ชายสองคนเดินไปด้วยกันในคืนเดือนแรม โชคดีที่ชายคนหนึ่งมีตะเกียงจึงมองเห็นเส้นทางได้ไม่ยากนัก ชายคนที่ไม่มีตะเกียงเบาใจว่ายังไงก็คงถึงที่หมายแน่นอน

แต่แล้วทั้งสองก็เดินมาถึงทางแยก ชายถือตะเกียงต้องเลี้ยวไปอีกทาง ทิ้งให้ชายที่ไร้ตะเกียงยืนอยู่ตรงนั้น เส้นทางที่เขาต้องไปต่อนั้นมืดมิด เขาได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ

“ทำไมข้าไม่ถือตะเกียงมาเอง ทำไมข้าไม่เรียนรู้วิธีจุดตะเกียงจากชายคนนั้น ต่อให้ตะเกียงข้าเล็กแค่ไหนมันก็น่าจะพอส่องทางให้ข้าได้บ้าง ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าทุกอย่างไปได้สวย แต่จู่ๆ ข้าก็กลับกลายเป็นคนอับจนไร้หนทาง”

---

ขอบคุณนิทานจาก Osho’s Stories: Travellers and a Lamp

ติดตาม Anontawong’s Musings ได้ที่

https://anontawong.com (subscribe เพื่อรับบทความทางอีเมลได้)
facebook.com/anontawongblog
blockdit.com/anontawong
twitter.com/anontawong
instagram.com/anontawong
http://bit.ly/LINEanontawong