ผมกับภรรยาเพิ่งพาลูกๆ ไปเที่ยวหัวหินเมื่อวันจันทร์-พุธที่ผ่านมาครับ

เป็นสามวันที่ได้ใช้เวลาอยู่กับลูกอย่างเต็มที่

“ปรายฝน” ลูกสาววัย 7 ขวบครึ่ง เริ่มมีความคิดความอ่านลึกขึ้นเรื่อยๆ เริ่มมีคำถามที่ผมกับแฟนตอบไม่ได้ เช่นใครสร้างโลก ใครสร้างพระเจ้า

ส่วน “ใกล้รุ่ง” ลูกชายวัย 5 ขวบครึ่งก็ถามเจื้อยแจ้วตลอดเวลา

หนึ่งในประเด็นที่ใกล้รุ่งชอบถาม คือความเชื่องช้าของทุกอย่างรอบตัว

“ทำไมถึงโรงแรมช้าจัง” (เพิ่งออกจากบ้านมา 20 นาที)

“ทำไมอาหารมาช้าจัง” (เพิ่งสั่งไป 3 นาที)

“ทำไมน้ำเต็มช้าจัง” (เพิ่งเปิดน้ำใส่อ่าง)

ได้ยินบ่อยๆ เข้า ผมก็เลยตอบไปว่า

“มันไม่ได้ช้าเกินไปหรอก แค่ใกล้รุ่งยังรอไม่เป็นเฉยๆ”

---

Oliver Burkeman เคยกล่าวไว้ในหนังสือ Four Thousand Weeks ประเด็นเรื่องความใจร้อนของคนที่เพิ่มขึ้นทุกวัน

ห้องกินข้าวที่บริษัทมักจะมีตู้ไมโครเวฟให้พนักงานเอาอาหารมาอุ่นได้

บ่อยครั้งเราจะเห็นว่าหน้าปัดของไมโครเวฟไม่ได้ขึ้นเลข 00:00 แต่ขึ้นเลขหลักหน่วยหรือสิบวินาทีกว่าๆ

นั่นเป็นเพราะว่าคนก่อนหน้าเราเขาหยุดการทำงานไมโครเวฟก่อนที่เวลาที่ตั้งไว้จะหมดลง

ยกตัวอย่างเช่น เขาอาจจะตั้งเวลาอุ่นโจ๊ก 2 นาที พอถึงนาทีที่ 1:53 ก็เปิดตู้หยิบโจ๊กออกมา หน้าปัดเลยโชว์เวลา 00:07

มองมุมหนึ่ง ก็ไม่มีความจำเป็นต้องรอให้ครบเวลาเพราะโจ๊กน่าจะอุ่นพอแล้ว

แต่มองอีกมุมหนึ่ง อาจเป็นเพราะเขารออีก 7 วินาทีไม่ไหว

อีกตัวอย่างที่ Burkeman พูดถึงในหนังสือ ก็คือเราจะหงุดหงิดมากหากเว็บโหลดช้า

เว็บไหนที่ใช้เวลาเกิน 3 วินาทีเพื่อจะโหลด คนไม่น้อยจะปิดหน้านั้นทิ้งไปเลย

เราไม่มีปัญหากับการรอจดหมาย 3 วัน (หรือนานกว่านั้น) แต่เราหงุดหงิดเหลือเกินกับการรอเว็บโหลด 3 วินาที

เทคโนโลยีทำให้ทุกอย่างรวดเร็วและสะดวกขึ้นก็จริง แต่ความคาดหวังของคนเราวิ่งไปเร็วกว่าเทคโนโลยีเสียอีก

เหมือนสมการความสุขที่บัญญัติไว้ว่า

ความสุข = ความจริง – ความคาดหวัง

ไม่ว่าความจริงจะดีเพียงใดก็ตาม หากความคาดหวังยังสูงกว่าความจริง เราจะมีความสุขไม่ได้เลย

---

ในฐานะ HR ผมได้รับโอกาสไปบรรยายหรือร่วมเสวนาอยู่เนืองๆ

ตอนท้ายรายการ พิธีกรมักจะถามผมว่ามีคำแนะนำอะไรสำหรับเด็กรุ่นใหม่มั้ย

หนึ่งในคำตอบที่ผมให้อยู่บ่อยๆ ก็คือ “จงเป็นคนที่รอได้”

เพราะเด็กรุ่นใหม่โตมากับมือถือและ 4G อยากหาอะไร อยากซื้ออะไรก็ได้ทันที กล้ามเนื้อการรอคอยเลยไม่ค่อยได้รับการบำรุง

วัยรุ่น Y2K อย่างผมเกิดทันยุคที่คนยังเขียนโปสท์การ์ดหากัน ยังส่งข้อความผ่านแพ็คลิงค์ เริ่มหัดใช้อินเทอร์เน็ตผ่านโมเด็ม 56K ดังนั้นจึงคุ้นเคยกับการรอคอยเป็นอย่างดี แม้ระยะหลังจะอ่อนซ้อมไปบ้างแต่ก็ยังมีวิชานี้ติดตัว

เมื่อเราเป็นคนที่รอได้ เราจะอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้นานพอ แล้วเวลาจะได้สำแดงคุณค่าแห่งประโยชน์ทบต้น

เพราะสิ่งดีๆ นั้นใช้เวลาเสมอ – Good things take time.

ทุกอย่างในชีวิตจึงใช้เวลาอย่างที่มันควรจะเป็น

ไม่มีอะไรที่ช้าเกินไป มีแต่เราที่รอไม่ได้เท่านั้นเอง