เป็นหมอนานๆ ก็ลืมการเป็นคนไข้

เป็นโค้ชนานๆ ก็ลืมการเป็นผู้เล่นในสนาม

ลองเปลี่ยนหมวกที่สวมใส่ เมื่อได้มองจากมุมใหม่ ชีวิตย่อมไปได้ไกลกว่าเดิม

“The longer you’re a teacher, the less you remember what it is like to be a student.

The longer you’re a doctor, the less you remember what it is like to be a patient.

The longer you’re a coach, the less you remember what it is like to be a player.

Change positions. A new perspective can improve your old methods.”

James Clear

คุณท้อฟฟี่ แบรดชอว์ เคยมาบรรยายกิจกรรม WeShare ที่ LINE MAN Wongnai และได้เล่าให้ฟังว่า

“ในหนึ่งปีเราควรมีหนึ่งโปรเจคที่เราไม่เคยทำมาก่อนเลย ผมเคยไปเรียนมวยไทย ซึ่งไม่เข้ากันเลยกับตัวเอง ทั้งเจ็บ ทั้งร้อน แล้วก็ได้พบว่าแค่เปลี่ยนสนามเราก็ไม่ใช่ที่หนึ่งแล้ว มันทำให้เรารู้ว่ายังมีคนเก่งกว่าเราอีกเยอะ มันทำให้เราไม่กร่าง มันทำให้เรารู้จักชื่นชมคนอื่น”

ความเคยชินที่เนิ่นนานทำให้ชีวิตขาดสีสันและความลุ่มลึก เราจะเติบโตได้อย่างไรหากเราทำแต่เรื่องที่เราถนัดและคุ้นเคยอยู่แล้ว

นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมชื่นชอบการเดินทางไปต่างประเทศ (เมื่อครั้งที่โลกยังไม่มีโควิด) เพราะมันคือการพาตัวเองกลับไปสู่การไม่รู้อะไรเลย ภาษาก็อ่านไม่ออก พูดก็ไม่ได้ จะไปไหนต่อไหนก็หลงทาง หลายครั้งที่พลาดจนตกรถไฟหรือเสียตังค์อย่างน่าเจ็บใจ

แต่เหตุการณ์เหล่านี้นี่แหละคือสิ่งที่จะเด่นชัดในความทรงจำของเราที่สุด และมันคือสิ่งที่เราจะมองย้อนกลับมาด้วยความคิดถึงและเสียงหัวเราะ แถมยังให้บทเรียนที่หาไม่ได้จากหนังสือเล่มไหน

แม้ช่วงนี้เราไม่อาจเดินทางไกลทางกายภาพ แต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรคที่จะออกเดินทางทางอารมณ์และทักษะ

เป็นครูกันมานาน อย่าลืมการเป็นนักเรียนด้วยนะครับ