นมัสเต!

ขณะนี้ผมกำลังนั่งพิมพ์บล็อกในห้องพักของโรงแรม The Leela Palace ในเมืองบังกาลอร์ ประเทศอินเดียครับ!

วันอังคาร-พฤหัสฯ นี้ผมมี Workshop (ประชุมประชุมสัมมนาเชิงปฏิบัติการ) และก็ยังไม่แน่ใจว่าจะประชุมเสร็จกี่โมง ช่วงนี้เลยอาจต้องตื่นมาเขียนบล็อกแต่เช้าหน่อย และไม่สามารถเขียนแบบเอ้อระเหยได้ เลยจะขอมาแชร์เรื่องที่พบเจอในการเดินทางมาที่บังกะลอร์นะครับ

เมืองบังกะลอร์ได้ชื่อว่าเป็น Silicon Valley แห่งเอเชีย เพราะมีบริษัทด้านเทคโนโลยีอยู่เยอะมาก บริษัทที่ผมอยู่ (ทอมสันรอยเตอร์) ก็มีสาขาที่นี่ด้วย มีพนักงานหลายพันคน ถือเป็นออฟฟิศของทอมสันรอยเตอร์ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียแล้ว

สัปดาห์นี้มีงานเวิร์คช็อปที่ให้ตัวแทนของหลายๆ ออฟฟิศในเอเชียมาคุยกันเรื่องการสร้างนวัตกรรมด้านกระบวนการ (process) หัวหน้าผมเป็นตัวแทนจากเมืองไทยแล้วก็หนีบผมกับน้องอีกคนมาด้วย รวมเป็น 3 คน

เราบินสายการบินไทย ซึ่งน่าจะเป็นสายการบินเดียวที่บินตรงจากกรุงเทพถึงบังกะลอร์เลย ออกจากเมืองไทย 21.20 ถึงที่นี่ 23.25 (หรือ 00.55 เมืองไทย) ใช้เวลาบินสามชั่วโมง 15 นาที คนที่บินส่วนใหญ่เป็นคนอินเดีย

ระหว่างเดินเข้ามาในสนามบินเบงกาลูลู่ (ชื่อน่ารักมั้ย?) ของบังกาลอร์ก็ผ่านห้องปฏิบัติการที่ดูเท่ห์น่าดู

ด่านตรวจคนเข้าเมืองของเขาดูอลังการมาก เสียดายที่รูปที่ถ่ายมากากไปหน่อย เพราะกลัวเจ้าหน้าที่หันมาเห็น

ที่น่าสนใจคือผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองแล้วยังต้องเจอตรวจกระเป๋าอีกรอบ (ใช้เครื่อง X-Ray และเดินผ่านประตูตรวจโลหะ) แถมโดนพนักงาน (ที่ไม่ได้ใส่เครื่องแบบ) ขอดูพาสปอร์ตอีกรอบด้วย

ทีมงานได้จัดแท๊กซี่มารอรับอยู่แล้ว คนขับแท๊กซี่ชื่อกูระดี้บ (Gourdeep) ใช้เวลา 45 นาทีถึงจะเดินทางมาถึงโรงแรม ระหว่างรอโชเฟอร์ไปเอารถ ก็เก็บรูปสนามบินมาฝาก

ที่นี่รถขับเลนซ้าย (ตามแบบอังกฤษ) รถส่วนใหญ่เป็นคันเล็กๆ ทะเบียนรถยาวพอดู เช่น KA 56 AE 1893

คนขับรถในอินเดียเปิดไฟสูงใส่กันบ่อยมาก และหลายครั้งมาก ครั้งแรกสุดตอนเพิ่งออกมาจากสนามบินโดนรถตัดหน้า คนขับรถของผมเปิดไฟสูงใส่ไปหลายครั้ง (ไม่ทันนับ) และระหว่างทางเจอรถขับขวางทาง ผมเลยลองนับเล่นๆ ดู คราวนี้นับได้ 8 ครั้ง (คือถ้าเป็นที่เมืองไทยเปิดไฟสูงใส่กันขนาดนี้น่าจะมีลงมาต่อยกันแล้ว)

ถึงโรงแรมประมาณเที่ยงคืนครึ่งของบังกะลอร์ พนักงานทักว่า Good Morning! (เออ ก็จริงของเขา)

ก่อนจะเข้าประตูโรงแรมก็ต้องเอากระเป๋าเข้าเครื่องเอ๊กซ์เรย์อีกรอบ

เดินผ่านประตูมาก็มีพนักงานเอาขมิ้นสีแดงๆ มาเจิมให้ที่หน้าผาก รู้สึกเหมือนคนอินเดียขึ้นมาทันที

ห้องพักใหญ่มาก อยู่กันสี่คนได้สบายๆ เชิญดูรูปได้

  

คงต้องขอลาแต่เพียงเท่านี้ก่อน ถึงเวลาไปกินข้าวเช้าแล้วครับ!