วคุณก็ไปซื้อตั๋วรถทัวร์สำหรับวันพุธให้เรียบร้อย แล้วกลับมาหาฉันภายในหกโมงเย็นวันนี้เพื่อจะซื้อตั๋วที่ฉันจองไว้ให้

สุดท้ายผมก็ทำตามคำที่เธอบอก คนที่นี่มีความพยายามในการขายของมากกว่าคนประเทศอื่นที่ผมเจอมาจริงๆ ครับ

—–

พรุ่งนี้จะมาเล่าเรื่องปรากอีกซักวันนะครับ