มองหาข้อเสีย ก็เจอข้อเสีย

มองหาข้อดี ก็เจอข้อดี

มองหาโอกาส ก็เจอโอกาส

มองหาอุปสรรค ก็เจออุปสรรค

มองหาทางที่ทำได้ ก็จะเจอทางที่ทำได้

มองหาเหตุผลที่ทำไม่ได้ ก็จะเจอเหตุผลที่ทำไม่ได้

คนที่ชีวิตโอเค กับคนชีวิตไม่โอเค จริงๆ แล้วอาจจะพบเจอเรื่องราวที่ไม่ต่างกันซักเท่าไหร่

ต่างเพียงอย่างเดียว คือสายตาของเขาว่าคอยมองหาสิ่งใดครับ

—–

Time Management รุ่น 7 เรียนบ่ายวันเสาร์ที่ 3 ก.พ. ยังมีทีี่ว่างอยู่ 2 ที่ครับ   >> https://goo.gl/U55hAb

คุณลุงคนหนึ่งล้มป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล

ผ่านไปหลายวัน อาการมีแต่ทรงกับทรุด เขาเฝ้ารอลูกชายคนเดียวให้มาเยี่ยมเขาบ้าง

คุณลุงอาการทรุดหนักลงเรื่อยๆ เริ่มติดเชื้อทางตาและหูจนมองอะไรก็ไม่ชัด ฟังอะไรก็ไม่ค่อยได้ยิน

ถึงวันที่ลุงอาการเจียนอยู่เจียนไป ชายคนหนึ่งก็มาปรากฎตัวที่ข้างเตียงของคุณลุงและโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหู

“พ่อครับ ผมมาเยี่ยมพ่อแล้ว”

คุณลุงปลื้มใจจนน้ำตาไหลอาบแก้ม คว้ามือลูกชายมาจับไว้แน่น

“พ่อรู้ว่าลูกต้องมา”

ลูกชายนั่งจับมือคุณลุงอยู่หลายชั่วโมงเพื่อฟังเรื่องราวและคำสั่งเสียของลุง

สามทุ่มคืนนั้น คุณลุงก็จากไปอย่างสงบ

พยาบาลเอาเอกสารมาให้ลูกชายเซ็น

“เขาไม่ได้เป็นพ่อของผมหรอกครับ”

พยาบาลแปลกใจ “แล้วคุณมาทำไมล่ะ”

“คุณลุงเขาคิดถึงลูกชายเหลือเกิน ผมทนเห็นคุณลุงจากไปโดยไม่ได้เจอลูกชายไม่ได้จริงๆ ผมเลยตัดสินใจทำตัวเป็นลูกชายของคุณลุงซักวันน่ะครับ”

—–

ขอบคุณนิทานจาก Quora: Troy Chen’s answer to  Why do people lie to be nice, when it never helps?  

ข้อแม้น้อยทางเลือกจะเยอะ

ในยามที่เรารู้สึกว่าชีวิตยากลำบากและถามตัวเองเกินวันละหนึ่งครั้งว่า “ทำไมเราต้องมาเหนื่อยขนาดนี้ด้วย”

นั่นเป็นสัญญาณที่ดีที่จะกลับมาทบทวนตัวเอง ว่าใครกันที่พาเรามาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้

ถ้าซื่อตรงพอ คำตอบก็คือตัวเราเองนี่แหละ

สมมติว่าผมเป็นหัวหน้าที่งานเยอะมาก สามทุ่มแล้วก็ยังทำงานอยู่ ในขณะที่ลูกน้องกลับบ้านกันไปหมดแล้ว แทนที่ผมจะโกรธลูกน้อง ผมควรกลับมาถามตัวเองว่าทำไมผมถึงกระจายงานไม่เป็น

เพราะเราไม่ไว้ใจลูกน้องเพียงพอใช่มั้ย เพราะเรากลัวว่าเค้าจะทำได้ไม่ดีเท่าเราใช่มั้ย เพราะเราทำเองเสร็จเร็วกว่าใช่มั้ย

เมื่อไม่ไว้ใจพอ ก็เลยต้องตัดทางเลือกนี้ไป แล้วก็เก็บงานไว้ทำเองคนเดียว แล้วก็อยู่ดึกอย่างช่วยไม่ได้ แล้วจะโทษใคร?

ยังมีตัวอย่างอีกมากมายทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวที่เราพาตัวเองมาอยู่ในสถานการณ์ที่เราไม่ชอบเพราะข้อแม้ของเราเอง

ข้อแม้หนึ่งข้อก็เหมือนกรงหนึ่งซี่ ยิ่งข้อแม้เยอะเท่าไหร่ คุกที่เราสร้างก็ยิ่งแข็งแรงและมีขนาดเล็กลงเท่านั้น

บางคนอาจเถียงว่า ที่เขาข้อแม้เยอะ เพราะเขามาตรฐานสูง

ผมเห็นด้วยว่าเราต้องมีมาตรฐานอยู่บ้าง แต่เราไม่จำเป็นต้องมาตรฐานสูงกับทุกเรื่อง หนึ่งเพราะมันเหนื่อย สองคือเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาตรฐานที่ว่านั้นมันเป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆ หรืือเป็นเพียงเพราะเราถูกชี้นำจากสื่อและคนรอบข้าง

ข้อแม้เยอะทางเลือกจะน้อย ข้อแม้น้อยทางเลือกจะเยอะ

ลดข้อแม้ได้เมื่อไหร่ ความเป็นไปได้จะเปิดกว้าง และเราจะเหนื่อยน้อยลงครับ

—–

Time Management รุ่น 7 เรียนบ่ายวันเสาร์ที่ 3 ก.พ. ยังมีทีี่ว่างอยู่ 4 ที่ครับ   >> https://goo.gl/U55hAb