วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

ชาวนาคนหนึ่งแก่ชราจนทำนาไม่ไหว วันๆ จึงได้แต่ออกมานั่งตรงชานบ้านเพื่อดูลูกชายทำนา

ลูกชายของชาวนาที่ยังตรากตำดำนาอยู่ทุกวันมักจะเงยหน้าขึ้นมามองชายชราแล้วรำพึงว่า

“พ่อแก่เสียจนทำอะไรไม่ได้แล้ว ช่างไร้ค่าจริงๆ”

วันหนึ่งความอดทนของลูกชายก็สิ้นสุดลง จึงไปเอาไม้มาประกอบเป็นโลงศพ แล้วลากโลงศพไปยังชานบ้านที่ชายชรานั่งอยู่

“พ่อ เข้าไปนอนในโลงนี้ได้มั้ย”

ชาวนาไม่พูดอะไร เข้าไปนอนในโลงศพแต่โดยดี ลูกชายปิดฝาโลงแล้วลากโลงศพไปที่หน้าผา

ก่อนจะถึงหน้าผาเพียงนิดเดียว ลูกชายก็ได้ยินเสียงเคาะโลงเบาๆ เขาจึงเปิดฝา แล้วพ่อก็พูดขึ้นว่า

“พ่อรู้ว่าเจ้ากำลังจะโยนพ่อลงหน้าผา แต่พ่อขออะไรอย่างได้มั้ย”

“อะไรล่ะพ่อ”

“จะโยนพ่อก็โยนไปเถอะ แต่จงเก็บโลงศพนี้เอาไว้ พวกลูกๆ เจ้าอาจจะได้ใช้มันอีก”

---

ขอบคุณนิทานจาก 10 Short Zen stories: A Useless Life

ตอนใหม่ facebook.com/anontawongblog
ตอนเก่า anontawong.com/archives
ดาวน์โหลด eBook – เกิดใหม่

ขอบคุณภาพจาก Pixabay.com