“อย่างกองถ่ายซิตคอมของเรา พอลลาต้องต่อคิวกินข้าว ทุกคนต้องถือจานไปต่อคิว ถ้ามีขนมจีนวางอยู่จับเดียว แล้วพี่ช่างไฟไปต่อคิวก่อนพอลลา อันนี้จากเหตุการณ์จริงเลยนะคะ พี่เขาจะกิน เขาต้องได้กิน พอลลามาทีหลังไม่ได้กินนะจ๊ะ สิ่งที่สอนเรามาคือความเท่าเทียม กับความรับผิดชอบ ทุกคนมีโมเดลในชีวิตเหมือนกัน คือได้รับค่าจ้าง และมาทำงาน ไม่มีใครโดนจ้างมาเป็นขี้ข้าใคร ดังนั้นช่วยเคารพทุกคนให้เท่ากันด้วย ถ้าคุณเคารพผู้กำกับยังไง คุณต้องเคารพช่างไฟอย่างนั้น เราจะเจ็บปวดกับการดูถูก ดังนั้น เราจะไม่ดูถูกใคร”

– โอปอล์ ปาณิสรา อารยะสกุล (พิมพ์ปรุ)
a day BULLETIN ฉบ้บที่ 106 กรกฎาคม 2553

—–
ผมรู้จักคุณโอปอล์ ปาณิสรา จากหนังเรื่องเพื่อนสนิท

แต่ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอเคยทำงานเบื้องหลัง คือเป็นแคสติ้ง (คัดตัวนักแสดง) ให้บริษัทหับโห้หิ้น ซึ่งต่อมารวมตัวกับจีเอ็มเอ็มพิคเจอร์และไทเอ็นเตอร์เทนเมนต์จนกลายมาเป็น GTH

คุณโอปอล์เล่าให้ฟังใน a day BULLETIN ว่า

“มันมีนางแบบคนหนึ่งนั่งไขว่ห้าง แล้วก็ยื่นปลายเท้าชี้ไปที่พื้น แล้วบอกว่า ‘หยิบรองเท้าคู่นั้นให้หน่อย’ เราก็เดินไปหยิบ พอจะยื่นให้ก็บอกอีกว่า ‘ใส่ให้ด้วย'”

ผมล่ะอยากรู้จริงๆ ว่านางแบบคนนั้นเป็นใคร

และถ้าต้องเจอสถานการณ์แบบเดียวกับโอปอล์ ผมจะทำตัวยังไง

และถ้าแม่ของนางแบบมาเห็นกิริยาของลูกสาว คุณแม่จะอายแค่ไหน

—–

ผมรู้สึกว่าคุณธรรมพื้นฐานที่จำเป็นอย่างยิ่งต่อการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขคือความเคารพซึ่งกันและกัน

เพราะหากเราไร้ซึ่งความเคารพซึ่งกันและกันแล้ว ปัญหาเล็ก-ใหญ่ย่อมตามมามากมาย

ปัญหาการกระทบกระทั่งกันของคนในครอบครัว มักเกิดจากการที่ต่างฝ่ายต่างคิดว่าตัวเองคือผู้ถือคำตอบที่ต้องที่สุด

ปัญหาระหว่างลูกน้องกับเจ้านาย มักเกิดจากการที่เจ้านายไม่เห็นคุณค่าในตัวลูกน้องหรือปฏิบัติกับลูกน้องราวกับเป็นเพียง “ทรัพยากร” ไว้ใช้สอย ทั้งที่จริงแล้ว “ลูกน้อง” ก็คือมนุษย์ที่มีชีวิตจิตใจ เหนื่อยเป็น พลาดเป็น น้อยใจเป็น

ปัญหาการซื้อสิทธิ์ขายเสียง ก็เกิดจากการขาดความเคารพในตัวเอง ทั้งของผู้ซื้อและผู้ขาย

ปัญหาเรื้อรังอย่างสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ก็เกิดจากการที่เจ้าหน้าที่รัฐปฏิบัติต่อคนในพื้นที่เยี่ยงประชากรชั้นสองมาช้านาน (ไม่นับปัญหาในช่วงสิบปีให้หลังที่มีมิติด้านผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย)

ปัญหาเรื่องโลกร้อน ก็เกิดจากการที่เราใช้ทรัพยากรอย่างไร้สำนึกสาธารณะและความเคารพต่อธรรมชาติ

ผมไม่ได้กำลังจะบอกว่า การขาดความเคารพเป็นต้นเหตุเพียงอย่างเดียวของปัญหาทั้งหลายเหล่านี้

แต่ผมเชื่อว่ามันเป็นปัจจัยหลักอย่างหนึ่งที่ก่อให้เกิดปัญหาและทำให้มันคาราคาซัง

ถ้าเราไม่เริ่มต้นด้วยการ “เคารพ” คู่กรณีเสียก่อน ก็อย่าหวังเลยว่าเราจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้

—–

แล้วเราจะมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาระดับสังคม ประเทศชาติ และระดับโลกได้อย่างไร?

เช่นเคย ผมว่าเราต้องเริ่มต้นที่ตัวเราเองก่อน

เพราะเท่าที่ผมสังเกต พวกเรามีแนวโน้มที่จะคิดว่าปัญหาทั้งหลายแหล่นั้น “เกิดจากคนอื่น” แล้วก็เรียกร้องให้คนอื่น “เปลี่ยน” โดยที่ไม่ยอมมองกลับมาที่ตัวเองเอง ทั้งๆ ที่เราเองก็เป็น “ตัวปัญหา” ไม่แพ้กัน

และการเริ่มต้นแก้ไขที่ตัวเองอาจจะง่ายดายกว่าที่คิด

ผู้อ่านส่วนใหญ่ของ Anontawong’s Musings คงไม่ได้ทำงานในกองถ่ายเหมือนคุณโอปอล์ ดังนั้นคงไม่สามารถเคารพช่างไฟเหมือนที่เราเคารพผู้กำกับได้

แต่ผมเชื่อว่าชีวิตเรามี “ช่างไฟ” อยู่รอบตัว เพียงแต่อาจจะมาในเครื่องแบบอื่น เช่นชุดรปภ. ชุดบุรษไปรษณีย์ หรือชุดแม่บ้าน

ขอเพียงแค่เราเอ่ยทักทาย และขอบคุณคนเหล่านั้นบ้าง

ก็ถือว่าเราเข้าใกล้ “ทางออก” ขึ้นอีกหน่อยแล้วครับ

—–

ขอบคุณภาพจาก TLC News

ขอบคุณบทสัมภาษณ์คุณโอปอล์จาก a day bulletin ฉบับที่ 106 กรกฎาคม 2553

(UPDATE: 11 Aug 2017) หากคุณเป็นคนที่ชอบ “เล่นเกมยาว” และเบื่อหนังสือประเภท รวยเร็ว รวยลัด ฯลฯ อยากจะบอกว่าหนังสือ  Thank God It’s Monday ขอบคุณโลกนี้ที่มีงานประจำ ของผมวางแผงแล้วที่ซีเอ็ด นายอินทร์ B2S และศูนย์หนังสือจุฬานะครับ! >> bit.ly/tgimannounce