สิ่งที่อยู่ในหัวของเราจะเพอร์เฟกต์กว่าเสมอ

นี่อาจเป็นเหตุผลที่เราไม่กล้าลงมือทำในสิ่งที่อยากทำมาเนิ่นนาน

เราจะบอกตัวเองว่าขอรอให้พร้อมก่อน รอให้มีเวลามากกว่านี้ก่อน รอให้เก่งกว่านี้ก่อน

แต่จริงๆ แล้วเราไม่ได้รอ เราแค่กำลังเดินหนีความจริง

ความจริงที่ว่า ถ้าทำออกมาแล้วมันอาจจะไม่ดีพอ ทำออกมาแล้วอาจจะมีคนไม่ชอบ

และที่น่ากลัวที่สุดคือทำออกมาแล้วจะไม่มีใครสนใจ

ถ้าเรายังไม่ได้ลงมือทำ เราก็จะยังเก็บภาพที่เพอร์เฟกต์เอาไว้ในจินตนาการต่อไปได้เรื่อยๆ เป็นการต่ออายุความฝันที่แม้จะไม่ค่อยมีประโยชน์แต่ก็ยังรู้สึกดี

แต่ถ้าเราลงมือทำ เราก็ต้องเผชิญกับ moment of truth และเพราะเรากลัวจะผิดหวังจากห้วงขณะแห่งความจริงนี่เอง เราจึงหลีกเลี่ยงมันเรื่อยมา

เรื่องนี้ไม่มีทางออก ผมทำได้แค่ชี้ทางเข้า

คงต้องรอถึงวันที่ความอยากมันล้ำหน้าความกลัว หรือถึงวันที่เราตัดสินใจได้ว่า การเผชิญความจริงน่าจะเจ็บปวดน้อยกว่าการประวิงเวลา ลงมือทำเพื่อวัดกันไปเลยว่าจะหมู่หรือจ่า ถ้าไม่เวิร์คก็จะได้ไม่คาใจ แล้วจะได้ move on ครับ