365 วันที่แล้ว…

13 ตุลาคม 2559 น่าจะเป็นหนึ่งในวันที่ “เสียใจที่สุดในชีวิต” ของใครหลายคน

แม้จะทำใจมามากแค่ไหน น้ำตาก็อดไหลไม่ได้

แต่ความโศกเศร้าเป็นเรื่องที่คาดเดาได้อยู่แล้ว

สิ่งที่หลายคนอาจคาดไม่ถึง คือการ “ลุกขึ้นมาทำดี” ของคนไทยจำนวนมาก

จิตอาสานับร้อยนับพันไปรวมตัวกันที่สนามหลวง บ้างทำอาหารไปแจก บ้างขับรถรับ-ส่ง บ้างเก็บขยะ

มันคงเป็นความรู้สึกที่อยาก “ทำดี” บ้าง หลังจากที่เราได้รับรู้เรื่องราวว่าพระองค์ท่านได้ทรงทำเพื่อคนไทยเอาไว้มากมายแค่ไหน

ช่วงนั้นผมยังรู้สึกเลยว่า คนขับรถบนท้องถนนมีน้ำใจกันมากขึ้น ให้ทางกันมากขึ้น เสียงบีบแตรแทบไม่มีให้ได้ยิน

ผมเลยแอบหวังเล็กๆ ว่า “มวลพลัง” ก้อนนี้มันจะมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงทิศทางสังคมไทยได้

ผ่านมาแล้ว 365 วัน…

เมื่อความเศร้าจางหาย คนส่วนใหญ่กลับเข้าสู่โหมดเดิม

คนขับรถบนถนนในวันนี้ มารยาทและน้ำใจกลับไปอยู่ในระดับเดียวกับก่อนที่จะเกิดเหตุ

จนผมต้องยอมรับว่า มวลพลังก้อนนั้นแม้จะมหาศาลแค่ไหนก็อาจไม่มากพอที่จะเปลี่ยนแปลงสังคมได้อย่างที่เคยแอบหวัง

—–

“เล็ก” คือรูมเมตผมตอนเรียนปี 1 ที่เอเชียนยู

เรียนจบออกมา เล็กเลือกรับราชการที่กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ กระทรวงพาณิชย์ จนปี 2557 ก็ได้ไปประจำที่ดูไบ ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ (มีภรรยาเป็นผู้ติดตามไปด้วย)

เย็นวันที่ 13 ตุลาคมปีที่แล้ว เล็กโทรศัพท์ผ่าน LINE มาถามผมว่า ตกลงสถานการณ์เป็นอย่างไรกันแน่ เพราะอยู่ที่ดูไบเล็กก็ได้ยินข่าวมาตั้งแต่เช้า ไม่รู้ข่าวไหนจริงข่าวไหนลวง ผมก็ได้แต่ตอบไปว่าผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ขอรอฟังประกาศอย่างเป็นทางการก่อนแล้วจะคอนเฟิร์มไปอีกที

ระหว่างขับรถกลับบ้าน ผมได้ฟังพลเอกประยุทธ์ออกมาประกาศข่าวร้ายตอนหนึ่งทุ่มตรง

น้ำตาไหล กลับถึงบ้านอย่างงงๆ กอดภรรยา แล้วพอตั้งสติได้ก็เลยไลน์ไปบอกเล็กว่าคอนเฟิร์มแล้วนะ เล็กบอกว่าทราบข่าวแล้วเหมือนกัน ขอบใจมาก

เราไม่ได้คุยกันอีกเลยจนเล็กกลับมาเยี่ยมเมืองไทยในเดือนธันวาคม

ผมนัดเจอกับเล็กที่เซ็นทรัลลาดพร้าว มีเพื่อนอีกสองคนตามไปสมทบ

เราคุยกันว่า ตอนที่ทราบข่าว แต่ละคนอยู่ที่ไหนกัน เล็กบอกว่าเล็กกำลังเดินลงบันไดไปสูบบุหรี่ พอทราบข่าวอย่างเป็นทางการ ก็ตัดสินใจทิ้งบุหรี่ นับตั้งแต่วันนั้นเล็กก็ไม่ได้สูบบุหรี่มาเดือนเศษแล้ว

ได้ยินเล็กเล่าอย่างนี้ ผมเลยบอกตัวเองว่า ถ้าครบปีแล้วเล็กยังไม่กลับไปสูบบุหรี่อีก ผมอยากจะเอาเรื่องนี้มาเขียนลงบล็อก

เมื่อคืนนี้ผมก็เลยทักเล็กไปครับ

10.12 (Thu)

เล็ก
10:34 PM

ยินดีด้วย กำลังจะครบรอบ 1 ปี เลิกบุหรี่
10:34 PM

เราว่าจะเอาเรื่องของเล็กมาเล่าลงบล็อกหน่อย
10:35 PM

อยากให้เล็กเล่าให้ฟังอีกทีว่าวันที่ตัดสินใจเลิก ตอนนั้นสถานการณ์เป็นยังไง แล้วมีความคิดอะไรที่แล่นเข้ามาในหัว
10:36 PM

 

10. 13 (Fri)

