ผมเจอบทความสั้นๆ ของ Farnam Street ที่เห็นว่ามีประโยชน์ จึงขอถอดความมาไว้ตรงนี้นะครับ:

การอดทนรอคอยที่ได้ผลน้อยที่สุดคือการรอคอยแบบอยู่เฉยๆ – passive patience

คนประเภทนี้จะรอให้จักรวาลมอบสิ่งที่เขาคิดว่าตัวเองสมควรได้ อีกห้าปีต่อจากนี้เขาก็จะยังรออยู่เหมือนเดิม การรอเฉยๆ นั้นขัดกับกฎข้อที่สามของนิวตันที่ระบุว่า “ทุกแรงกิริยาย่อมมีแรงปฏิกิริยาซึ่งมีขนาดเท่ากันแต่มีทิศตรงข้ามกันเสมอ”

ถ้าไม่มีแอคชั่นก็ย่อมไม่มีผลลัพธ์

โลกไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ ไม่มีใครที่จะเดินเข้ามาหาคุณเพื่อสะกิดไหล่แล้วมอบโอกาสทองที่คุณรอคอยมาเนิ่นนาน โลกไม่ได้ทำงานแบบนั้น

ความอดทนรอคอยที่ได้ผลที่สุดคือการรอคอยด้วยการลงมือ – active patience

มันคือการทำในสิ่งที่ทำได้ในวันนี้เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับความสำเร็จในวันข้างหน้า มันคือการเตรียมตัวอย่างมียุทธศาสตร์สำหรับสิ่งที่รอเราอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการเก็บเงินให้ได้มากกว่าที่หามา การลงทุนอย่างชาญฉลาด การพัฒนาทักษะที่จะตอบโจทย์การทำงานในอนาคต การเลือกที่จะเป็นคนใจกว้างมากกว่าจะเป็นคนฉลาดแต่อาจเอาเปรียบคนอื่น

บทเรียนสำคัญก็คือ active patience จะช่วยให้โลกมาอยู่ข้างคุณ ถ้าคุณลงมือทำไปก่อนด้วยพลังงานบวกและด้วยความสม่ำเสมอ โลกย่อมจะช่วยเหลือคุณอย่างแน่นอน

---

ขอบคุณเนื้อหาจาก Farnam Street: Active Patience