เวลามองไปที่คนฉลาด คนที่น่าชื่นชม คนที่มีของ ผมจะรู้สึกว่าเขามีบางสิ่งเหมือนๆ กัน

คือเขาเหล่านี้จะไม่พูดอะไรเยอะ แม้จะพูดบ้างแต่ก็ไม่ได้บอกหมดว่ากำลังทำอะไรอยู่และกำลังจะทำอะไรต่อ

แถมยังยากที่จะเดาใจด้วยว่าเขากำลังคิดอะไรและรู้สึกอย่างไร ไม่รู้ว่าเขากำลังดีใจ กำลังโกรธ หรือกำลังกลัว เพราะไม่ว่าสถานการณ์อะไรจะผ่านเข้ามา เขาก็ยังคงความนิ่งอยู่ได้

ดูมีชั้นเชิง ดูน่าค้นหา ดูน่ายำเกรง

ในทางกลับกัน มันก็จะมีคนอีกจำพวกหนึ่ง

คนที่เดาทางโคตรง่าย

โกรธก็โวยวาย ดีใจก็ลิงโลด กลัวก็หนีหน้า

คนที่คิดจะทำอะไรก็ต้องประกาศให้โลกรู้ คนที่หงุดหงิดหัวหน้าแล้วโพสต์ลอยๆ ขึ้นเฟซบุ๊ค

ได้ความสะใจ แต่สุดท้ายคำพูดสาธารณะอาจกลับมาทิ่มแทงเขาได้ในอนาคต

ถ้าเปรียบชีวิตเป็นการเล่นไพ่ เราก็ควรจะถือไพ่ไว้ให้มิดชิด

ถ้าแบไต๋ หงายไพ่ทุกใบให้ทุกคนเห็น ถึงจะได้ไพ่ดีมายังไงก็ยังแพ้ได้อยู่ดีครับ