ความน่ารักของคนไทย (ในสายตาฝรั่งคนหนึ่ง)

เมื่อเช้านี้ผมโพสต์บทความเก่าที่ชื่อว่า “ทำไมคนไทยไม่ตรงต่อเวลา” ที่นำเนื้อหามาจากคุณ Charissa Enget ที่เขียนไว้บน Quora

คุณ Charissa เป็นหญิงสาวชาวอเมริกันที่มาเรียนปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ช่วงปี 2018-2020 (วิทยาเขตไหนผมไม่แน่ใจ แต่ไม่ใช่กรุงเทพ) เลยทำให้รู้จักคนไทยและเมืองไทยในหลายด้าน

ตอนเช็คแหล่งที่มา เผอิญไปเจออีกโพสต์นึงของคุณ Charissa อ่านแล้วใจฟู เลยขอนำมาแปลไว้ตรงนี้นะครับ

คุณชอบอะไรเกี่ยวกับคนไทยที่สุด? อะไรที่ทำให้คนไทยแตกต่างจากชาติอื่น?

ตอนที่ฉันอยู่เมืองจีน ฉันถูกปฏิบัติเหมือนตัวประหลาดในคณะละครสัตว์ หลายคนจะเข้ามาหาเพื่อลองจับผมและลูบผิวของฉัน หลายคนมาถ่ายเซลฟี่กับฉัน ไม่ว่าจะไปที่ไหนฉันรู้สึกเหมือนมีปาปารัสซี่ตามติดอยู่ตลอดเวลา

ที่เมืองไทย ไม่เคยมีใครเข้ามายุ่มย่าม อาจจะมีมาขอเซลฟี่บ้างแต่ทุกคนจะขออนุญาตก่อนทุกครั้ง ฉันสามารถไปเดินเล่นในเมืองโดยไม่มีคนมากวนใจเพราะทุกคนปฏิบัติกับฉันเหมือนคนทั่วไป

ตอนฉันอยู่เวเนซูเอล่า ผู้คนจะล้อเลียนฉันเวลาฉันพยายามพูดภาษาสเปน จริงๆ แล้วเขาเข้าใจนะว่าฉันพูดอะไร แต่เขาจะแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจเพียงเพื่อจะยั่วโมโห พวกเขาจะหัวเราะเยาะสำเนียงของฉันซึ่งมันก็ทำใหัฉันท้อใจทุกครั้งที่ต้องพูดภาษาสเปน

คนไทยจะชอบมากถ้าคุณพูดภาษาไทย พวกเขาคิดว่ามันดูน่ารักดี อันนี้เป็นสิ่งที่ดีงามที่สุดอย่างหนึ่งของคนไทยเลยนะ ตั้งแต่วันที่ฉันพูดคำว่า “สวัสดีค่ะ” กับ “ขอบคุณค่ะ” ได้ ก็มีคนไทยคอยชมฉันตลอดว่าฉันเก่งและพูดไทยได้ดี พวกเขาใจดีกับฉันมากและฉันก็อยากจะสนิทกับพวกเขา มันเลยเป็นแรงกระตุ้นให้ฉันเรียนรู้ภาษาไทยได้เร็วกว่าทุกภาษาที่ฉันเคยฝึกมา

เวลาฉันไปเที่ยวประเทศอื่นๆ ผู้คนมักจะหาทางเอาเงินจากฉันให้ได้มากที่สุด เพราะในสายตาพวกเขา ฉันคือ “ชาวอเมริกันกระเป๋าตุง” และคาดหวังให้ฉันออกเงินให้ทุกคนในทุกสถานการณ์ คนที่ชวนฉันไปกินข้าวต่างคาดหวังให้ฉันเป็นเจ้ามือ บนท้องถนนหลายคนเดินเข้ามาหาฉันและขอตังค์เพียงเพราะเห็นว่าฉันเป็นคนผิวขาว ฉันบอกเขาว่าฉันไม่ได้มีเงินขนาดนั้นแต่พวกเขาก็ไม่เชื่อ มันแย่เหมือนกันนะที่ทุกคนมองฉันเป็นตู้เอทีเอ็ม

