เราต้องพร้อมทำสิ่งที่น่าเบื่อ

ไมเคิล เฟลป์ส เป็นนักว่ายน้ำระดับตำนาน คว้าเหรียญทองโอลิมปิกมาแล้วมากมาย

แต่กว่าเขาจะมาถึงจุดนี้ได้ เขาต้องใช้เวลาอยู่ในสระว่ายน้ำวันละหลายชั่วโมง ทุกวันไม่มีวันหยุด ว่ายไป-กลับอยู่ในสระเดิมเป็นสิบเป็นร้อยรอบ

เอเลียด คิปโชเก้ นักวิ่งมาราธอนเจ้าของสถิติโลก ซ้อมวิ่งวันละหลายสิบกิโลเมตร ปีๆ นึงน่าจะวิ่งเป็นหมื่นกิโลด้วยรองเท้าคู่เดิม เส้นทางเดิมๆ การฝึกซ้อมแบบเดิมๆ

บรู๊ซ ลีเคยกล่าวไว้ว่าเขาไม่กลัวคนที่ฝึกท่าเตะมาหมื่นกระบวนท่า แต่เขากลัวคนที่ฝึกเตะท่าเดียวมานับหมื่นครั้ง – I fear not the man who has practiced 10,000 kicks once, but I fear the man who has practiced one kick 10,000 times.

กว่าที่ใครซักคนหนึ่งจะเทพได้ เขาต้องทำเรื่องเดิมๆ มานับครั้งไม่ถ้วน

ซึ่งคงไม่อาจนับได้ว่าสนุก ไม่อาจนับได้ว่าตื่นเต้น  บางครั้งอาจจะน่าเบื่อสุดๆ ด้วยซ้ำไป

และนี่คือเหตุผลที่มีคนอย่างเฟลป์ส คิปโชเก้ หรือบรู๊ซลีเพียงไม่กี่คนบนโลกใบนี้

เพราะคนส่วนใหญ่ทนความน่าเบื่อไม่ไหว

ผมเองเขียนบล็อกมาสี่ปีกว่าแล้ว ก็เบื่อเหมือนกับการต้องพาตัวเองมานั่งหน้าจอเปล่าๆ ที่มีเคอร์เซอร์กะพริบ แล้วเคี่ยวเข็ญให้ตัวเองพิมพ์อะไรซักอย่าง

แต่ถึงเบื่อแค่ไหนก็ทำ ขี้เกียจแค่ไหนก็ต้องทำ

เพราะมันเป็นทางที่พิสูจน์มาแล้วว่าเวิร์คแน่นอน