วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ

ในงานเดี่ยวไมโครโฟนงานหนึ่ง

ชายบนเวทียิงมุขเด็ดออกไป ผู้ชมทั้งห้องหัวเราะกันจนพุงกระเพื่อม

ชายคนนั้น ยิงมุขเดิมอีกครั้ง ยังมีคนหัวเราะคิกคัก แต่น้อยลง

แล้วชายคนนั้นก็ยิงมุขเดิมอีกครั้ง…และอีกครั้ง

ตอนนี้ไม่มีใครหัวเราะอีกแล้ว มีเพียงแต่ความเงียบเท่านั้น

ชายบนเวทีมองไปทั่วห้อง ยิ้มนุ่มๆ แล้วพูดว่า

“ในเมื่อเราไม่หัวเราะกับเรื่องเดิมๆ เหตุใดเราถึงต้องร้องไห้กับเรื่องเดิมๆ ด้วย?”

The English version from Goodreads.com 

A wise man sat in the audience and cracked a joke. Everybody laughs like crazy.

After a moment, he cracked the same joke again. This time, fewer people laughed.

He cracked the same joke again and again.

When there is no laughter in the crowd, he smiled and said: You can’t laugh at the same joke again and again, but why do you keep crying over the same thing over and over again?”

—–

ขอบคุณนิทานจาก Tapoos Facebook Page: At times, you take happiness for granted 

ขอบคุณเอกพงศ์ (เพื่อนที่เคยทำงานด้วยกัน) ที่เอาวีดีโอนี้มาแชร์

อ่านตอนใหม่ๆ ได้ทุกวันที่ Facebook Page Anontawong’s Musings (ที่ปุ่มไลค์จะมี drop down menu ให้เลือกได้ว่าอยากจะให้มี notifications หรืออยากเห็นโพสต์จากเพจนี้อยู่ต้นๆ ฟีดรึเปล่าครับ)

อ่านตอนเก่าๆ ได้ที่ https://anontawong.com/archives/

ดาวน์โหลดอีบุ๊ค “เกิดใหม่”

ขอบคุณภาพจาก Pixabay.com