“In the end there doesn’t have to be anyone who understands you…There just has to be someone who wants to.”
– Robert Brault

“สุดท้ายแล้วไม่ต้องมีใครเข้าใจเราก็ได้
แค่เพียงมีคนที่อยากเข้าใจเราก็พอแล้ว”
– โรเบิร์ต บรอลท์

—–

ผมมองว่าตัวเองเป็นคน “เอาใจเขามาใส่ใจเรา” ได้เก่งพอสมควร

จึงมักจะสามารถ “เห็น” ได้ว่า ทำไมคนๆ หนึ่งถึงคิดอย่างนั้น พูดอย่างนั้น และทำอย่างนั้น

แต่ก็ใช่ว่าสิ่งที่ผมตีความ จะถูกไปหมดซะทุกเรื่อง

เวลาแฟนผมเจอปัญหา แล้วผมพูดเสมือนหนึ่งว่า ผมเข้าใจดีว่าเขาคิดยังไง รู้สึกยังไง และควรจะแก้ไขปัญหายังไง

บางที ผมจึงเจอคำตัดพ้อว่า “รุตม์ไม่เข้าใจผึ้งหรอก”

ซึ่งก็จริง  เราไม่สามารถเข้าใจเขาได้อย่างที่เรามั่นใจนักหรอก

เพราะแต่ละคนถูกเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน โตในสภาพแวดล้อมคนละแบบ อ่านหนังสือคนละเล่ม

จึงเป็นเรื่องยากมากที่เราจะเข้าใจคนอื่นได้อย่างถ่องแท้

อย่าว่าแต่เข้าใจคนอื่นเลย บางทีผมก็ยังสงสัยเลยว่าผมรู้จัก “ตัวเอง” ดีพอรึยัง

แต่ก็อีกนั่นแหละ

กับเรื่องราวส่วนใหญ่ในชีวิต เราก็ไม่ได้ต้องการ (need) ให้ใครมาเข้าใจเราอย่างทะลุปรุโปร่งอยู่แล้ว

เพราะต่างคนต่างที่มา (บางทีก็) พูดกันคนละภาษา

แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราอ่อนแอ และต้องการระบายอะไรบางอย่าง

แค่มีคนๆ หนึ่งที่พร้อมจะรับฟัง

อาจจะเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง

แต่อย่างน้อยก็ยังอยู่ตรงนี้ ไม่ทิ้งเราไว้คนเดียว

ผมก็คงไม่ขออะไรมากไปกว่านี้แล้ว