จะให้อภัยได้ก็ต่อเมื่อเราโกรธเขามาแล้วเท่านั้น

จะเรียกรถดับเพลิงก็ต่อเมื่อไฟไหม้บ้านแล้วเท่านั้น

คิดบวกจึงเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ เป็นการพยายามดับไฟไม่ให้ลุกลามไปกว่านี้

วิธีที่ดีกว่า คือฝึกจิตใจให้ไม่ต้องคิดลบตั้งแต่ต้น

เมื่อไม่คิดลบ ก็ไม่จำเป็นต้องคิดบวก เมื่อไม่โกรธ ก็ไม่จำเป็นต้องยกโทษ เมื่อไฟไม่ไหม้บ้าน ก็ไม่จำเป็นต้องดับไฟ

เมื่อเราสามารถมองทุกอย่างด้วยใจที่เป็นกลาง ไม่ไปให้คุณค่าหรือความหมายกับสิ่งใดๆ ที่เกิดขึ้นจนเกินควร ใจของเราก็จะไม่สวิงขึ้น-ลงไปตามโลก และไม่สูญเสียพลังงานไปกับเรื่องชั่วคราวครับ

ขอบคุณประกายความคิดจากธรรมบรรยายของพี่พศิน อินทรวงค์ บน Youtube

แถมเป็นการลงโทษตัวเองเพราะความผิดของคนอื่นด้วย

ทุกครั้งที่เราโกรธ ความดันเราจะสูงขึ้น หน้าจะร้อนๆ สมองส่วน prefrontal cortex ที่กำกับเรื่องการคิดเป็นเหตุเป็นผลจะทำงานได้ไม่เต็มที่ ดังนั้นเรามักจะตัดสินใจหรือทำอะไรที่ไม่ฉลาดซึ่งจะทำให้สถานการณ์แย่ลงไปอีก

พูดง่ายๆ คือโกรธแล้วหาข้อดีอะไรแทบไม่ได้เลย อย่างเดียวที่ผมพอจะคิดออกคืออาจจะทำให้อีกฝ่ายเกรงใจเราขึ้นบ้าง แต่สิ่งที่ได้มาก็ไม่คุ้มกับสุขภาพจิตและกายที่เราเสียไปอยู่ดี

เขาเป็นคนผิดแท้ๆ แต่เรากลับทำร้ายตัวเอง ไม่ฉลาดเลย

แน่นอนว่าพูดง่ายกว่าทำ ถ้าเลือกได้เราก็คงไม่อยากเป็นคนโกรธง่ายหรอก

แต่คนที่โกรธง่ายก็เพราะว่าเราเคยชิน เราซ้อมโกรธมานับครั้งไม่ถ้วนก็เลยโกรธเก่งเป็นพิเศษ แต่เราไม่จำเป็นต้องให้ตัวเราในอดีตมากำหนดตัวเราในอนาคตเสียหน่อย

ขอแค่ให้มีสติเพิ่มอีกสักนิดว่าโกรธทีไรขาดทุนทุกที เราก็จะโกรธสั้นลงเรื่อยๆ นิสัยมักโกรธก็จะน่าจะค่อยๆ ดีขึ้นครับ

—–

“ช้างกูอยู่ไหน” หนังสือเล่มใหม่ของผมที่ว่าด้วยการค้นหาสิ่งที่สำคัญกับเราอย่างแท้จริง มีขายที่ whatisitpress.com ครับ อ่านรายละเอียดได้ที่ bit.ly/eitrfacebook และอ่านรีวิวได้ที่นี่ครับ markpeak.net/elephant-in-the-room/

หัวใจจะเต้นผิดจังหวะ หน้าจะร้อน กล้ามเนื้อจะตึง Cortisol ซึ่งเป็นฮอร์โมนเครียดจะพุ่งสูง

แม้เราจะใช้ความโกรธนั้นทำให้คนข้างหน้าทำสิ่งที่เราอยากให้ทำก็ตาม แต่มันก็ยังมีวิธีอื่นๆ อีกมากมายที่นำไปสู่ผลที่เราต้องการได้ถ้าเรามีสติและมีความเฉลียวพอ

โกรธทีไรคนที่ทุกข์ก่อนคือตัวเอง

คนเคยโกรธจะห้ามไม่ให้โกรธคงไม่ได้ แต่ถ้าระลึกได้ว่าโกรธทีไรขาดทุนทุกที ก็น่าจะช่วยให้เราหายโกรธได้เร็วขึ้นนะครับ

