เป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีคนที่เราถือเป็นแบบอย่างและอยากทำให้ได้อย่างเขา

และเป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน ที่เวลาเราไม่ชอบใคร เราก็มักจะมองไม่เห็นข้อดีของเขาเลย

แท้จริงแล้วทุกคนเป็นครูของเราได้เสมอ

คนที่เราชอบ คือแบบอย่างในทางที่ดี แต่เราก็ต้องตระหนักด้วยว่า การทำอย่างเขาไม่ได้แปลว่าเราจะได้ผลลัพธ์เหมือนอย่างเขา เพราะทุกคนมีจุดตั้งต้นและบริบทที่ไม่เหมือนกัน

ในมุมกลับกัน เราควรเรียนรู้จากคนที่เราไม่ชอบ ด้วยเหตุผลอย่างน้อยสองข้อ

หนึ่ง คนที่เราไม่ชอบนั้นย่อมมีข้อดี เพียงแต่เรามองไม่เห็น หรือแม้จะเห็นก็ยังกลบเกลื่อนหรือบิดเบือนด้วยอคติในใจเรา ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดาย เพราะการที่เราไม่ชอบเครื่องในไม่ได้แปลว่าเนื้อส่วนอื่นจะไม่อร่อยเสียหน่อย การมองให้เห็นและยอมรับแง่มุมดีๆ ของคนที่เราไม่ชอบ คือแบบฝึกหัดในการขัดเกลาจิตใจของเราเอง

สอง การเรียนรู้ว่า “เราไม่ควรทำอะไร” อาจมีประโยชน์กว่าการเรียนรู้ว่าเราควรทำอะไร Nassim Taleb ผู้เขียน The Black Swan บอกว่า เราไม่สามารถมั่นใจได้เลยว่าอะไรคือสิ่งที่ถูก เพราะสิ่งที่เคยถูกมันอาจจผิดแล้วก็ได้ แต่เราสามารถมั่นใจได้ว่าอะไรคือสิ่งที่ผิด เพราะสิ่งที่เคยผิด จะเปลี่ยนกลับมาเป็นถูกนั้นไม่ง่าย ดังนั้นคนที่เราไม่ชอบอาจเป็นแบบอย่างสำหรับเราในสิ่งที่ผิด หากเรารู้ว่าเขาทำผิดตรงไหน และเมคชัวร์ว่าเราไม่ทำอย่างเขา ก็ย่อมมีประโยชน์ต่อชีวิตไม่น้อย

“A sign of character is the ability to learn from people you might not like.”
-Shane Parrish

อย่าแค่เรียนรู้จากคนที่เราชอบและชื่นชม

แต่จงเรียนรู้จากทุกคน รวมถึงคนที่เราไม่ชอบด้วยครับ