ขอเป็นพรุ่งนี้เย็นไหวไหม
1:12 AM

เพิ่งเห็น​ กำลังจะนอน
1:12 AM

พรุ่งนี้มีภารกิจ​ที่สถานทูต​แต่เช้ากว่าจะถึงบ้านก็เย็นพอดี​
1:12 AM

นั่งรถไปจะเล่าให้ฟังระหว่างทางนะ
1:13 AM

นอนไม่หลับ​
1:21 AM

เล่าเลยละกัน
1:22 AM

วันนั้นจำได้ว่าทำงานไปดูมือถือไปตั้งแต่เช้า​
1:22 AM

เมืองไทยอยู่ตะวันออกจึงเวลาเร็วกว่าดูไบ​สามชั่วโมง
1:24 AM

และวันนั้นข่าวมาหลายทางมากๆ​ ที่ทำงานก็ใจไม่ค่อยดีกันเท่าไหร่​
1:25 AM

ได้ข่าวว่า​ ร.9​ ท่านสิ้นแล้วแต่เช้า​ แต่เป็นข่าวที่ส่งต่อๆกัน​มา​ เลยยังไม่ปักใจเชื่อ
1:26 AM

เวลาประมาณ​เกือบๆ​ 11​โมงได้ ก็ตัดสินใจเดินไปสูบบุหรี่ชั้นล่างแก้เครียด​
1:26 AM

เล็กทำงานชั้นสี่​ เดินลงมาบุหรี่​กับไฟแช็คอยู่ในมือ​ เดินมาถึงชั้นสองก็เห็นประกาศจากทางสำนักพระราชวัง​ว่าท่านสิ้นแล้ว…
1:28 AM

อาการแรก​เล็กตกใจมาก​ นึกว่าทำใจไว้แล้วไม่น่าจะตกใจอย่างนี้
1:28 AM

อาการที่สองคือจุดไฟแช็ค​ ทั้งๆที่ยังเดินลงมาไม่ถึงชั้นล่าง​
1:30 AM

สูบเข้าไปหนึ่งคำ​ จำได้ว่าขม​จริง​ ทำไมถึงขม? ทั้งๆที่สูบมานาน​ไม่เคยขม​
1:32 AM

ความคิดที่สองคือ​ เรากำลังทำ​อะไรอยู่วะเนี่ย? สูบไปแล้วได้อะไรขึ้น​มาวะ​
1:34 AM

คิดได้ก็เดินถึงข้างล่างพอดี​ ขยี้ก้นบุหรี่แล้วตัดสินใจตรงนั้นเลยว่าเลิก​
1:36 AM

ขึ้นมาถึงที่ทำงานก็ทิ้งบุหรี่ทั้งหมด​ บอกแฟนว่าพี่เลิกสูบบุหรี่แล้ว​
1:37 AM

ไม่สูบอีกเลยหลังจากวันนั้น
1:39 AM

แต่จำได้แม่นนะ​ จำภาพนั้นได้ติดตามาก​ ภาพชั้นบันได​ กับบุหรี่ในมือ
1:42 AM

แต๊งกิ้วมากเล็ก แต่งงเรื่องเวลานิดนึง
8:08 AM

เพราะประกาศออกที่เมืองไทยตอน 1 ทุ่มตรง
8:09 AM

น่าจะเป็น 4 โมงเย็นที่ดูไบมากกว่า 11 โมงเช้ารึเปล่า
8:09 AM

รุตน่าจะถูก​ แต่ที่แน่ๆคืออยู่ที่ทำงานและยังไม่มืดแน่นอน
9:57 AM

เครๆ
11:25 AM

เริ่มสูบบุหรี่เป็นประจำมาตั้งแต่ปีไหนนะ
11:26 AM

1998
11:31 AM

—–

จำความรู้สึกที่อยากลุกขึ้นมาทำอะไรซักอย่างได้มั้ยครับ?

เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว เราอาจอยากลุกขึ้นมาช่วยเหลือคนอื่น ทำดีเพื่อคนอื่น เพื่อเป็นการตอบแทนพระองค์ท่าน

ถ้า 365 วันที่แล้วความรู้สึกนี้มีขนาดเท่าดวงอาทิตย์ ในวันนี้ความรู้สึกนั้นอาจเหลือขนาดเพียงดวงจันทร์

แต่นั่นก็ยังมากพอที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้อยู่ดี

ผมได้เรียนรู้ว่า เราไม่ต้องทำอะไรยิ่งใหญ่ ไม่ต้องฝันไกลถึงการเปลี่ยนแปลงสังคมก็ได้ มาเปลี่ยนหน่วยที่เล็กที่สุดอย่างตัวเราดีกว่า

13 ตุลาคม 2560 รำลึกครบรอบ 1 ปีการจากไปของบุคคลอันเป็นที่รักที่สุด

เรามาให้สัญญากับตัวเองกันดีมั้ยครับว่า วันนี้คือวันที่เราจะ “เริ่มทำ” อะไรบางอย่าง หรือแม้กระทั่ง “หยุดทำ” อะไรบางอย่างเพื่อให้ตัวเองเป็นคนที่ดีขึ้น

เหมือนที่เล็กตัดสินใจเลิกบุหรี่หลังสูบมาแล้ว 18 ปี

เริ่มทำ หรือ หยุดทำ เพื่อจะเป็นคนที่ดีกว่าเดิมแม้เพียงเสี้ยวนึงก็ยังดี

ถ้าลูก 70 ล้านคนดีขึ้นคนละนิด มีหรือที่พ่อจะไม่ดีใจ