—–

“ช้างกูอยู่ไหน” หนังสือเล่มใหม่ของผมที่ว่าด้วยการค้นหาสิ่งที่สำคัญกับเราอย่างแท้จริง มีวางขายที่นายอินทร์ ซีเอ็ด B2S และ Kinokuniya แล้วนะครับ อ่านรายละเอียดได้ที่ bit.ly/eitrfacebook และอ่านรีวิวได้ที่นี่ครับ bit.ly/eitrreportingengineer

ยิ่งคมเท่าไหร่ คนใช้ก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น

เหมือนคนที่คิดเก่ง คิดเยอะ คิดมาก แต่ไปยึดถือความคิดว่าเป็นความจริง และฟุ้งไปได้เรื่อยๆ เป็นตุเป็นตะ สุดท้ายความคิดนั้นก็จะกลับมาทำร้ายผู้ที่คิดเสียเอง

Homo Sapiens นั้นฉลาดล้ำกว่าทุกเผ่าพันธุ์บนโลกใบนี้ แต่ Sapiens ก็เป็นสัตว์เพียงสายพันธุ์เดียวที่เครียดจนนอนไม่หลับหรือเป็นโรคซึมเศร้า

ก่อนจะหยิบมีดที่ชื่อว่าความคิดขึ้นมาใช้ หาด้ามที่ชื่อว่าสติมาใส่ก่อนทุกครั้งนะครับ

—–

บทความวันละตอนจาก Anontawong’s Musings:

LINE: bit.ly/tgimline

Facebook: bit.ly/tgimfb

Twitter: bit.ly/tgimtwt

ช่วงนี้ผมให้ลูกสาววัยสองขวบกว่าเข้าร่วม Montessori Playgroup ซึ่งเน้น “เล่น” เป็นหลัก

ก่อนจะเรียนเต็มเวลาได้ ผู้ปกครองต้องพาลูกไปทดลองเรียนวันเสาร์-อาทิตย์ก่อน โดยวันแรกที่ไป เด็กกลุ่มผมมีกันอยู่ 5 คน รวมผู้ปกครองอีก 5 ท่าน เด็กจะเดินไปหยิบของเล่นอะไรมานั่งเล่นก็ได้ ส่วนผู้ปกครองมีหน้าที่คอยช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น

พอครูบอกว่า จะให้เด็กนั่งเล่นในห้องนี้หนึ่งชั่วโมง ผมก็คิดในใจว่า โห เด็กๆ จะไม่เบื่อไปเสียก่อนเหรอ

เวลาผ่านไปได้ประมาณ 30 นาที หันไปมองรอบตัว เด็กส่วนใหญ่ยังดื่มด่ำกับการเล่นของเล่น ขณะที่ผู้ปกครอง 3 ใน 5 กำลังนั่งเล่นมือถือ

—–

ช่วงนี้ผมเป็นโรค “สะดุดรายทาง” บ่อย

ยกตัวอย่างเช่นเมื่อต้นสัปดาห์ที่แล้ว ผมตื่นมาพร้อมกับความตั้งใจว่าจะกด publish และแชร์บทความที่ผมเขียนเตรียมเอาไว้ ใช้เวลาไม่น่าเกิน 1 นาที

แต่พอนึกได้ว่า ท้ายบทความต้องระบุว่าเหลือที่นั่ง Time Management Workshop อีกกี่ที่ ผมเลยเข้าไปดูเมลว่ามีคนโอนเงินมาครบหรือยัง แต่พอเข้าไปในอินบ๊อกซ์ ก็ไปเจออีกเมลหนึ่งเรื่องการสอนออนไลน์ เลยเปิดขึ้นมาดู อ่านไฟล์พรีเซนเทชั่นและเปิดวีดีโอตัวอย่างดูว่าเขาสอนยังไง ก่อนจะส่งเมลนั้นไปให้แฟนดูว่าสนใจมั้ย

จากนั้นก็กลับมานั่งไล่ดูเมลว่าใครโอนเงินมาแล้วบ้าง เช็คกับรายชื่อที่ลงทะเบียนมา แล้วก็ส่งเมลคอนเฟิร์มคนเหล่านั้น ก่อนจะกลับไปแก้ไขบล็อกเพื่อระบุจำนวนที่นั่งที่เหลือ ซึ่งระบบ WordPress ที่ผมใช้เขียนบล็อกดันมีปัญหาจนต้องเปิด-ปิดอยู่หลายรอบ สุดท้ายเลยตัดสินใจไม่แก้เนื้อความในบล็อก แต่ใส่เพิ่มในเฟซบุ๊คแทน

