สืบเนื่องจากบทความ “คิดย้อนศร” เมื่อวานนี้ วันนี้เลยขอยกตัวอย่างการคิดย้อนศรแบบเบสิคมาเล่าให้ฟังนะครับ

ใครที่ทำงานออฟฟิศน่าจะเคยโทร.สั่งส้มตำไก่ย่าง มากินกับเพื่อร่วมทีมที่ออฟฟิศ

สิ่งที่มักจะเจอกัน คือสั่งของมาน้อยเกินไป หรือมากเกินไป เพราะเราเองก็กะไม่ค่อยถูกว่าสั่งแค่ไหนถึงจะพอดี (ผิดกับนั่งกินกันที่ร้านอาหาร ที่ถ้าสั่งมาไม่พอเรายังสั่งเพิ่มได้เรื่อยๆ)

ปัญหานี้จะหมดไป ถ้าเราคิดย้อนศรซักหน่อยครับ

แทนที่จะกะว่าแต่ละคนจะกินอาหารปริมาณเท่าไหร่ เราควรจะคิดไปเลยว่าร้านอาหารที่เรากำลังโทร.สั่งนั้น จากประสบการณ์แล้ว ต้องกิน “คนละกี่บาท” ถึงจะอิ่มท้อง

สมมติเป็นร้านไก่ย่างส้มตำ หัวละ 100 น่าจะกำลังดี (บางร้านอาจถูกหรือแพงกว่านั้น)

คราวนี้เราก็สั่งอาหารตามสัดส่วนที่ควรจะเป็นเลย เช่น ส้มตำสี่ ไก่ย่างสี่ ลาบสอง ต้มแซ่บสอง ส่วนข้าวเหนียวก็ตีไปเลยว่าคนละ 5 บาท สั่งมา 50-60 บาทก็ว่ากันไป

จากนั้นก็ถามดูว่าราคาเท่าไหร่แล้ว

ถ้ามีกัน 10 คน หัวละ 100 บาท ยอดควรจะอยู่ที่ประมาณ 1,000 บาท ถ้ามันออกมาแค่ 800 บาท แสดงว่าต้องสั่งอาหารเพิ่ม ถ้าออกมาที่ 1200 บาท อาจต้องเอาออกนิดหน่อย (ยกเว้นว่าในทีมจะมีผู้ชายเยอะ ก็สั่งเผื่อไว้ดีกว่า)

ด้วยวิธีการอย่างนี้ เราจะมั่นใจได้ว่าจะสั่งอาหารมาเพียงพอ ไม่มากไม่น้อยเกินไป แถมยังคุมงบได้ด้วยครับ

วิธีการอย่างนี้จะยิ่งมีประโยชน์เวลาโทร.สั่งร้านฟาสต์ฟู๊ดอย่าง KFC หรือพิซซ่าฮัท เพราะเราไม่ได้สั่งเป็นจานๆ และส่วนใหญ่มันมักจะมาเป็นคอมโบ้เซ็ต ซึ่งเราจะยิ่งคิดไม่ออกเข้าไปใหญ่ว่าเท่าไหนถึงจะพอดี

แต่ถ้ากะว่า KFC หัวละ 120 บาท พิซซ่าหัวละ 150 บาท การสั่งอาหารให้พอดีคนก็จะง่ายดายขึ้นเยอะครับ

—–

อ่านตอนเก่าๆ ได้ที่ https://anontawong.com/archives/

อ่านตอนใหม่ๆ ได้ทุกวันที่ Facebook Page Anontawong’s Musings (ที่ปุ่มไลค์จะมี drop down menu ให้เลือกได้ว่าอยากจะให้มี notifications หรืออยากเห็นโพสต์จากเพจนี้อยู่ต้นๆ ฟีดรึเปล่าครับ)

ดาวน์โหลดอีบุ๊ค “เกิดใหม่”

—–

ขอบคุณภาพจาก Wikimedia