ถ้ามันรู้สึกว่า “ไม่ใช่ละ” ก็อย่าไปทำ และนี่คือแนะนำที่่ฉันอยากให้เธอจำไว้
และเพื่อนเอ๋ย แค่ทำตามคำแนะนำนี้เพียงอย่างเดียว ก็เพียงพอจะช่วยป้องกันเรื่องปวดหัวให้เธอได้นับไม่ถ้วนแล้ว
– โอปราห์ วินฟรี่ย์

สืบเนื่องจากเมื่อวานนี้ผมโพสต์คำคมของพระไพศาลว่า “คิดเก่ง…ไม่คิด เก่งกว่า”

พี่ทศที่เคยทำงานด้วยกันก็เลยมาคอมเม้นท์ว่า “Don’t Think. Feel.”

จะว่าไป ผมเองก็เป็นคนที่ตัดสินใจอะไรหลายๆ อย่างด้วยการ Feel เหมือนกัน

ขั้นตอนในการตัดสินใจของผมแบ่งออกได้เป็นสามขั้นตอน

1. เก็บข้อมูลของแต่ละทางเลือก
2. ดูว่าจุดที่ดีที่สุดและแย่ที่สุดของแต่ละทางเลือกคืออะไร
3. วางข้อมูลลง และเลือกอันที่คิดว่า “ใช่”

บางคนติดกับอยู่กับข้อ 1 ใช้เวลาในการเก็บข้อมูลเยอะเกินไป ทั้งๆ ที่จริงๆ ลึกๆ เราก็รู้อยู่แล้วว่าเรามีข้อมูลเยอะเพียงพออยู่แล้ว

ฝรั่งจะมีคำพูดที่ว่า Analysis Paralysis หรืออาการเป็น “อัมพาต” จากการ “วิเคราะห์” มากเกินเหตุ

ไม่ใช่อัมพาตทางร่างกายนะครับ แต่หมายถึงการอัมพาตทางการกระทำ

คิดเยอะเกินจนไปต่อไม่ถูก

ซึ่งนี่คือสิ่งที่เราต้องระวัง

เพราะการไม่ตัดสินใจเลือก หรือเลือกช้าเพราะมัวแต่วิเคราะห์ อาจจะเป็นทางเลือกที่แย่ที่สุดก็ได้

ผมว่าคนไทยเราดี เพราะเป็นคนขี้เกียจ

เราจึงมักมีประโยค “ขี้เกียจคิดละ” อยู่บ่อยๆ

เมื่อเราคิดเยอะพอแล้ว ก็ต้องขี้เกียจคิดบ้าง

และลุยไปเลย!