คนสาย Creative ก็น่ารำคาญในความติสท์
เจ้าของธุรกิจก็น่ารำคาญในความเอาแต่ใจ
เด็กวิศวะก็น่ารำคาญที่ใช้โลจิกมาอธิบายและแก้ปัญหาทุกอย่าง
คนสายวิชาการก็น่ารำคาญในความยึดมั่นถือมั่นในทฤษฎีและความรู้ของตัวเอง
ผู้รับเหมาก็น่ารำคาญที่สัญญาไว้อีกอย่าง ทำจริงอีกอย่าง
ผู้ชายก็น่ารำคาญในความเป็นเด็กผู้ชายไม่รู้จักโต
ผู้หญิงก็น่ารำคาญในความเจ้าอารมณ์
แมวก็น่ารำคาญในความเย่อหยิ่ง เรียกดีๆ ไม่เคยมา
หมาก็น่ารำคาญที่เห่าเสียงดังทำเลอะเทอะ
ไม่ได้เขียนบทความนี้เพื่อความสะใจ เพราะผมก็เป็นผู้ชายสายวิศวะ จึงมองเห็นความน่ารำคาญของตัวเองได้เป็นอย่างดี
แค่จะชี้ให้เห็นว่า เราทุกคนมีมุมที่น่ารำคาญ ต่างกันแค่รายละเอียด
เมื่อสำนึกได้ว่า “เอ้อ เราเองก็เป็นคนน่ารำคาญเหมือนกันนะ” แล้วยิ้มรับความน่ารำคาญของตัวเอง
เวลาเจอคนน่ารำคาญครั้งต่อไป เราจะได้มีเมตตาต่อกันมากขึ้นครับ