วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

มีอีกาอยู่ตัวหนึ่งที่ไม่มีความสุขกับชีวิตเอาเสียเลย

วันหนึ่ง ขณะที่มันเกาะอยู่บนกิ่งไม้ น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมา

น้ำตาอีกาหล่นลงมาโดนหัวนักบวชผู้หนึ่งที่นั่งภาวนาอยู่ใต้ต้นไม้ นักบวชจึงเงยหน้าเอ่ยถามอีกาว่า

“เจ้ากาเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงร้องไห้?”

“ข้ามีชีวิตที่รันทดยิ่งนัก ไม่มีใครรักข้าเลย เวลาข้าเข้าใกล้มนุษย์ผู้ใด ก็มีแต่ผู้คนขับไล่ ไม่เคยมีใครอยากป้อนอาหารให้ข้า ถ้าต้องมีชีวิตอยู่อย่างนี้ข้าขอตายเสียดีกว่า”

“เจ้ากาเอ๋ย เจ้าควรจะมีความสุขกับสิ่งที่เจ้ามีนะ”

แต่อีกาไม่เข้าใจคำพูดของนักบวชและยังคงร้องไห้ไม่หยุด นักบวชจึงเอ่ยว่า

“บอกเราสิว่าเจ้าอยากเป็นอะไร เรามีเวทมนตร์คาถาที่จะเสกให้เจ้ากลายเป็นนกชนิดอื่นได้นะ”

“จริงหรือท่าน! ข้าอยากเป็นหงส์ยิ่งนัก ท่านเสกให้ข้าเป็นหงส์ได้รึเปล่า?”

“เราทำได้ แต่ก่อนที่เราจะทำเช่นนั้น เราอยากให้เจ้าลองไปถามหงส์ดูก่อนว่าเขามีความสุขจริงหรือไม่ ส่วนข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่แหละ”

กาจึงบินไปเจอหงส์ตัวหนึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่

“สวัสดีหงส์ ข้าอิจฉาเจ้ายิ่งนัก รูปลักษณ์ของเจ้าช่างงดงาม ร่างกายของเจ้าก็ขาวบริสุทธิ์ราวกับน้ำนม เจ้าต้องเป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลกแน่ๆ”

“เปล่าเลย ข้าไม่ได้มีความสุข โลกนี้มีสีที่สวยงามมากมาย แต่ร่างกายข้ากลับเป็นสีขาวจืดๆ ข้าว่านกแก้วต่างหากที่น่าจะมีความสุขที่สุด เพราะเขามีสีสันสดใสเหลือเกิน”

อีกาจึงออกตามหานกแก้วจนเจอ

“สวัสดีนกแก้ว เจ้าต้องมีความสุขมากๆ เลยใช่มั้ย เจ้านั้นงดงามแถมยังมีสีสันแพรวพราวอีกด้วย”

“เปล่าเลย ข้าไม่ได้มีความสุข เพราะมนุษย์ชอบเลี้ยงนกแก้ว ข้ากลัวว่าสักวันหนึ่งข้าจะโดนมนุษย์จับไปขังอยู่ในกรง ข้าคิดว่านกที่น่าจะมีความสุขที่สุดคือนกยูงต่างหาก เขามีสีสันสวยงามยิ่งกว่าข้าเสียอีก”

อีกาจึงออกบินตามหานกยูงอยู่นาน สุดท้ายก็เจอนกยูงตัวหนึ่งในสวนสัตว์ ผู้คนมากมายมาชื่นชมการรำแพนที่สวยงามของมัน

อีการอจนทุกคนกลับไปหมดแล้วจึงเข้าไปคุยกับนกยูง

“สวัสดีนกยูง เจ้าช่างแสนงดงาม ผู้คนนับร้อยนับพันต่างมารอชื่นชมความงามของเจ้า เจ้าน่าจะมีความสุขมากๆ เลยใช่มั้ย”

“ข้าก็เคยคิดว่าข้านั้นงดงามและมีความสุขที่สุด แต่ความงามของข้ากลับทำให้ข้าต้องมาอยู่ในสวนสัตว์แห่งนี้ แถมข้ายังต้องเจ็บตัวอยู่บ่อยๆ เพราะคนชอบมาถอนขนของข้าไปเป็นเครื่องประดับ ข้าไม่มีความสุขเลย”

“ถ้าขนาดเจ้ายังไม่มีความสุข เจ้าคิดว่าใครน่าจะมีความสุขล่ะ”

“ข้าได้สำรวจในสวนสัตว์นี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว และข้าก็ได้ข้อสรุปว่ามีเพียงอีกาอย่างเจ้าเท่านั้นที่ไม่ถูกขังอยู่ในกรง ไม่มีใครคิดจะจับเจ้ามาเลี้ยง ดังนั้นข้าจึงคิดมาสักพักแล้วว่าถ้าชาติหน้ามีจริงข้าอยากเกิดเป็นอีกา จะได้มีอิสระบินไปไหนต่อไหนก็ได้”

ได้ยินดังนั้น อีกาก็กล่าวขอบคุณนกยูงและบินกลับไปหานักบวช

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มันรู้สึกดีที่ได้เกิดเป็นอีกา และไม่ต้องการเวทมนตร์คาถาใดๆ อีกแล้ว

---

ขอบคุณนิทานจาก Words of Wisdom: Short motivational story of Raven