เหลือบดูนาฬิกา เวลาล่วงเลยมาแล้ว 30 นาที

—–

ผู้ใหญ่เดี๋ยวนี้สมาธิสั้นลงทุกวัน

เคยมั้ย เวลาจะเข้าไลน์เพื่อไปทำสิ่งๆ หนึ่ง แต่พอเจอข้อความอื่นๆ ที่น่าสนใจกว่า เราก็จะลืมความตั้งใจเดิมไปทันที

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับทุกๆ อย่างที่เราใช้ ไม่ว่าจะเป็นเฟซบุ๊ค อีเมล หรืออะไรก็ตามที่อยู่ในมือถือและคอมพิวเตอร์

เหมือนออกจากบ้าน 9 โมงเช้าจะขับรถไปพัทยา แต่แวะเมกาบางนา-บางปะกง-บางแสน-สวนเสือศรีราชา ฯลฯ กว่าจะถึงพัทยาก็เกือบเที่ยงคืน หรือบางทีก็ไปไม่ถึงด้วยซ้ำ

พี่วู้ดดี้เคยมาพูดที่ Wongnai และบอกวิธีรับมือกับปัญหานี้ว่าต้องตั้งสติให้ดีๆ

ก่อนเปิด LINE พี่วู้ดดี้จะบอกกับตัวเองว่า กูกำลังจะเข้าไลน์ ไม่ว่าข้อความจะดีจะแย่ยังไง กูจะเพลิดเพลินไปกับการแก้ปัญหา และกูจะอยู่ในนั้นแค่ 3 นาที

ก่อนจะเปิด Instagram พี่วู้ดดี้ก็จะบอกกับตัวเองว่า กูกำลังจะเล่น IG และไม่ว่ารองเท้าที่ชมพู่ อารยา โพสต์จะน่าซื้อแค่ไหนก็ตาม กูก็จะกลั้นใจไม่หลงตามไปด้วย

—–

ของเล่นของมอนเตสซอรี่ทำให้เด็กมีสมาธิดีขึ้น

แต่ของเล่นที่พวกเราผู้ใหญ่เล่นกัน น่าจะทำให้สมาธิสั้นลง

ของเล่นเด็กวางอยู่ในห้อง แต่ของเล่นผู้ใหญ่ติดตัวเราตลอดเวลา

ถ้าปล่อยตัวปล่อยใจไปกับของเล่น เราจะกลายเป็นผู้ใหญ่สมาธิสั้นในที่สุด

เราจึงควรตั้งสติทุกครั้งก่อนทำอะไรครับ

—–

รับสมัคร Storytelling with Powerpoint Presentation Workshop รุ่นที่ 1 ดูรายละเอียดได้ที่ https://goo.gl/3JJ5vR (รับ 20 ที่ ตอนนี้เหลือ 15 ที่ครับ)

เวลาจะทำให้เรามีทางเลือก

และถ้าเราเลือกดีๆ เราก็จะมีอิสระ

“Mindfulness gives you time. Time gives you choices. Choices, skillfully made, lead to freedom.”
-Henepola Gunaratana

สติทำให้เรามีเวลาอย่างไร

“เวลา” ในที่นี้ น่าจะหมายถึง “ช่องว่าง” ระหว่าง “สิ่งเร้าจากภายนอก” กับ “การตอบสนองของเรา”

สำหรับคนที่ไม่มีสติ เมื่อโดนอะไรกระทบ ก็จะตอบสนองแทบจะทันที

ยกตัวอย่างเช่น เวลามีใครมาพูดจาไม่เข้าหู เราก็จะโกรธและโต้ตอบกลับทันที

เป็นการโต้ตอบกลับตามความเคยชินที่ว่า เมื่อมีคนพูดจาไม่ดี เราก็ต้องเอาคืน

เมื่อไม่มีสติ จึงไม่มีเวลาหยุดคิด เมื่อไม่มีเวลาหยุดคิด ก็เลยตอบสนองตามความเคยชิน ซึ่งก็เท่ากับไม่มีทางเลือก

เมื่อไม่มีทางเลือก จึงไม่มีอิสรภาพ เราจะไม่ต่างอะไรกับหุ่นยนต์ที่โดนโปรแกรมเอาไว้แล้วว่า เมื่อใส่ input อย่างนี้ ก็จะตอบสนองแบบนี้เสมอ

ในทางกลับกัน คนที่มีสติจะมีเวลาหยุดคิด แม้จะสั้นเพียงนิดเดียวก็มากพอที่จะเลือกได้ว่าจะตอบสนองเดิมหรือจะเลือกทางใหม่ที่ฉลาดกว่านั้น ซึ่งหมายความว่าเราจะตกเป็นทาสของความเคยชินหรือทาสทางอารมณ์ของคนอื่นอยู่เรื่อยไปครับ