ความทรงจำวัยเด็ก หรือคำพูดของคนบางคน หล่อหลอมให้เรามีตัวตนอย่างทุกวันนี้

ยิ่งผ่านวันเวลา อัตลักษณ์ของเรายิ่งชัดเจน และเราก็บอกกับตัวเองว่าเราเป็นอย่างนั้น-อย่างนี้ เราเก่งเรื่องนั้น-เราไม่เก่งเรื่องนี้

ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เราหลีกเลี่ยงบางสิ่งบางอย่างมาโดยตลอด

แต่หลายครั้ง เรื่องที่เราหลีกเลี่ยงนี่แหละคือเรื่องที่เราจำเป็นต้องทำมากที่สุด

แล้วเราจะเดินเข้าหาสิ่งที่เราเดินหนีมาตลอดชีวิตได้ยังไง

ด้วยการอดทนแค่ 5 นาทีครับ

ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะยากที่สุดตอนก่อนจะเริ่มทำ และในช่วง 5 นาทีแรก

วิ่งไปได้ 5 นาที การวิ่งจะไม่ได้ทรมานอย่างที่หวาดหวั่น

กล้าคุยกับคนแปลกหน้าได้ 5 นาที เราจะคุยได้ลื่นไหลขึ้น

เริ่มทำงานยากๆ สัก 5 นาที แล้วเราจะมองเห็นทางไปต่อได้

แน่นอนว่าหนทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ อุปสรรคยังรออยู่ข้างหน้า แต่การที่เราไม่แม้แต่จะเริ่มเป็นเรื่องน่าเสียดาย เพราะเราจะไม่มีวันรู้เลยว่าศักยภาพของเรามีแค่ไหน

และมันจะเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากหากเราต้องพลาดโอกาสดีๆ เพียงเพราะเรายังยึดติดกับ “นิทาน” ที่เล่าให้ตัวเองฟังตั้งแต่เด็กทั้งๆ ที่มันอาจไม่ใช่เรื่องจริงอีกต่อไป

อดทนแค่ 5 นาที แล้วชีวิตจะกว้างใหญ่กว่าเดิมครับ

---

ขอบคุณประกายความคิดจาก James Clear: 3-2-1 Newsletter