วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ
ฟรานซ์ คาฟก้า (Franz Kafka 1883-1924) นักเขียนวัย 40 ผู้ไม่เคยแต่งงานและไม่เคยมีลูก กำลังเดินเล่นในสวนสาธารณะในเบอร์ลินตอนที่เขาเจอกับเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่กำลังร้องไห้เพราะทำตุ๊กตาตัวโปรดหายไป คาฟก้าช่วยเธอหาแต่ก็ไม่เจอ
คาฟก้าบอกกับเด็กน้อยว่า พรุ่งนี้เรามาเจอกันแล้วมาหาตุ๊กตากันใหม่นะ
วันถัดมา คาฟก้ายื่นจดหมายที่ “ตุ๊กตา” เขียนมาให้
“อย่าร้องไห้ไปเลยนะจ๊ะ ฉันกำลังออกเดินทางท่องโลก ไว้ฉันจะเขียนมาเล่าให้เธอฟังถึงการผจญภัยของฉันนะ”
ทุกครั้งที่ทั้งสองมาเจอกัน คาฟก้าจะอ่านจดหมายที่ตุ๊กตาบรรจงเขียนมาหาเด็กน้อย พรรณนาถึงการผจญภัยและบทสนทนาที่เด็กน้อยฟังแล้วชอบใจ
วันหนึ่งคาฟก้าก็นำตุ๊กตามายื่นให้เด็กน้อย บอกว่าตุ๊กตากลับมาถึงเบอร์ลินแล้ว
“ไม่เห็นเหมือนตุ๊กตาของหนูเลย”
คาฟก้ายื่นจดหมายอีกฉบับให้เธอ
“การเดินทางได้เปลี่ยนฉันไปมากมายเลยทีเดียว”
เด็กสาวกอดตุ๊กตาไว้แน่นและพามันกลับบ้านไป
ปีถัดมา คาฟก้าก็เสียชีวิต
วันเวลาล่วงเลยจนถึงวันที่เด็กน้อยโตเป็นผู้ใหญ่ เธอจึงพบจดหมายที่ซ่อนอยู่ในตุ๊กตาตัวนั้น มีเพียงข้อความสั้นๆ ว่า
“ทุกสิ่งที่เธอรักอาจจะจากเธอไป แต่มันจะกลับมาหาเธอในรูปแบบที่ต่างไปจากเดิม”
ขอบคุณนิทานที่สร้างจากเรื่องจริงจาก Quora: Richard Joseph Strachan’s post in Loving and Amazing World