อย่าหวังว่าแม่จะไม่น้อยใจ
อย่าหวังว่าลูกจะไม่ดื้อ
อย่าหวังว่าเพื่อนร่วมงานจะช่วยเหลือ
อย่าหวังว่าหัวหน้าจะเข้าอกเข้าใจ
อย่าหวังว่าลูกน้องจะได้ดั่งใจเราทุกอย่าง
ถ้ามองว่า “ความสัมพันธ์” คือคนสองคนที่พันผูกกันด้วย “สายสัมพันธ์”
บางทีสายนั้นก็หย่อน บางทีสายมันก็ตึง เมื่อไหร่ที่ตึงมันก็ย่อมเกิดการฉุดกระชากลากถูให้มีแผลถลอกบ้างเป็นธรรมดา
การเห็นไม่ตรงกันหรือการทะเลาะกันจึงเป็นเรื่องปกติของทุกความสัมพันธ์
เราจึงไม่ควรคาดหวังความสัมพันธ์ที่ราบรื่นไร้การสะดุด
แต่เราควรวาดหวังว่าเมื่อเจออาการสะดุดนั้นแล้ว เราเรียนรู้อีกฝ่ายและเรียนรู้ตัวเองมากขึ้นแค่ไหน
จะได้ไม่สะดุดซ้ำรอยเดิมครับ