วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

ระหว่างที่กำลังเดินไปโบสถ์ ยาจกคนหนึ่งเจอกระเป๋าสตางค์ที่มีเงินสด $700 เหรียญตกอยู่บนทางเท้า

เมื่อเขาไปถึงโบสถ์ ก็เห็นป้ายประกาศว่าสมาชิกโบสถ์คนหนึ่งซึ่งเป็นคนดังและร่ำรวยระดับเศรษฐีทำกระเป๋าสตางค์หาย ในประกาศแจ้งว่า หากใครเอากระเป๋าสตางค์มาคืน จะได้ค่าตอบแทนน้ำใจ $100

ยาจกจึงนำกระเป๋าไปคืนให้เศรษฐีกับมือ

เศรษฐีเปิดกระเป๋าสตางค์แล้วนับเงิน ก่อนจะพูดเปรยๆ ว่า

“คุณเอาเงินรางวัลไปแล้วสินะ”

“ว่าไงนะครับ?” ยาจกไม่เข้าใจ

“กระเป๋าตังค์ผมมีเงิน $800 ตอนที่ผมทำมันหาย”

แล้วทั้งสองก็ถกเถียงกัน เมื่อไม่ได้ข้อยุติ จึงไปหาบาทหลวงให้ช่วยตัดสิน

ทั้งสองต่างเล่าเรื่องในมุมของตัวเองให้บาทหลวงฟัง แล้วเศรษฐีก็รวบรัดตัดความว่า

“ผมหวังว่าคุณพ่อจะเชื่อผมนะครับ”

“แน่นอนอยู่แล้ว” บาทหลวงตอบ เศรษฐีแสยะยิ้ม ยาจกคอตก

แล้วบาทหลวงก็ยื่นกระเป๋าตังค์ให้ยาจก

“คุณพ่อทำอะไรครับเนี่ย?!” เศรษฐีถามเสียงดัง

บาทหลวงจึงตอบว่า

“ลูกเป็นคนซื่อตรง ในเมื่อลูกบอกเองว่ากระเป๋าตังค์ใบนี้มีเงิน $800 พ่อก็เชื่อลูก แต่ถ้าชายคนนี้เป็นคนขี้โกหกและขี้ขโมยอย่างที่ลูกกล่าวหา เขาก็คงไม่เอากระเป๋าสตางค์มาคืนลูกตั้งแต่แรก นั่นแสดงว่ากระเป๋าใบนี้น่าจะเป็นของคนอื่น ถ้าเจ้าของกระเป๋าใบนี้แสดงตัว เขาก็จะได้กระเป๋าคืน แต่ถ้าไม่มีใครแสดงตัว กระเป๋าใบนี้ก็ย่อมตกเป็นของคนที่พบมัน”

“แล้วเงินของผมล่ะครับ?!” เศรษฐีถาม

“ก็คงต้องรอจนกว่าจะมีคนเจอกระเป๋าสตางค์ที่มีเงิน $800 กระมัง”

---

ขอบคุณนิทานจากเพจ Accidental Talmudist