และแล้ว วันนี้ที่รอคอยก็มาถึง

เกมมีเตะกันตอนบ่ายสี่โมงเย็น แต่ในตั๋ว Lancashire Package ระบุให้พวกเราไปที่ Lancashire County Cricket Club ตอนบ่ายโมงตรงเพื่อร่วมรับประทานอาหารร่วมกันก่อน

จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ ผมดันจำเวลาเป็นบ่ายสอง (เพิ่งมารู้ตัวตอนที่นั่งเขียนบล็อกนี่แหละ) และกว่าจะไปถึงจริงๆ ก็บ่ายสองโมงครึ่งแล้ว ทำให้ทุกอย่างเร่งรีบไปหมด ถ้าใครซื้อตั๋วประเภทนี้ จึงควรรีบไปเสียแต่เนิ่นๆ จะดีกว่านะครับ ไม่อย่างนั้นจะเหนื่อยเหมือนพวกผม

เนื่องจากเราจองบ้านใน airbnb ที่ไม่ไกลจากสนามมากนัก  จึงใช้วิธีเดินไป และก็ได้เก็บภาพก่อนถึง Cricket Club มานิดหน่อย เดินผ่านสถานีรถแทรมซึ่งน่าจะเป็นยานพาหนะหลักที่พอคนมาที่สนามนี้ครับ

เราหาทางเข้า Lancashire County Cricket Club ไม่เจอ เพราะดันเดินมาจากด้านหลังจึงไม่เห็นป้าย จึงเดินลัดเลาะไปเรื่อย แล้วอีท่าไหนไม่รู้ดันเดินเข้าไปถึงสนามคริกเก็ตของเขาเฉยเลย สนามสวยและใหญ่กว่าที่คิดมากครับ

จากนั้นผมถึงเดินย้อนเข้าตึกมา ถามทางแล้วจึงรู้ว่าต้องลงไปรับบัตรที่ชั้น 1

วิธีรับบัตรก็ไม่ยากอะไร แค่ยื่นตั๋วที่เราปริ๊นท์จากอีเมล์ และเอาพาสปอร์ตให้เขาดู เขาก็จะยื่นกลอ่งสีดำที่ใส่ตั๋วและรายละเอียดทุกอย่างมาให้เรา พร้อมทั้งมีสายคล้อง VIP ให้เราใส่เพื่อเข้าไปทานข้าวด้วย

รับเสร็จแล้ว เขาก็บอกให้เราเดินไปตึกข้างๆ ซึ่งคนอื่นๆ กำลังกินข้าวกันอยู่

ตอนแรกนึกว่าแขก VIP จำนวนจะไม่เยอะมากอาจจะซัก 50-100 คน ที่ไหนได้ ผมคิดว่าน่าจะมีคนไม่ต่ำกว่า 500 คนในห้องนี้

และคู่ของเราเหมือนจะเป็นคู่สุดท้ายที่มาถึงโต๊ะอาหาร!

ที่เก้าอี้ของพวกเรามีถุงใส่ของที่ระลึกสีดำจัดเตรียมไว้ให้แล้ว ในนี้จะมีลูกฟุตบอลที่ระลึกลูกเล็กๆ และนิตยสารของ Man U ที่ทำการพรีวิวคู่แมนยูกับอาร์เซนอลอย่างละเอียดครับ

 

โต๊ะนึงเขาจะจัดให้นั่งสิบคน คนที่นั่งโต๊ะเดียวกับผมเป็นคนจีนสี่คน (มาจากสิงคโปร์สองคน จากจีนหนึ่ง จากฮ่องกงหนึ่ง) ส่วนอีกสี่คนเหมือนจะมาจากอเมริกาแต่ไม่แน่ใจเพราะไม่ได้คุยด้วย แต่ที่แน่ๆ ทุกคนเขากินของหวานกันเสร็จเกือบหมดแล้ว

รายการอาหารและเครื่องดื่มมีดังนี้ครับ

เราเรียกบริกรให้ไปช่วยดูว่ายังมีอาหารเหลืออยู่รึเปล่า ระหว่างนั้นบนเวทีก็มีพิธีกรเชิญอดีตนักเตะแมนยูที่ผมไม่รู้จัก (น่าจะอยู่ในทีมช่วงยุค 1980’s) มีประกาศให้คนที่เกิดวันนี้ขึ้นมารับของรางวัลด้วย ซึ่งก็มีไม่น้อยทีเดียว สงสัยมาฉลองวันเกิดด้วยการดูแมนยูฯ

หลังจากรออยู่เกือบสิบนาทีจึงได้อาหารเป็นสเต๊กเนื้อแกะ อร่อยมากครับ ไม่มีกลิ่นคาวเลย พวกเราก็กินกันอย่างจ้ำอ้าวเพราะเวลาแข่งบอลใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว

เสียดายพวกเราไม่ดื่มแอลกอฮอล์ เลยอดดื่มไวน์และเบียร์สิงห์ที่เขาจัดมาให้ไม่อั้น

เสร็จจากเนื้อแกะเขาก็เอาราสเบอรี่ชีสเค้กมาเสิร์ฟ ซึ่งรสชาติก็อร่อยดี ตอนนี้คนเริ่มทยอยออกจากห้องแล้ว แต่คนจีน 4 คนที่นั่งโต๊ะเดียวกับเรายังไม่ลุกไปไหน ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาน่าจะนั่งรอเป็นเพื่อน เราจะได้ไม่เขินที่อยู่เป็นคู่เกือบสุดท้าย

ประมาณบ่ายสามสิบห้า เราจึงเดินออกจาก Cricket Club และมุ่งหน้าสู่สนามโอลด์แทรฟฟอร์ด

ระหว่างทางเดินก็เจอบรรยากาศอย่างที่เห็นครับ

ผมแวะถามคนขายผ้าพันคอว่ามีอะไรให้ขายบ้าง แต่ดูๆ แล้วไม่มีลายที่ถูกใจ แถมโลโก้ก็ไม่ใช่โลโก้ปีศาจแดง คงเพราะติดเรื่องลิขสิทธิ์ ก็เลยตัดสินใจไม่ได้ซื้อมาครับ

ทางเข้าสนามของบัตรที่นั่งปกติจะเล็กเอามากๆ ต้องเดินหันข้างเข้าไป

ส่วนทางเข้าของคนถือบัตร VIP ถึงจะดูใหญ่กว่า แต่คิวก็ยาวเอามากๆ เช่นกัน กว่าเราจะไปถึงคิวก็ 15.50 แล้ว จะทันมั้ยเนี่ย!

สี่โมงเย็นเราถึงได้ตรวจบัตร แล้วต้องเดินขึ้นบันไดไปอีกสี่ชั้น (จริงๆ จะขึ้นลิฟต์ก็ได้แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าลิฟต์รอนานมาก)

และนี่คือประตูทางเข้าสนามครับ

พรุ่งนี้จะมาต่อกันตอนสุดท้ายนะครับ

—–

อ่านตอนเก่าๆ ได้ที่ Archives

ติดตามผลงานได้ที่ Anontawong’s Musings on Facebook