ที่เมืองไทย เวลาได้เจอเพื่อนใหม่ แม้จะรู้ว่าฉันอาจจะมีตังค์มากกว่าแต่พวกเขาก็เลี้ยงข้าวฉันเพื่อแสดงมิตรไมตรีอยู่ดี ไม่เคยมีใครเดินเข้ามาขอเงินกับฉัน ในแหล่งท่องเที่ยวอาจจะมีพ่อค้าที่พยายามจะหลอกขายของราคาแพงๆ บ้าง แต่ในเมืองที่ฉันอยู่ฉันไม่เคยต้องจ่ายแพงกว่าคนอื่นเลย คนไทยส่วนใหญ่ปฏิบัติกับฉันเหมือนกับทุกคนโดยไม่สนใจว่าผิวของฉันสีอะไร

เวลาฉันไปเที่ยวยุโรป มักจะมีคนมาต่อว่าฉันเรื่องการเมือง เขาจะถามฉันว่าทำไมปล่อยให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในอเมริกา พูดราวกับว่าฉันสามารถควบคุมรัฐบาลของตัวเองได้อย่างนั้นแหละ ฉันว่ามันน่ารำคาญและดูดพลังเอามากๆ คนอเมริกันนั้นมีอะไรมากกว่าแค่เรื่องการเมืองและฉันก็อยากให้คนคิดแบบนั้นกับฉันเช่นกัน

คนไทยไม่เคยโทษฉันเรื่องการเมืองของอเมริกาเลย ไม่เคยถามว่าฉันเชียร์พรรคไหน เขาไม่พูดเรื่องการเมืองเลยด้วยซ้ำ เอาจริงๆ ฉันโล่งใจมากเลยนะที่ไม่ต้องมาคอยระวังคำพูดกับเรื่องพวกนี้

ที่อเมริกาทุกอย่างดูเป็นทางการไปหมด ฉันไม่เคยสนิทกับอาจารย์คนไหนเพราะว่าการที่อาจารย์กับลูกศิษย์สนิทกันมันดูแปลกๆ ผู้ชายจะระวังที่จะพูดอะไรก็ตามที่อาจจะทำให้คนมองไม่ดี คนที่มีอายุหน่อยก็มักจะไม่คุยกับคนที่เด็กกว่า ต้องใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะเป็นเพื่อนกับใครซักคนได้เพราะต่างคนต่างระวังตัว แม้ว่าฉันจะเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องจำเป็นเพราะเรามีปัญหาเรื่องการเหยียดเพศและข้อจำกัดของเพศหญิงในโลกการทำงาน แต่มันก็ทำให้เกิดความตึงเครียดในความสัมพันธ์ฉันเพื่อนระหว่างเพศชายและหญิงเหมือนกัน

ในเมืองไทยฉันไม่เห็นข้อจำกัดเหล่านี้ อาทิตย์ที่แล้วฉันเพิ่งไปกินข้าวกับอาจารย์ของฉันโดยไม่มีคนอื่นไปด้วย แล้วเขาก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบว่าชีวิตฉันเป็นอย่างไรบ้าง เวลาฉันไปซื้อของคนขายก็มักจะชวนให้ฉันนั่งคุยด้วย คนที่ดูแลเรื่องที่พักให้ฉันก็มีมาชวนไปออกก๊วนตีกอล์ฟ ทุกคนคุยกับกับฉันราวกับเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว ฉันชอบวิธีคิดแบบนี้มากๆ เลย

ขอบคุณเนื้อหาจาก Quora: Charissa Enget’s answer to What do you most like about Thai people? What makes them different and unique individuals from other countries?