หนึ่งในอาหารที่อร่อยที่สุดมื้อนึงในชีวิตของผม คือเส้นใหญ่ผัดซีอิ๊วหมูที่เพิงร้านอาหารตามสั่งตรงปากซอย

จำได้ว่าวันนั้นทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน นั่งรถไฟฉึกฉักมาลงสถานีหัวหมากและต้องเดินอีกกิโลเมตรกว่าๆ กว่าจะมาถึงร้าน ตอนสั่งอาหารก็รอนานเพราะวันนั้นลูกค้าเยอะ แต่พอได้กินแล้วอร่อยสุดๆ ผมจำได้แม้กระทั่งว่าวันนั้นนั่งอยู่โต๊ะไหน

เมื่อถูกที่ ถูกเวลา ผัดซีอิ๊วจานละ 40 บาทก็อาจติดตาตรึงใจกว่าอาหารเหลา

ยานอนหลับที่ดีที่สุดคือกายที่เหนื่อยกำลังดีและใจที่ไม่มีอะไรติดค้าง

ในวันที่เราทำงานมาเต็มที่ พอตกกลางค่ำกลางคืน อาบน้ำหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย

แต่ถ้าวันไหนเราไม่ค่อยได้ทำอะไร นั่งๆ นอนๆ ทั้งวัน ตอนกลางคืนก็จะนอนไม่หลับเพราะร่างกายยังเหนื่อยมาไม่พอ

และถ้าวันไหนทำมาเยอะและยาวนานเกินไป หัวถึงหมอนแล้วแต่สมองยังคิดเรื่องงานไม่หยุด เราก็นอนไม่หลับเช่นกัน

นาฬิกาปลุกที่ดีที่สุดคือการนอนหลับอย่างเพียงพอและตื่นเป็นเวลา

ตื่นเช้าไม่ยากเท่านอนเร็ว หากเราตัดทอนสิ่งล่อตาล่อใจยามดึกไปได้ บอกตัวเองว่าหลังสามทุ่มจะไม่เปิดจออิเลคโทรนิกส์ใดๆ การตื่นนอนตี 5 จะเป็นเรื่องที่ง่ายดายจนไม่ต้องพยายาม

เราจึงควรกินเมื่อหิว นอนเมื่อง่วง ตื่นเมื่อนอนมาเต็มอิ่ม

หลายสิ่งหลายอย่างในร่างกายคนเรามันลงตัวอยู่แล้วโดยธรรมชาติ

มีแต่เรานี่แหละที่ทำให้ผิดธรรมชาติครับ